آیا درباره‌ی خسارت کرسنت پاسخگو هستند؟

غلامرضا بنی اسدی، روزنامه‌نگار، در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

پُستی تصویری دریافت می کنم از همشهری محترم. درباره زنگنه، وزیر اسبق نفت است و کرسنت. در کپشن می نویسد نظرتان چیست؟

اتفاقا پستی مکتوب هم از همکاری ارجمند دریافت می کنم درباره کرسنت و خسارت های پیامد آن. منتها این بار انگشت اتهام به سوی سعید جلیلی است. آن هم با اعداد و ارقامی که علاوه بر کرسنت به قطعنامه های تحریمی زمان جلیلی هم نظر دارد. برای این همشهری ما کارنامه ای تدارک دیده است که نگو. او را در تاریخ تکرار ناشدنی خوانده است که یک تنه، قاجار را در خسارت زدن به ایران، رو سفید کرده است.

در فضای مجازی هم تا دلتان بخواهد قلم به اتهام این یا آن بر کاغذ رفته است. در فضای حقیقی هم زبان ها و تریبون ها چنان غبار برافشانده اند که واقعیت ها ناپیداست چه رسد به حقیقت ها.

نمی خواهم جانبدارانه  بنویسم. حتی جانبدارانه نوشته ها را نمی خواهم باور کنم. حرف من کوتاه است و البته گویا؛ در ماجرای کرسنت، دو طرفِ ماجرا در دسترس هستند. علی الظاهر یک طرف، تن به مناظره نمی دهد و حاظر نیست رو در رو در فضایی روشن، بگوید و بشنود تا ما مردم عادی هم بفهمیم مسئول آوار این خسارت ها چندین و چند میلیاردی کیست. خوب است مسئولان بالادستی او را به میز مناظره بخوانند و بعد هم هر دو طرف را به محاکمه بکشند تا همه چیز یک بار برای همیشه روشن شود.

در سایه، هر طرف خود را حق مطلق می خواند و دیگری را باطل مطلق اعلام می کند. مناظره ثابت می کند، طرف درست ماجرا کیست و مردم کجا باید بایستند و یقه چه کسی را باید بگیرند. محاکمه علنی  هم با حکمیت قانون، راه را بر مدعیان می بندد. به هر حال کسانی که این همه خسارت به کشور زده اند باید جواب پس دهند. این و آن برای مردم فرق نمی کند. این جناح ها هستند که فرق قائل می شوند. مردم باید برایشان روشن شود که کدام گروه “رفتارِ سفیهانه” انجام داده اند. آنان که قرارداد بسته اند یا کسانی که جلوی قرارداد را گرفته اند؟

دلیل تاکید بر روشن شدن مسئله فقط ناظر به دیروز و خاص این پرونده نیست. به فردا هم نظر دارد. این دو جریان فردا هم می خواهند باشند و مسئولیت داشته باشند. این ما مردم هستیم که باید ببینیم کدامشان ذیل مفهوم و حتی منطوقِ آیه شریفه قرار می گیرند که می فرماید: “وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا…؛ اموالتان را، که خداوند وسیله قوام زندگى شما قرار داده، به دست سفیهان نسپارید….”

مناظره بلکه محاکمه راه مردم را روشن می کند. هرچند خسارتی چنین کلان را شاید بتوان ذیل افساد فی الارض از نوع اقتصادی هم بازخوانی کرد. حتی اگر این هم نباشد کسانی که قرارداد بد بسته اند یا بد قرارداد را کنسل کرده اند یا بد مذاکره را پیش برده و باعث افزایش تحریم ها شده اند باید پاسخگوی کار خود باشند. همه چیز را که نباید به قیمت وا گذاشت. همین دنیا هم می شود احقاق حق کرد…

انتهای پیام