آقای روحانی! تاوان یک نقد ساده این بود؟!

«مجتبی لطفی»، از شاگردان آیت الله منتظری، در یادداشتی خطاب به رییس جمهور که در اختیار انصاف نیوز قرار گرفته است، نوشت:

جناب آقای روحانی زید عزه العالی

سال گذشته بنده یکی از ازمدعوین به جلسه افطاری حضرتعالی با روحانیون بودم. امسال اما تا جایی که من می دانم یک غایب در میان مدعوین وجود داشت آن هم حقیر بودم. شاید مرکز ارتباط دولت با روحانیون به عنوان مجری دعوت، دلایل طبیعی داشته‌اند که من اصراری بر کشف آن ندارم. اما حسی به من می گوید این عمل برای تأدیب من صورت گرفته از این جهت که در سال گذشته نامه ای (در تاریخ 30 / 3/ 96)  به شما نوشتم و سه نسخه از آن تهیه کردم و هر یک را به: وزیر اطلاعات، مجید انصاری و فردی که متصدی گردآوری نامه‌ها بود دادم تا لااقل یکی بدست خودتان برسد و علاوه بر این، از  خانم مولاوردی هم خواهش کردم پیگیری کنند. تا این که چند ماه بعد، فردی با صدای سرد و خشن زنگ زد و از نامه گفت و پرسش‎هایی مطرح کرد. چد هفته بعد خانمی زنگ زد او هم خود را از ریاست جمهوری معرفی کرد و پرسش‌هایی دیگر. در آن نامه از متصدیان منصوب شما در دفتر ارتباط با روحانیت انتقاد کرده و نوشته بودم: «رابطین دولت با روحانیت را از روحانیون فاضل و اهل لحیه انتخاب کنید که “آفتاب خورده” و به قول شما “گیوه ور مالیده” باشند نه “ستاد نشین لخ لخ کنان!” به راستی مسوول فعلی چقدر کارا بوده؟ شما در حوزه، حامی متخصص و عالم کم دارید؟! و… بهتر است از علمای مجمع محققین و مدرسین که از شما با تمام توان حمایت کردند استفاده کنید و همچنین از روحانیونی که در ستاد شما در قم شبانه‌روز زحمت کشیدند. مصرانه می‌خواهم سیستم گذشته را تعویض فرمایید که متأسفانه در خدمت رقیب هستند.»

پیشنهادی هم درباره‌ی ارتباط دولت با بدنه‌ی حوزه‌ی علمیه مطرح کردم. اما نمی‌دانستم این دلسوزی‌ها به مذاق مسوول منصوب شما در دفتر روحانیت خوش نمی‌آید و با حذف من از لیست میهمانان، در پی ادب کردن من بر آمده‌اند!

حضرت رییس جمهور! من گشنه و مرده‌ی افطاری شما  نبوده و نیستم و اگر اهل چاپلوسی و گنده‌گویی‌های معمول بودم مردار دنیا را در بغل گرفته با آن معاشقه می‌کردم چنانچه رسم برخی همین است. اگر چند جمله هم وقتی شما در چنبره‌ی محافظان بودید، گفتم و شما احترام کرده ایستادید و شنیدید، تنها برای آن بود که امید وعده داده شده به مردم، خدشه‌دار نشود چنانچه تا حد زیادی آسیب دیده است.

جناب رییس جمهور! مساله‌ی من شخصی نیست و من کیش شخصیت ندارم که برای دعوت  نشدن به تناول غذاهای چرب و شیرین برآشوبم  بلکه مساله‌ی من روش و مسیر نادرست اتخاذ شده توسط برخی از مدیران بی‌ظرفیت شماست که به خشم  آمده، چند انتقاد ساده را برنمی‌تابند، آن هم درباره‌ی کسی که از باب تشخیص وظیفه چه در ستاد شما در قم و چه در کانال شخصی خویش مایه گذاشت و برای شما رأی جمع کرد! و کنایه‌ها از سوی دیگر روحانیون شنید و حالا هم که چون آیینه در پی نشان دادن مخلصانه‌ی یک معضل بود از سوی مردان شما مورد غضب واقع می‌شود. اینان نمی‌دانند که این واکنش، بچه‌ای را به قهر وا نمی‌دارد چه برسد به آنکه روحی بزرگ  دارد و نشان داد که نامه‌ای که به شما نوشتم خبر از واقعیت می داد.

فی امان الله!

( 5 خرداد 97، طلبه جانباز شیمیایی)

نامه‌ی مجتبی لطفی که در مراسم افطاری سال پیش، 30 خرداد ماه 96، تلاش شده تا به دست رییس جمهور برسد در پی می‌آید:

باسمه تعالی

حضرت آقای روحانی عزیز

وقت شما تنگ و حرف بسیار: دست ما کوتاه و خرما بر نخیل! اما به مناسبت حکم و موضوع (شما آخوند و من هم) چند نکته در باره دولت و روحانیت و راهکار؛

معضل:

1.را بطه با مراجع بیشتر همسو یا بی طرف، مهم تر است از صرف وقت و اعتبار برای عالمان درجه چندم حوزه که بادها پرچمشان را به سویی اهتزاز در می آورد.(بیش از این بماند)

2.مشکل کشور به نحو عام و حوزه‌های علمیه به نحو خاص، اطلاع رسانی‌های نادرست و کذب است. بدنه‌ی بیوت و مراجع و مراکز روحانیت و مربوطین با این نهاد را پر می‌کنند از اکاذیب. در دیدار با شما در دوره‌ی اول در استانداری قم خاضعانه و دلسوزانه خواستم در این باره با ارتباط تخصصی و عالمانه با علما، بیوت و به ویژه آقازادگانشان، این مشکل و معضل را رفع نمایید؛ گویا بالمشافهه بودن موجب نسیان حضرتعالی شد. راهکارهای رفع این معضل:

الف: رابطین دولت با روحانیت را از روحانیون فاضل و اهل لحیه انتخاب کنید که «آفتاب خورده» و به قول شما «گیوه ور مالیده» باشند نه «ستاد نشین لخ لخ کنان!» به راستی مسوول فعلی چقدر کارا بوده؟ شما در حوزه حامی متخصص و عالم کم دارید؟! و… بهتر است از علمای مجمع محققین و مدرسین که از شما با تمام توان حمایت کردند استفاده کنید و هم چنین از روحانیونی که در ستاد شما در قم شبانه روز زحمت کشیدند. مصرانه می خواهم سیستم گذشته را تعویض فرمایید که متأسفانه در خدمت رقیب هستند.

ب: رابطه‌ی این مجموعه با بدنه‌ی روحانیون بسیار بسیار ضعیف است. فقط رابطه با چند بیت و چند عالم کارگشا نیست. بدنه‌ی حوزه، یعنی طلاب فاضل و طلاب جوانی که در مسیر ایزوله شدن توسط برخی تفکرات هستند. روحانیت فقط در قم هم نیستند بلکه باید در کل کشور این رابطه فعال گردد.

ج: پیشنهاد دارم مصرانه که در امر اطلاع رسانی بهتر عمل شود. راهکار عملی:

تیمی از روحانیون خوش فکر که در امر اطلاع رسانی و روزنامه نگاری و آنتی جنگ روانی! استادند را با اطلاعات و اخبار و فعالیت‌های دولت ساپورت نمایید تا آنان در قم بولتنی را برای بیوت، امامان جمعه، دفتر و سازمان تبلیغات، نمایندگان رهبری در ارگانها و… تدوین و ارسال نمایند.

رابطه‌ی شفاهی و چشم در چشم هم در این امر مهم است.

نکته‌ی مهم: رابطه‌ی تنگاتنگ با روحانیون تنها فایده‌اش توجیه آنان درباره‌ی فعالیت‌های دولت وفریب‌ بازی مخالفان را نخوردن نیست، بلکه مهم‌تر از آن اینکه با موضع‌گیری‌های غلط بسیاری از آنان، وجه دین و وجهه‌ی مردمی آنان دچار خدشه شده است. به نظر من دولت وظیفه دارد در حد توان از این آسیب جدی از باب نهی از منکر جلوگیری نماید.

انتهای پیام