درباره حضور چند نفر در حزب بارها به آقای کروبی تذکر دادم

بخش‌هایی از مصاحبه‌ی رسول منتجب‌نیا با خبرگزاری برنا در پی می‌آید:

«رسول منتجب نیا»، قائم مقام حزب اعتماد ملی، هفته گذشته میهمان خبرگزاری برنا بود. او ضمن بازدید از این خبرگزاری، مصاحبه مفصلی پیرامون استعفای خود از حزب اعتماد ملی، نامه کروبی به رهبری، رفع حصر، عملکرد شورای عالی سیاست گذاری، عملکرد مجلس و شورا و همچنین اقدامات اخیر احمدی نژاد داشت. بخش هایی از این گفتگو را می‌خوانید با این توضیح که متن کامل آن در ایام نوروز منتشر خواهد شد.

مجموعه ای خود را متولی اصلاحات و جریان های مردمی می دانند که متأسفانه حول برخی شخصیت های عزیز هم اجتماع کردند و انتظار دارند به جای مردم هم آنها تصمیم بگیرند.

به جای خیل عظیم اصلاح طلب آن چندین نفر تصمیم گیری می کنند و به نام مردم و اصلاحات اظهارنظر می کنند. همچنین هر فرد و جریانی که با دیدگاه آنها کمترین مخالفت را داشته باشد، با آنها به شدت برخورد می کنند.

در جریان عظیم اصلاحات برخورد شدیدی در انجمن اسلامی مدرسین صورت گرفت و دبیرکل آن انجمن را با برنامه ریزی سازمان یافته، کنار گذاشتند.

در حزب اعتماد ملی جریانی از بیرون احساس کردند، حزب اعتماد ملی قدرتمند بوده و توانسته گسترش یابد و نظارتش تعیین کننده است. به همین دلیل خواستند فشار بیاورند اما دبیر کل حزب و شخص بنده که سمت قائم مقامی را داشتم، با این تفکر مخالف بودیم. ما همیشه خواستار تعامل میان اصلاح طلبان هستیم و هرگز تن به تصمیمات بالا و پایین ندادیم و نخواهیم داد و این را مغایر فرهنگ تحزب می دانیم.

بارها این موضوع را به آقای کروبی تذکر دادم ایشان هم با مواضع من همسو بودند و اعلام می کردند، شما مقاومت کنید و این چند نفر نمی توانند حرکتی در حزب داشته باشند. حرکت های آنها به گونه ای گسترش یافت که دست من بسته شد، بنابراین از دبیرکل خواستم یا برخورد جدی با آنها صورت گیرد و یا اجازه دهند، من کناره گیری کنم و خودشان سرنوشت حزب را در دست بگیرند.

ایشان تا این لحظه استعفای من را نپذیرفتند و پافشاری دارند تا من بمانم و ادامه دهم اما کارهایی اجرایی به عهده شورایی گذاشته شده و مدیریت آن بر عهده آقای حضرتی و جمعی از دوستان است.

پنج نفر هستند و سلایق مختلف دارند و همچنین وابستگی شدیدی به جریان افراطی درون اصلاحات و وابستگی شدید به بیرون از حزب دارند و از طریق آنها هدایت می شوند و وعده وعید به آنها داده می شود. نام بعضی از آنها را در لیست شورا گذاشتند و چه بسا برای انتخابات بعدی هم به آنها وعده داده باشند و آقایان ناچارند، به تعهد خود عمل کنند.

اولین موضوع حصر  این است که آیا ادامه حصر به صلاح کشور و ملت است یا نه؟ بارها گفته ام حصر یک پدیده منفی و هزینه بر و بدون کمترین فایده برای کشور است، ادامه حصر به صلاح نیست. من فکر می کنم هر چه سریعتر باید این پدیده حل شود و این ۳ بزرگوار به دامان مردم بر مبنای فعالیت در مسیر انقلاب برگردند.

در مورد زندانیان سیاسی هم من همین اعتقاد دارم. باید با آنها با رأفت بیشتر برخورد شود زیرا بعد از ۸۸ برخوردهایی که با این افراد شد، مناسب نبود. برخی قضات و مجریان جزو متهمین هستند و پرونده قطوری دارند. وقتی قاضی را محکوم بدانیم طبیعتا قضاوت آنها نیز زیر سوال می روند و احکامی که صادر کردند، باید بازنگری شود.

رییس قضاییه اعلام کرد تا با قضات ناسالم برخورد کنند تا حقی ضایع نشود. آیندگان ما را به دلیل هزینه سنگینی که به کشور تحمیل شد، نمی بخشند.

اینکه در ماه های اخیر تسهیلاتی نسبت به برخی محصورین مثل آقای کروبی قائل شدند باید به فال نیک بگیریم. از بزرگان می خواهم که نه فقط برای آقای کروبی بلکه برای آقای موسوی و خانم رهنورد که هر سه یک حکم دارند، نیز با دید رفع حصر نگاه کنند.

نامه ای که آقای کروبی نوشتند دیدگاه ایشان است و حتما اسناد و مدارکی داشتند و به عنوان یک چهره سیاسی نظرات و دیدگاه خود را بیان کردند. اینکه ما بگوییم آقای کروبی را مجبور به نوشتن نامه کردند، به نظر من امکان آن کم است. هیچ فردی با آقای کروبی در ارتباط نیست تا ایشان را مجبور کند این نامه را بنویسد. مجبور کردن ایشان تعبیر درستی نیست.

پیش بینی می کنیم انشالله حصر برداشته شود و ما شاهد حضور مسئولین در صحنه فعالیت اجتماعی باشیم و حتی زندانیان سیاسی در اواخر سال آزاد شوند. در اعیاد باستانی و مذهبی برخی آزاد می شوند و کسانی که زندانی سیاسی هستند، مستحق آزادی بوده تا کسانی که به دلیل جنایت در زندان هستند. از مسئولان می خواهم در شب عید کاری کنند تا حصر برداشته شود و زندانیان نزد خانواده های خود برگردند.

شورای سیاست گذاری مُسکن خاصی برای یک نوع بیماری بود که دوستان ایجاد کرده بودند. یک میکروبی در میان اصلاح طلبان رواج داده بودند و برای مبارزه با این میکروب، تصمیم گرفته شد تا آن را از بین ببرند؛ بنابراین شورای عالی سیاست گذاری پایه ریزی شد.

ما نه در قانون اساسی و نه در قانون احزاب شورایی به این معنا نداریم، وقتی می خواهیم اعلامیه و بیاینه بدهیم و لیستی را منتشر کنیم، حتما باید حزبی پای آن را مهر بزند، زیرا قانونی نیست و جایگاهی ندارد. این شورا در مقطعی خاص و بر اثر ندانم کاری های دوستان به ما تحمیل شد.

تصمیمات انحصارطلبانه ای بعضی از دوستان گرفتند و محصول این شورا هم درست نبوده است. این شورا دو میوه تلخ را به جامعه تحمیل کرده است، یکی لیست امید در مجلس که ناکارآمد و ضعیف هستند و دیگری لیست شوراها که آنها هم در مجموع عملکردشان قابل دفاع نیست.

اینکه بگوییم در انتخابات مجلس و شورا پیروز شدیم به شوخی نزدیک است. ما در تهران مجموعه ناکارآمد را برای مردم مطرح کردیم و از همه پتانسیل ها استفاده کردیم تا این ۳۰ نفر وارد مجلس شوند. در استان ها هم گفتیم ۱۶۰ نفر در لیست هستند که به ۱۰۰ نفر هم نمی رسید.

من معتقدم که کاش ۵۰ اصلاح طلب در مجلس داشتیم و این دوستان نبودند، پس ما پیروزی به دست نیاوردیم. برخی می گویند ما جلوی تندروها را در مجلس گرفتیم، من تا حدی این را قبول دارم اما درصدی از آنها وارد مجلس نشدند.

این مجلس و لیست امید در تراز ملت ایران نبوده بنابراین شورای عالی ماهیتاً از نظر حقوقی و سیاسی جایگاهی ندارد و جز «لوئی جرگه» و هیأتی کار کردن و تلاش برای از بین تحزب در کشور نمی توان برای آن چیز دیگری تعریف کرد. باید خط بطلان روی آن بکشند و کار را  به عهده احزاب بگذارند.

انتهای پیام