از خودسری تا خودمختاری
«محمد توکلی» در یادداشتی برای انصاف نیوز نوشت:
کلمه‌ها و عباراتی مانند «خودسری» و «نیروهای خودسر» یکی از پر تکرارترین عبارات در دو دهه‌ی اخیر دنیای سیاست در ایران بوده است. گروه‌هایی که با سوء استفاده از بخشی از وصیت نامه‌ی مرحوم امام خمینی خود را فراتر از هر قانونی می‌انگارند و خارج از همه‌ی روال‌ها و قواعد قانونی به جلسات مختلف سخنرانی چهره‌های سیاسی، فرهنگی و …. حمله ور می‌شوند.
برای این گروه که علی الظاهر خود را پیرو ولایت و سینه چاک حمایت از رهبری می‌دانند هیچ اهمیتی ندارد که رهبری معظم بارها چنین رفتارهایی را محکوم کرده باشند و آن را خلاف شرع خوانده‌اند. آنها به اصطلاح خود را مأمور به انجام تکلیف می‌دانند و برای عبور از تذکرات و اعتراضات پر شمار رهبری در برابر چنین رفتارهایی توجیه‌هایی عجیب و غریب از قبیل اینکه «سرباز باید جلوتر از فرمانده اش حرکت کند» می‌آورند.
اما آنچه امروز شاهد آن هستیم اتفاقی پیچیده‌تر و تلخ‌تر از خودسری‌های گروه‌های مثلاً «خودجوش» است و می‌توان گفت که در این سالها آمران خود به میدان آمده‌اند، خودسران حرفه‌ای‌تر شده‌اند و به قول رییس جمهور روحانی با «نفوذ در مراکز تصمیم گیری» به اقدامات خود رنگ و لعاب قانونی می‌دهند.
از برخی تریبون نماز جمعه به افرادی که حتی یک دقیقه هم فرصت دفاع از خود را نداشته‌اند عنوان اتهامی «محاربه علیه نظام اسلامی» را اطلاق می‌کنند و در نهادهای خاص با «توصیه» مانع از سخنرانی چهره‌های سیاسی از جمله نایب رییس مجلس می‌شوند و با عنوان نماینده‌ی ولی فقیه که طبیعتاً فردی در این جایگاه باید شبیه‌ترین رفتارها به رهبری را در هر استان داشته باشد (که برخی از این افراد متاسفانه چنین نیستند) با تفسیری شاذ از یک روایت مانع از برگزاری کنسرت‌هایی می‌شوند که از همه‌ی نهادهای ذی ربط مجوز لازم را کسب کرده است و …
این مدل از رفتارها را دیگر نمیتوان «خودسری» نامید و با محاکمه‌ی ملایم عده‌ای که از سرِ جهالت مرتکب اقداماتی شده‌اند از کنارش عبور کرد. به نظر می‌رسد که می‌بایست برای این معضل در سطوح عالی تصمیم گیری در مملکت راه چاره‌ای بیابند. طبیعتاً دستگاه قضا یا نهادهای امنیتی نظام تا حدی می‌توانند این عناصر نفوذی را که با اقدامات نابخردانه‌ی خود مایه‌ی شرمساری شده‌اند سر جای خود بنشانند و در برخی موارد نیاز به تصمیم گیری در سطح سران ارشد نظام و همراهی تمام نهادهای قدرت است.
انتهای پیام
تا این …………وجود دارد ، این گروهای………… وجود خواهند داشت،
امیدی هم به بهتر شدن اوضاع نمیتوان داشت , البته نمیشود میدان را هم خالی کرد و باید مقابل آنها ایستاد ، و این ایستادگی باعث جرقه های امید خواهد شد ، فعلا که این جریانات بر خر مراد سوارند و ……………………………………………….
…………………
براستی که در خود سانسوری استاد شدیم
می توانیم ولی به شرطی که بخواهیم؟!
اگر این گروه توجهی به سخنان رهبری ندارند ، سخنان ایشان برای مسئولین امنیتی انتظامی هم تکلیفی در ممانعت از اقدامات انها ایجاد نمیکند ، ما که پاک گیج شده ایم !
جناب ناظر، چنانچه اندکي تامل و تعمق بفرمائيد از گيجي برون خواهيد رفت!
بارك الله جناب توكلى ! متنى متين و بهره مند از آرايه هاى ادبى ! تا مى توانيد چنين بنويسيد