جریمه‌ی تمارض شهردار کارت قرمز است نه پاداش!
رضا شریفی، فعال سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی تلگرامی در نقد «محمدعلی نجفی» شهردار تهران، با عنوان «جریمه‌ی تمارض کارت قرمز است نه پاداش!» نوشت:
چند روزی به تعطیلات نوروز مانده بود که خبر استعفای محمدعلی نجفی آن هم به دلیل نخ‌نما و تَکراری بیماری در رسانه‌ها منتشر شد. از همان زمان در محافل سیاسی این بحث مطرح شد که دلیل واقعی استعفای نجفی نه بیماری که فشارهای پنهان مخالفان وی به دلیل جشن برج میلاد یا افشاگری درباره‌ی فسادهای احتمالی شهردار سابق است و بیماری واقعیت ندارد و با همین استدلال هم برخی اعضای محترم شورای شهر تهران اعلام کردند که به استعفای نجفی رای مخالف خواهند داد.
موضوع از چند حالت خارج نیست یا نجفی واقعا به دلیل کهولت سنی یا فشار کاری دچار بیماری شده و این بیماری به گونه‌ای است که همین حضور نصفه و نیمه وی را در شهرداری با مشکل مواجه کرده (هنوز غیبت شهردار در بحران آلودگی هوا و تشکیل جلسه مدیریت بحران سه روز بعد از زلزله فراموش نشده است) یا اینکه باید حرف برخی دوستان را باور کنیم که فشارهای سیاسی عامل استعفا بوده و بیماری نجفی صحت ندارد. به عبارت دیگر نجفی خواسته با تمارض از زیر بار مسوولیتی که بر عهده گرفته و بارها اعلام کرده بود که تا پایان دوره “ایستاده‌ام” کنار بکشد.
یک حالت سومی هم البته قابل تصور است که به پرونده‌ی شهردار تهران در صندوق ذخیره‌ی فرهنگیان برمی‌گردد و دلیل استعفای شهردار را پیش‌دستی قبل از ابلاغ حکم احتمالی انفصال از خدمت می‌دانند تا به جلوگیری از برکناری زودهنگام وی بتواند همچنان در سایر مشاغل به کار گرفته شود.
در حالت نخست البته متهم ردیف اول پدرخوانده‌های اصلاحات هستند که علیرغم سابقه‌ی بیماری و پیش‌بینی‌پذیر بودن چنین ماجرایی، وی را به شورای شهر تحمیل کردند و البته اعضای شورای شهر هم عجولانه و بدون بررسی دقیق موضوع یا لااقل درخواست گزارش کامل چکآپ سلامت، وی را برای حضور در مسند بسیار پردردسر شهرداری تهران انتخاب کردند.
اما وجه دوم و سوم ماجرا درصورت صحت پرده از واقعیت دیگری برمی‌دارد که بخش بزرگی از سیستم مدیریتی کشور را آلوده کرده و آن پدیده‌ی دروغگویی است. شهردار تهران اگر باور دارد که به دلیل فشار مخالفان قادر به ادامه‌ی کار نیست باید با صراحت این موضوع را اعلام کند و اینکه با خودخواهی و تمارض از زیر بار مسوولیتی که دارد شانه خالی کند با مرام اصلاحات سازگار نیست.
اتفاقا شورای شهر اگر به راستگویی و شفافیت به عنوان اصول بنیادین اصلاح‌طلبی معتقد است فقط به خاطر همین تمارض باید نه تنها پروژه‌ی استعفای شهردار را منتفی کند بلکه استیضاح و عزل او را به خاطر ارتکاب گناه کبیره «دروغگویی» در دستور کار خود قرار دهد نه آنکه با تشویق وی به ادامه‌ی کار، تداوم این سنت سیّئه را موجب شود.
انتهای پیام
