هاشمیان: فکر نمی‌کردم ایران ۴ امتیاز بگیرد
بازیکن سال‌های نه چندان دور تیم ملی فوتبال ایران می‌گوید تصور این را نداشته است که این تیم در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه چهار امتیاز کسب کند.
وحید هاشمیان در گفت‌وگو با ایسنا، درباره عملکرد تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه با اشاره به بازی‌های خوب تیم ملی ایران در این تورنمنت عنوان کرد: پیش از آغاز جام جهانی روسیه پیش‌بینی نمی‌کرد ایران بتواند از سه مسابقه چهار امتیاز کسب کند.
در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار ایسنا با وحید هاشمیان را می‌خوانید:
* تیم ملی ایران مقابل پرتغال به تساوی رسید. ارزیابی‌تان از این دیدار چیست؟
– اگر پیش از آغاز جام جهانی شما به من می گفتید تیم ملی ایران از مجموع سه بازی خود چهار امتیاز کسب می‌کند من آن را قبول نمی کردم. خوبی فوتبال این است که مسائل منطقی در آن وجود دارد و چیزهایی هم وجود دارد که از قبل پیش‌بینی شده نیست. بازی برابر تیم ملی فوتبال پرتغال، ایران مثل دیدارهای قبلی بازی را محتاط آغاز کرد و کار دفاعی فشرده‌ای را انجام داد، اما زمانی که تیم توپ را در اختیار می‌گرفت روی ضد حملات نیز عملکرد خوبی داشتند و بازیکنانی هم‌چون علیرضا جهانبخش، مهدی طارمی و سردار آزمون عملکرد خوبی در ضد حملات داشتند و انتقال توپ از دفاع به حمله را به خوبی انجام می‌دادند. به نظر من تیم ملی ایران در این بازی به خوبی مقاومت و دفاع کرد و کریستیانو رونالدو که مهره کلیدی پرتغال است را به خوبی از جریان بازی خارج کرده بود و این بازیکن هیچ وقت نتوانست به خوبی صاحب توپ شود و به طور کامل توسط بازیکنان ایران مهار شده بود. گلی هم که دریافت کردیم روی یک ضربه از راه دور بود که این موضوع هم نشان داد در این دیدار شاید تنها راه‌های موجود برای باز کردن دروازه تیم ملی فوتبال ایران همین شوت‌های از راه دور بود. در غیر این صورت در عمق دفاع و همین طور کناره‌ها تیم فشرده بازی می‌کرد و فرصتی را به حریف نمی داد. بازیکنان ایران بسیار پر تلاش و جنگنده ظاهر شدند. در نیمه دوم که بازی آغاز شد یک ضربه پنالتی داور به سود تیم ملی پرتغال گرفت که فکر می‌کنم مهار این پنالتی توسط علیرضا بیرانوند به تیم روحیه داد و ایران را به بازی بر گرداند. با گرفتن این پنالتی روحیه پرتغال هم تضعیف شد. در ادامه بازی پایاپایی به وجود آمد که تیم ملی ایران توانست در دقایق پایانی با استفاده از یک ضربه پنالتی گل بزند و در اواخر مسابقه هم حتی تیم ملی ایران شانس داشت که گل برتری را بزند و برنده بازی باشد.
* یکی از نکات جالب این بازی مباحث داوری بود. شاید خیلی از ایرانیان معتقد باشند که داور عادلانه در این مسابقه قضاوت نکرده باشد، نظر شما راجع به قضاوت داور پاراگوئه‌ای چیست؟
– اگر بخواهم درباره داوری صحبت کنم احساسی صحبت خواهم کرد. دلیل این موضوع هم این است که من طرفدار تیم ملی ایران هستم اما درباره صحنه‌ای که کریستیانو رونالدو خطا کرد داور باید کارت قرمز می‌داد. آرنج رونالدو به بازیکن ما برخورد کرد و صددرصد باید کارت قرمز می‌گرفت. در مورد پنالتی هم که برای ما گرفت، داور می‌توانست برای ما پنالتی بگیرد و هم پنالتی نگیرد. در مجموع تصمیماتی که داور گرفت سخت بود و در شرایط عادی نبود. من فکر می‌کنم با توجه به این که داور از VAR استفاده کرد باید تصمیمات بهتری نیز می‌گرفت اما من نمی‌توانم زیاد درباره داوری صحبت کنم، چرا که این موضوع رشته من نیست.
* برای اولین‌بار در تاریخ فوتبال ایران در جام جهانی چهار امتیاز کسب کردیم. کسب این چهار امتیاز در آینده می‌تواند به فوتبال ایران کمک کند؟
– فکر می کنید کسب این چهار امتیاز برای تیم ملی فوتبال ایران، ورزشگاه می‌سازد؟ یا زمین تمرین مناسبی را می‌سازد؟ یا مدیران خوب پرورش می‌دهد؟ این یک نتیجه مقطعی از تلاش بازیکنان، کادر فنی و نیز حمایت هواداران بود که به دست آمد. این را به حساب یک کار منظم نگذارید.
* اگر بخواهید سه دیدار ایران را بررسی کنید و همین طور درباره تیم‌های ملی فوتبال پرتغال، اسپانیا و مراکش صحبت کنید، چه نظری دارید؟
– مراکش تیمی بود که با بدشانسی بازی‌ها را آغاز کرد و واقعا پتانسیل خیلی بالایی داشت. در سه بازی که انجام داد، بازی‌های خوبی انجام داد و می‌توانست برنده بازی باشد اما در زدن ضربات آخر دقت لازم را نداشتند. من فکر می‌کنم مراکش اگر مربی قوی‌تری داشت قطعا تیمی بود که می‌توانست صعود کند. فشاری که مراکش به تیم ملی فوتبال ایران وارد کرد نه اسپانیا توانست به این اندازه فشار آورد و نه تیم پرتغال توانست این قدر فشار بر تیم ملی وارد کند. در مورد تیم اسپانیا باید این را بگویم که تیم پیر شده است و از نظر قدرت بدنی کمی پایین‌تر بودند و بیشتر بازیکنان‌شان را از میان بازیکنان بارسلونا و رئال مادرید انتخاب کرده بودند. به نظر من این تیم به خاطر بازی‌های لیگ قهرمانان اروپا و یورو لیگ بازیکنان خسته شده بودند و البته تعویض مربی هم روی آنها تاثیر گذاشته بود. پرتغال تیم خوبی است و به کریستیانو رونالدو وابسته است و اگر بخواهیم بگوییم این تیم مدعی قهرمانی است من بازی‌های خوبی از آنها ندیده‌ام. در سال ۲۰۱۶ هم این تیم بازی‌های خوبی را انجام نمی داد اما توانست قهرمان شود. درباره تیم ملی ایران هم باید بگویم این تیم به خاطر این که واقعا تیم بود توانست نتیجه بگیرد. در این تیم بازیکنان برای هم تلاش می‌کردند. تسلیم نشدن و فداکاری در تیم وجود داشت و این بزرگترین ویژگی تیم ملی فوتبال ایران بود که در آن وجود داشت. تیم ما در کارهای دفاعی پر تعداد ظاهر می‌شد و با برنامه عمل می‌کرد. این که شما بخواهید در دفاع پر تعداد باشید اما برنامه‌ای نداشته باشید خطرناک خواهد بود اما تیم ملی ایران در کار دفاعی بسیار خوب کار کرد و توانایی‌های خود را نشان داد. گاهی در بازی‌ها زمانی که ما در خط دفاع صاحب توپ می‌شدیم و می خواستیم آن را به خط حمله ارسال کنیم این کار با کندی صورت می‌گرفت. اگر ما می‌خواهیم در آینده با همین شیوه بازی کنیم باید روی ضد حملات هم تیم‌مان را تقویت کنیم. از شانس‌هایی که تک و توک به دست می‌آید استفاده کنیم، چرا که ما مقابل اسپانیا و پرتغال شانس داشتیم اما نتوانستیم از این شانس‌ها استفاده کنیم. اگر از این شانس‌ها استفاده کرده بودیم امکان داشت به دور بعد صعود کنیم اما باید واقع بینانه نگاه کنیم. خود من پیش‌بینی کسب چهار امتیاز را به ایران نداشتم و به همین خاطر الان می‌توانیم بگوییم که تیم ملی فوتبال ایران کارنامه موفقی در جام جهانی داشته است اما این موفقیت مقطعی است.
* طی یک سال اخیر آقای کارلوس کی‌روش بارها و بارها گفته‌اند که اولویت اول فوتبال ایران باید جام جهانی باشد و برنامه‌های تیم ملی با یک برنامه آماده‌سازی خاص راهی جام جهانی شود که البته برنامه‌های سرمربی تیم ملی تا حدودی اجرا شد اما به طور کامل اجرایی نشد؛ به نظر شما اگر برنامه‌های کی‌روش کامل اجرا می‌شد تیم ملی می‌توانست راهی مرحله بعدی جام جهانی شود؟
– جواب دادن به این سوال خیلی سخت است اما اولویت اول ایران، تیم ملی فوتبال ایران است اما این را بدانید برای این که یک تیم ملی خوبی داشته باشید بازی‌های لیگ از اهمیت بالایی برخوردار است. شما از دل بازی‌های لیگ می‌توانید تیم ملی خوبی را تشکیل دهید. به اعتقاد من باید هماهنگی خوبی میان باشگاه‌ها، فدراسیون و سرمربی تیم ملی ایجاد شود. زمان مناسب در اختیار تیم ملی قرار گیرد و از طرف دیگر باعث تعطیلی و یا فشردگی لیگ هم نشود اما به نظر من لیگ مهم است، چرا که لیگ سازنده بازیکنان است از طرف دیگر با توجه به این که هر یک از تیم‌های لیگ با سیستم و روش خودشان بازی می‌کنند، تیم ملی هم نیازمند زمان مناسب است تا کادر فنی بتواند سیستم و روش بازی خود را به تیم القا کند. شاید یک هماهنگی بین کارلوس کی‌روش و مربیان لیگ قبل از جام جهانی می‌توانست هر دو طرف از این موضوع استفاده کنند. البته دو تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس هم درگیر لیگ قهرمانان آسیا بودند و اگر لیگ هم عملا تعطیل می‌شد آن زمانی که آقای کی‌روش می خواست به خاطر این مشکلات نمی‌توانست در اختیارش قرار گیرد اما در مورد انجام بازی‌های دوستانه هم باید بگویم که ما همیشه این گونه مشکلات را داشته‌ایم. گاهی اوقات تیمی حاضر بود با ما بازی کند اما پول کافی نداشتیم یا پول داشتیم اما تیمی حاضر نبود با تیم ما بازی کند. مشکلات سیاسی و یا زمانی، همیشه در تیم ملی وجود داشته است اما این که مربیان تیم ملی توانستند با وجود این مشکلات تیم خوبی را به جام جهانی ببرند نشان می‌دهد که در کارنامه‌شان موفق بوده‌اند. البته این که فرض کنیم اگر امکانات بیشتری داشتیم می‌توانستیم به دور بعد صعود کنیم من خیلی با این موضوع موافق نیستم. اگر توپ مهدی طارمی به گل تبدیل می‌شد به دور بعد صعود می کردیم اما باید بپذیریم که واقعیت فوتبال ایران در همین سطح است.
* دقیقا مشکل تیم ملی و باشگاه‌ها از جایی آغاز شد که کی‌روش می‌گفت در مقطعی که تیم‌ها در لیگ قهرمانان آسیا بازی دارند بدون حضور ملی‌پوشان در این رقابت‌ها حضور داشته باشند تا تیم ملی اردوهایش را برگزار کند.
– هیچ جای دنیا چنین کاری را انجام نمی‌دهند. مثلا اگر به بارسلونا بگویید بازیکنان ملی‌پوشت را در اختیار ما قرار بده شاید قبول نمی‌کرد اما از طرف دیگر فوتبال ما، فوتبال خاصی است. ما استانداردهای بین‌المللی را نداریم و بازیکنان ما شاید نمی‌توانند مثل بازیکنانی که در اروپا بازی می‌کنند سریع ریکاوری کنند. آقای کارلوس کی‌روش بعد از لیگ تیمی را در اختیار می‌گرفت که خسته بود. بنابراین نیاز داشت زمان بیشتری را در اختیار داشته باشد تا تیمش را ریکاوری کند. من فکر می‌کنم بیشتر نگرانی آقای کی‌روش روی مساله ریکاوری بازیکنان بود تا این که بخواهد کار تاکتیکی انجام دهد.
* حالا جام جهانی برای فوتبال ایران تمام شده است و شاید مهم‌ترین مساله برای ایران بحث تمدید کردن قرارداد کارلوس کی‌روش باشد. به اعتقاد شما این مربی پرتغالی باید به کارش در فوتبال ایران ادامه بدهد؟ اگر شما تصمیم گیرنده بودید قرارداد این سرمربی را تمدید می کردید یا خیر؟
– در این باره یک طرف فدراسیون فوتبال و طرف دیگر آقای کارلوس کی‌روش حضور دارند و یک طرف هم مشکل مالی است که گریبان فوتبال را گرفته است. شاید فدراسیون فوتبال و آقای کی‌روش به توافق برسند اما پول برای پرداخت حقوق وجود نداشته باشد و شاید خود سرمربی نخواهد بماند؛ اما به نظر من کارلوس کی‌روش برای فوتبال ما و شرایط حال حاضر آن شخص مناسبی است. من اگر رییس فدراسیون فوتبال بودم قرارداد او را تمدید می‌کردم به خاطر این که چندین سال است که در فوتبال ایران است و با حاشیه‌ها آشنا است. قطعا حضور کی‌روش در جام ملت‌های آسیا بسیار مثمرثمر است. اما من فکر می‌کنم بحث تمدید قرارداد کارلوس کی‌روش مشکلش مباحث مالی باشد.
* در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه تعداد از بازیکنان عملکرد خیلی خوبی داشتند و شاید بتوان متصور شد که آنها فوتبال‌شان را در اروپا دنبال کنند. به نظر شما کدام یک از بازیکنان ایرانی شانس بیشتری برای حضور در فوتبال اروپا دارد؟
– من در این باره نمی‌توانم نظر خاصی بدهد. چند وقت دیگر مشخص می‌شود که کدام بازیکنان ایرانی به اروپا می‌رود. از الان جواب دادن به این سوال سخت است اما من فکر می‌کنم علیرضا بیرانوند برای رفتن به اروپا شانس دارد. البته نه به خاطر این که پنالتی تیم ملی فوتبال پرتغال را گرفت، بلکه به خاطر عملکردش این را می‌گویم.
* شما چند سالی بود که از باشگاه پرسپولیس طلبکار بودید اما با آمدن حمیدرضا گرشاسبی طلبتان پرداخت شد، در این باره نیز صحبت کنید.
– شش ماه قبل طلبم را باشگاه پرسپولیس پرداخت کرد. متاسفانه سال‌های گذشته مدیران این باشگاه کم لطف بودند نه به خاطر این که طلب من را نمی‌دادند ، بلکه به خاطر پاسخ‌ها و رفتارشان این مساله را می‌گویم اما با آقای گرشاسبی جلسه گذاشتیم و من در آن جلسه از شخصیت ایشان خوشم آمد چه پول من را می داد و چه نمی داد باز هم من این حرف را می زدم چون رفتاری محترمانه داشتند. اما مدیران سابق جلسه می‌گذاشتند و فردایش می گفتند ما هیچ جلسه‌ای را برگزار نکرده‌ایم. صحبت‌هایی که مدیران سابق باشگاه پرسپولیس مطرح می‌کردند در حد و اندازه یک مدیر نبود. من از آقای گرشاسبی تشکر می‌کنم، چرا که من مدت‌ها به باشگاه پرسپولیس نرفته بودم و گفته بودم تا زمانی که مدیران سابق هستند به این باشگاه نخواهم رفت اما با آمدن آقای گرشاسبی هر زمانی که به ایران بیایم به باشگاه می روم و یا در تمرینات تیم حضور خواهم داشت.
* شما بالاترین مدارک مربیگری را در اختیار دارید، فکر می‌کنید چه زمانی می‌توانید در ایران مربیگری کنید؟
– زمانی که فوتبال بازی می‌کردم مدارک مربیگری ام را گرفتم و یکی از سخت‌ترین و معتبرترین مدارک اروپا و جهان را گرفته‌ام. دوست دارم طبیعتا به فوتبال ایران کمک کنم اما می‌خواهم به جایگاهی بیایم که خودم پیشرفت کنم و هم بتوانم تجربیاتم را به نسل جدید فوتبال انتقال دهم. اگر یک روزی شرایط آن فراهم شود قطعا می‌آیم و اگر هم نشد باید منتظر گذشت زمان بمانم. در آلمان هم با تیم‌های پایه باشگاه هامبورگ همکاری داشتم. البته این باشگاه هم متخصصان خوبی در فوتبال پایه دارد. من شش ماه در این باشگاه به عنوان مربی تخصصی زیر ۱۹ سال فعالیت می‌کردم و یک سال گذشته را هم به عنوان کمک مربی در تیم‌های پایه زیر ۱۷ سال فعالیت کرده‌ام که تجارب بسیار خوبی برایم شد. برای فصل آینده هم مدیر تیم‌های پایه باشگاه هامبورگ که فرد توانمندی است هر ساله مربیان را در پست‌های مختلف جا به جا می‌کند و من را هم قصد داشت در پوزیشن جدید قرار دهد تا با پوزیشن جدید با باشگاه همکاری کنم اما من آن را نپذیرفتم و خیلی دوستانه از این باشگاه جدا شدم. ارتباط خوبی با باشگاه هامبورگ دارم اما با آنها همکاری نخواهم کرد. فعلا کار مربیگری در آلمان در چند ماه آینده به خاطر این که باشگاه‌ها مربیانشان را انتخاب کرده‌اند کار ممکن نیست و باید منتظر باشم تا ببینم چه اتفاقی رخ می‌دهد.
انتهای پیام
