صنعت نوسازی در افکار نه در امکانات!
«صبح روز یکشنبه یک فروند هواپیمای مسافربری تهران- یاسوج که حوالی ساعت ۸ از باند فرودگاه مهرآباد بلند شده حدود ۵۰ دقیقه بعد از رادار خارج می شود و سپس با ۶۶ سرنشین در منطقه سمیرم اصفهان سقوط می کند و پس از دو روز اخبار ضد و نقیضی درباره پیدا شدن لاشه هواپیما منتشر می شود که از منابع رسمی تا کنون تایید نشده است. برودت هوا و مه سنگین ناشی از برف امکان دید را میسر نکرده است. تا کنون طی چندین نوبت هلیکوپترهای امداد و نجات نیز به پرواز درآمده اند اما به علت وزش باد سنگین و بارش برف نتوانسته اند محل سقوط هواپیما را شناسایی کنند.»
شفقنا نوشت: این هواپیما ۶۰ مسافر و ۶ تیم پرواز داشت که متاسفانه طی این حادثه تمامی سرنشینان آن از جمله ۵۹ بزرگسال و یک کودک و همچنین دو خلبان و کمک خلبان، دو مهماندار و دو پرسنل امنیت پرواز بود.
صنعت هوایی ایران که سال هاست تحریم است و به سختی قادر به خرید و تعویض قطعات هواپیمایی است به گفته کارشناسان عمر صنعت هوایی ایران ۲۰ سال است این در حالی است که در کشورهای دیگر ۱۰ الی ۱۱ سال است. اما در پی توافق هسته ای برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) و لغو تحریم صنعت هوانوردی ایران ، قرارداد خرید ۱۰۰ فروند هواپیما با ایرباس فرانسه، ۸۰ فروند با بوئینگ آمریکا و ۲۰ فروند با شرکت آ.تی.آر به امضا رسید که تاکنون ۸ فروند ای. تی. آر و ۳ فروند هواپیمای ایرباس تحویل ایران ایر شده است. در مجموع با ورود ۱۱ فروند هواپیمای جدید به ایران ایر بیش از ۱۳۵۰ صندلی به ظرفیت هواپیمایی جمهوری ایران در جابجایی هموطنان در مسیرهای مختلف اضافه شده است و قرار است نخستین سرویس این هواپیماها نیز همانند سنوات گذشته به مشهد مقدس انجام شود.
در این میان و با توجه به واکنش های رسانه ها و شبکه های اجتماعی نسبت به حوادث ناگوار در ایران از جمله حادثه رخ داده برای کشتی سانچی و سقوط هواپیمای تهران – یاسوج و اظهار نظرات متفاوت و مختلف به نظر می رسد مجموعه مشکلات موجود در صنعت هوایی جاده ای ریلی و دریایی ایران آسیب پذیر است و این آسیب ها و خسارات چند سالی است که بیشتر شده اما چاره کار قطعا این نیست که با بروز هر گونه حادثه ای انگشت اتهام به سمت این و آن گرفت و هر یک دیگری را متهم به کم کاری و سیاسی کاری و ندانم کاری کرد. ناوگان صنعت هوایی ایران فرسوده است و نیازمند تحول جدی و جدیدی است از جمله خرید و تعویض قطعات، تجهیر فرودگاه ها از مراکز راداری و باند فرودگاه تا استخدام خلبانان ماهر و آشنایی با مدرن ترین تحولات روز هوایی که می طلبد برای تحول در این صنعت یک کمیته مشترکی ما بین شرکت های هواپیمایی نمایندگان مجلس مدیران مربوطه و متخصصان تشکیل شود و اقدامات فوری و عاجل در کوتاه مدت و بلند مدت مورد بررسی و لیست مشکلات و اشکالات و راهکاری های موجود نیز فراهم به صمع و نظر افکار عمومی و مسوالان رده بالا برسد که هر زمان با هر حادثه به وجود آمده تازه به فکر اشکالات نباشیم و انگشت اتهام به همدیگر دراز نکنیم و به دور از جنجال ها و با دقت و نظرات کارشناسی و نه احساسی تصمیم گیری و قضاوت کنیم.
اینکه هر بار هر حادثه ای پیش می آید عده ای مرثیه سرایی کنند و برخی سلبریتی هایی که این روزها به یمن وسعت و فراوانی شبکه های اجتماعی پرچمدار افکار عمومی شده اند با واکنش های احساسی به تهییج فضا بیفزایند فارغ از اینکه برطرف کردن مشکلات یک شبه حل شدنی نیست و بایستی برای حل هر مشکلی اجماعی بین مسولیت های مختلف با در نظر گرفتن امکانات و توانمندی ها اتفاق بیافتد که قدر مسلم این اتفاق در کشور ما حداقل در مدت زمانی کوتاه میسر نیست لذا چه بسا فوری ترین نتیجه اش تشویش اذهان و نگرانی مردم و بدبینی مفرط به هر مسول و مقام و مدیری است که بر سر کار می آید که این البته نه در دراز مدت مفید است و کارساز و نه گره گشا بلکه هر روز توقعات و انتظارات مردم را از مسولانی که خود انتخاب می کنند و در آخر آنها را تنها گذاشته و مبدل به کنشگران بی تحرکی می شوند که فقط غر زدن را بلدند تبدیل می کند.
اگر زلزله اخیر کرمانشاه را به یاد بیاوریم که چطور حتی برخی برای تامین مایحتاج زلزله زدگان که در شرایط ناگواری نیز به سر می برند فقط و فقط مسولان را مقصر و مسول رفع گرفتاری ها می دانند به این وسعت توقعات و بی اعتمادی ها می افزاید.هر چند مدیریت بحران در کشور ما اساسا ضعف دارد اما خیرین و نیکوکاران و سلبریتی هایی که برخی تنها نق زدن را فرا گرفته اند و شاید برخی از آنها کمترین مشارکت را در کارهای عام المنفعه نیز داشته اند آیا مسولیتی ندارند؟ بهتر نیست در مواقع بروز حادثه بیش از آنکه جنبه های احساسی قضیه را پر رنگ کنیم کمی هم عاقلانه فکر و اظهار نظر کنیم؟
علاوه بر تحول جدی در امکانات کلان، عرصه مدیریتی کشور ما نیز باید تحولی را در رویکرد استراتژیک و داشتن طرح و برنامه مدون و مدرن شاهد باشد. وقتی از نگاه راهبردی و داشتن طرح و برنامه جامع و مدرن رنج می بریم، وقتی از افراد غیر متخصص در امور استفاده می شود، وقتی سن مدیران هنوز بالای ۵۰ سال است و نیروهای جوان که باید از جایی کار را شروع و تجربه اندوزی کنند هنوز خارج از گود قرار دارند، وقتی در مواقع بروز حادثه ای که باعث جریحه دار شدن افکار عمومی می شود مقصران تنها در زمین سیاست شناخته می شوند و عاقبت آنان نامعلوم و وقتی عرصه برای حضور افراد متخصص فراهم می شود اما هر یک بنا به دلایلی انگ و برچسب می خورند و از گردونه عرصه مدیریت ها کنار گذاشته می شوند، و وقتی در حاشیه برجام ورود چند هواپیمای جدید و نو میسر می شود ولی با منتقدان سرسخت همراه می شود و برخی مترصد می شوند تا هر کار مثبت و منفی رقیب را بی نتیحه و بی حاصل بدانند مشخص است که همه این موارد دست به دست هم می دهد و کارها به هم گره می خورد و با عذرخواهی و استیضاح و مقصر جلوه دادن این و آن هم باری از مشکلات کم نمی شود.
انتهای پیام
