بیانیه‌ی انجمن فرهنگ و سیاست درباره‌ی نامگذاری پلی در زنجان

«انجمن فرهنگ وسیاست دانشگاه زنجان»، با صدور بیانیه‌ای به لغو نامگذاری برخی معابر و اماکن به زبان ترکی انتقاد کرد. متن این بیانیه در پی می‌آید:

چندی پیش رییس کمیسیون شهرسا‌‌‌زی و معماری شورای شهر زنجان اعلام کرد که با مشارکت مردم در نامگذاری پل گلشهر از بین اسامی، به ترتیب «آنا» و «شهید شهریاری» بیشترین آرا را کسب کردند که آنا به عنوان اسم انتخابی کمیته در جلسه‌ی شورا به رای گذاشته شد.چند روز بعد  سخنگوی شورای شهر از عدم اخذ تصمیم برای نامگذاری این پل توسط شورای شهر به دلیل مغایرت با آیین نامه‌ی نامگذاری معابر خبر داد.

وی با اشاره به بند 5 این آیین نامه گفت: (طبق آیین نامه به منظور حفظ و تحکیم یکپارچگی سیاسی و فرهنگی کشور و حفظ هویت ملی، نام‌ها فقط باید به زبان فارسی باشند)

خبر مذکور از دو منظر قابل توجه است:

یکم؛ تلاش برای انکار هویت‌های متکثر در ایران به نفع یکسان‌سازی فرهنگی

اینکه همزمان در دوره‌ای که بی‌هویتی در شهرهای ما موج می‌زند و نمادهای مدرن در جای‌جای شهرها خودنمایی می‌کنند تلاش‌ها برای همسان‌سا‌زی و حذف زبان‌های قومی نیز قوت گرفته که پس زدن عناصر هویت‌بخشی همچون زبان، نوعی جفا در حق شهروندان است.

هویت یا چیستی متمایز و متفاوت، همواره بر ارتقاء حس تعلق به مکان شهروندان موثر است و عدم وجود درک درست آن از سوی مدیریت شهری، تنها عدم شناخت و درک صحیح مدیران شهری از شهر را نشان می‌دهد.

یکی از عوامل موثر بر هویت بخشی به شهر، اسامی معابر آن شهر هستند که به شناخت حیات اجتماعی کمک می‌کنند؛ همچنین به منظور تقویت حس مکان و نیز حس اجتماع و ارتقاء هویت شهری لازم است که بر نام‌های بومی تاکید بیشتری بشود.

فرهنگ و زبان مردم زنجان را می‌توان با به کار بردن اسامیِ نشان دهنده‌ی زبان مادری آنها ارتقا بخشید و از فراموشی آن تا حدی جلوگیری کرد تا مردم شهر، سنخیت خود را با زبان و فرهنگ خود و گذشته‌شان از دست ندهند و بیش از پیش برای حفظ آن بکوشند.

فلذا شهرسازی مستلزم تعامل میان مسوولین و مردم است و روند از بالا به پایین دیگر جواب نمی‌دهد. شهرهای امروز ما بیش از هرچیز نیازمند حس تعلق و وابستگی شهروندان هستند.

دوم؛ ایرادات اساسی حقوقی و ساختاری در کشور

آیین نامه‌ی مورد استناد، مصوب سال ۱۳۷۵شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌باشد که مورد نقد است.

نهاد انتصابی شورای عالی انقلاب فرهنگی در حالی به تصویب خارج از وظیفه‌ی مقررات و آیین نامه‌ها می‌پردازد و نهادهای انتخابی مردم را محدود می‌کند که پس از ۴۰ سال از سپری شدن دوران نابسامانی اوایل انقلاب اسلامی و از بین رفتن ضرورت و نیاز اولیه در تاسیس این نهاد و شکل گیری نهادهای مورد نظر و تایید نظام، ادامه‌ی این شورا فاقد وجاهت منطقی و قانونی است و مغایر با قانون اساسی و قانون عادی می‌باشد.

اما بر فرض صحت جایگاه حقوقی این شورا و مصوبات آن، این ایراد وارد است که آیین نامه‌ی مذکور ضمن مغایرت با روح و اصول قانون اساسی که برابری اقوام را مورد تاکید قرار داده، بر اساس  «آیین نامه اجرایی قانون ممنوعیت بکار گیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه» مصوب 19 اردیبهشت‌ماه 1378 هیأت وزیران، نسخ شده است.

در ماده ششم آیین نامه سال 78 به صراحت آمده است «افرادی که علاوه بر زبان فارسی به یکی از زبان‌های خاص اقلیت‌های دینی شناخته شده در قانون اساسی یا گویش‌های محلی و قومی رایج در‌بعضی مناطق ایران سخن می‌گویند مجازند از اسامی خاص متعلق به آن زبان یا گویش در نامگذاری محصولات و مؤسسه‌ها و اماکن مربوط به خود در‌همان مناطق استفاده کنند.»

در آخر اینکه فشار و الزام اجباری به اجرای مقررات فاقد اعتبار و پوسیده، احساس وحدت به وجود نمی‌آورد، بلکه تنها نشانه‌ی [نگاه از بالا به پایین] است و امنیتی شدن این مسایل تنها تاثیرات منفی بر فعالیت مدنی قانونی و آزادانه و به دور از خشونت می گذارد.

بدون شک همبستگی ملی زمانی به خطر خواهد افتاد که از شهروندان جامعه حق تصمیم گیری و مشارکت سلب شده و از دارایی‌ها و حقوق فرهنگی خود نیز محروم گردند.

انجمن فرهنگ وسیاست دانشگاه زنجان به نوبه‌ی خود و بنا به وظیفه‌ی فرهنگیاش از مسوولین شهری زنجان می‌خواهد که به پای رای  و اعتماد مردم به آنها و حقی که از جانب مردم برای آنها به امانت داده شده است بایستند و اجازه ندهند قوانین مرتجعانه و نهادهای غیرمرتبط به تصمیم جمعی مردم بی احترامی کنند.

انتهای پیام