«گوساله پرستی» نتیجه خفقان و غوغاسالاری تبلیغاتی!

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

در دهه اول ذی‌حجه مستحب است بین نماز مغرب و عشا دو رکعت نماز و در هر رکعت بعد از حمد و سوره آیه زیر خوانده می شود: «وَ واعَدْنا مُوسى‏ ثَلاثینَ لَیْلَهً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ میقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعینَ لَیْلَهً وَ قالَ مُوسى‏ لِأَخیهِ هارُونَ اخْلُفْنی‏ فی‏ قَوْمی‏ وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبیلَ الْمُفْسِدینَ (اعراف/۱۴۲) و ما با موسى، سى شب وعده گذاشتیم سپس آن را با ده شب(دیگر) تکمیل کردیم به این ترتیب، میعاد پروردگارش(با او)، چهل شب تمام شد. و موسى به برادرش هارون گفت: «جانشین من در میان قومم باش و(آنها را) اصلاح کن! و از روش مفسدان، پیروى منما.

این آیه اشاره به داستان عبرت‌انگیز گوساله‌پرستی بنی‌اسرائیل است. قوم برگزیده خدا(جاثیه/۱۶) که قرن‌ها همراه با پیامبران، ظلم کافران را تحمل و بر توحید پای فشرده بودند، متأسفانه بعد از نجات و رسیدن به حاکمیت، در فتنه سامری مغلوب خفقان و غوغای تبلیغاتی شدند و سخنان ناصحانی چون هارون و معدود موحدان را ناشنیده گذاردند و گوساله‌پرست گردیدند.

موسی به اسرائیلیان اعلام کرد برای مدت سی روز به میقات می‌رود و برادرش هارون را به عنوان جانشین بین قوم نهاد. به امر خدا ده روز بر مدت میقات افزوده گردید و با پایان یافتن سی روز، موسی بازنگشت. سامری، «عالم مزوّر و دنیا طلب اسرائیلی» گوساله‌ای زرّین ساخت و به عنوان خدای بنی‌اسرائیل به آنان معرفی کرد و چنان “شانتاژ تبلیغاتی و غوغایی گسترده” از یک طرف و “خفقانی برای هارونیان” از طرف دیگر راه انداخت که فریادشان در غوغای تبلیغاتی گم شد و به گوشی نرسید! و دیگران را نه فرصت و جرأت فکر ماند و نه زمینه استدلال طلبی و نقد و خرده گیری.

پیامبرزادگان روشنفکر اسرائیلی که قرن‌ها سابقه توحید داشتند و به جهت دست نکشیدن از توحید و دین آباء و اجدادی، مورد ظلم خوار کننده فرعونیان واقع شده بودند که پسرانشان را می‌کشتند و دخترانشان را برای نسل‌آوری نگه می‌داشتند(بقره/۴۹) حالا با طولانی شدن ده روزه غیبت موسی، چنان در چنبره شوی تبلیغی سامریان و خفقان خفه کننده محاصره می‌شوند که قدرت و جرأت فکر و فهم را از دست داده و ناخواسته مجسمه طلایی گوساله‌ای که تنها هنرش برق خیره کننده طلا و نعره‌ای است، را به خدایی می‌پذیرند؟ چرا؟

قرآن جواب این سؤال را از زبان هارونیان و اسرائیلیان این گونه بیان می‌کند تا عبرت تاریخ گردد: از زبان هارونیان می گوید: إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونی‏ وَ کادُوا یَقْتُلُونَنی= قوم مرا به ضعف کشاندند و نزدیک بود مرا بکشند»(اعراف/۱۵۰) و از زبان اسرائیلیان گوید: «ما أَخْلَفْنا مَوْعِدَکَ بِمَلْکِنا(طه/۸۷) ما به اختیار و آگاهانه و آزادانه خلاف وعده عمل نکردیم» بلکه شانتاژ تبلیغاتی گسترده سامریان فرصت و جرأت فکر و مخالفت را از ما گرفت و بی‌اختیار دنباله رو آنان و تکرار کننده سخن و عملشان شدیم(انوار التنزیل ۴/۳۶؛ البلاغ فی تفسیر القرآن ۳۱۷؛ التحریر و التنویر ۱۶/۱۶۵)

آری عزیزان پیام دهه ذی‌حجه این است که ظالمانِ ستمگر و قدرت‌طلب؛ همیشه درصددند با تبلیغات سهمگین و گسترده، با راه انداختن جوّ احساسی عمومی از طریق تریبون‌های فراوان در اختیار، مطبوعات زنجیره‌ای، فضای مجازی و ….؛ با خفه کردن و محصور و محبوس نمودن آگاهی‌دهندگان؛ با تهدیدگلوله و با برق طلا چنان زبان‌ها را بریده، چشم‌ها را مسحور و روانها را تسخیر ‌کنند که هیچ‌کس جرأت اظهار مخالفت یا برهان‌خواهی نکند و بدیهی‌ترین حقایق به آسانی انکار شود:

«أَ فَلا یَرَوْنَ أَلاَّ یَرْجِعُ إِلَیْهِمْ قَوْلاً وَ لا یَمْلِکُ لَهُمْ ضَرًّا وَ لا نَفْعاً»(۸۹) آیا نمی‌دیدند که گوساله طلایی سامری نه کلامشان را جواب می‌دهد و نه مالک سود و ضرری برای آنان است؟ وقتی بنیان بر ظلم باشد، چاره جز شانتاژ و غوغای تبلیغاتی و جوسازی و تسخیر اراده‌ها و گرفتن جرأت‌ها نیست زیرا بنیان ظلم غیر معقول و ناپذیرفتنی است و با اختیار، آزادی و آگاهی پذیرفته نمی شود.

به بازخوانی پیام دهه ذی‌حجه همیشه بخصوص امروز، نیازمندیم.

انتهای پیام