«جای خالی سران امروز و دیروز سپاه در تشییع عباس دوزدوزانی»

یادداشت حسین علایی، از فرماندهان سابق سپاه که با عنوان «جای خالی سران امروز و دیروز سپاه در تشییع عباس دوزدوزانی» در خبرآنلاین منتشر شده است را در ادامه می‌خوانید:

«بسم الله الرحمن الرحیم

عباس دوزدوزانی انقلابی پایدار

صبح سه شنبه که به تشییع جنازه وی در جلوی منزلش در غرب تهران رفتم گرچه تعدادی از پاسداران قدیمی سپاه و وزرا و نمایندگان مجلس و مسئولین اسبق کشور در این مراسم حضور داشتند ولی از فرماندهان و سران فعلی سپاه و نیز از اعضای شورای عالی اولیه سپاه پاسداران کسی را ندیدم.

عباس دوزدوزانی بخشی از سرگذشت و تاریخ سپاه پاسداران است که نقش مهمی در تداوم حرکت سپاه در خط امام خمینی داشته است. او پس از دیدار شورای 12 نفره جریان های مدافع انقلاب با امام خمینی، بیانیه تشکیل سپاه را در دوم اردیبهشت ماه 1358 نوشت و از این روز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی رسما تشکیل شد.

در اوایل سال 1359 و قبل از شروع جنگ تحمیلی در بین پاسداران آن زمان این بحث مطرح بود که سپاه باید نظامی باشد یا مکتبی؟ و زیر نظر رئیس جمهور و دولت باشد یا امام؟ اکثر پاسداران معتقد بودند که سپاه برای دفاع از اندیشه مکتب اسلام که همانا آزادگی و آزاداندیشی و آینده نگری است بوجود آمده و باید هم مکتبی باشد و هم نظامی تا بتواند پاسدار انقلاب اسلامی باقی بماند. بنابراین بهتر است سپاه زیر نظر امام خمینی که مجاهد بزرگ انقلابی است و برای نفی دیکتاتوری با نظام شاهنشاهی مخالفت کرده است باشد تا سپاه فراتر از گروه ها و دسته بندی ها و جریانات سیاسی متعلق به همه مردم ایران باشد.

دوزدوزانی که در آن زمان به عنوان همرزم محمد علی رجایی نخست وزیر شناخته می شد، نماد چنین خواسته ای بود و معتقد بود سپاه باید بتواند از ظرفیت ها و توانایی های اکثریت ملت ایران بهره ببرد و در خدمت آنان باشد، همانگونه که در دوان دفاع مقدس اینچنین شد.
دوزدوزانی گرچه جزء گروه مخفی حزب ملل اسلامی در دوران شاه برای مبارزه با نظام سلطانی و سه بار در حاکمیت طاغوت به زندان افتاده بود، ولی او را به عنوان چریک یا مبارز مسلح نمی شناختیم بلکه او را مجاهدی مومن و مانوس با قرآن که به دنبال رفتار مکتبی برای تحقق عدالت است می یافتیم.

چند وقت پیش که به اتفاق آقای محمد عزلتی مقدم از پاسداران قدیمی سپاه برای عیادت ایشان به منزلشان رفتیم از ترجمه منظوم قرآن که کار تدوین آن را به پایان رسانده بود و انتشارات دانشگاه تهران آن را به زیر چاپ برده است برایمان صحبت کرد و بخش هایی از آن را برایمان خواند. از روحیه عالی و طبع زیبای او لذت بردیم و برایش توفیقات بیشتر را از خدای ن والقلم طلب کردیم. او گرچه مطمئن شده بود که در آستانه لقاء الهی است ولی تسلیم رضای حق شده بود و از ترجمه قرآن کریم دلشاد بود.»

انتهای پیام