برنده دعوای نود قطعا فردوسی پور نیست!
احسان گل محمدی، روزنامه نگار، در یادداشتی در اینستاگرام خود نوشت: طرفداران دو آتشه عادل فردوسی پور مرا ببخشند اما او اصلا اهل چارچوب و این داستان‌ها نیست، از مصاحبه با وزیر امورخارجه و سیدحسن خمینی در برنامه فوتبالی تا کنایه‌های سنگین که شاید در قلمرو برنامه‌سازی او قرار نمی‌گرفت؛ او اگر در شبکه تلویزیونی حرفه‌ای مجری بود قطعا تاکنون بارها باید با یک خداحافظی مدیران را خوشحال می‌کرد اما خبر خوب برای او اینکه صداوسیما رسانه حرفه‌ای نیست؛ رسانه‌ای که انتهای خلاقیت‌ش آوردن فردی است که کلا ۸۰ هزار نفر هم فالوئر ندارد و آن تعداد محدود هم برای تمسخر او را فالو کردند حرفه‌ای که هیچ ماقبل نقد است؛ رسانه‌ای که مجری‌اش وقتی می‌خواهد مهمان را به چالش بکشد و به قول معروف بترکاند از مهمانش می‌خواهد انگلیسی صحبت کند اگر حرفه‌ای است پس رسانه‌های پرطرفدار جهان دقیقا کجا هستند!
اما چرا فردوسی پور محترم است! چون دو دهه پرطرفدارترین برنامه صداوسیما را اجرا می‌کند اما حتی یک سند کوچک در مورد سواستفاده او وجود ندارد!
او در معیار ایران که هیچ! اگر با معیار فسادسنجی سوئیس هم مورد بررسی قرارگیرد پاک است! نه وامی گرفته نه رانتی و نه …. . بگذریم!
او حتی کار معمول دیگر مجریان صداوسیما یعنی اجرای برنامه‌های خارج از سازمان را هم قبول نکرده است! او قطعا می‌توانست روابط عمومی یکی از سازمان‌های ورزشی را بپذیرد! شک نکنید روابط عمومی که هیچ! او قطعا می‌توانست مانند آن مجری تازه مرحوم شده سالها مدیریت یک فدراسیون را برعهده بگیرد اما نپذیرفت!
او چه من و شما بخواهیم چه نخواهیم محبوب است به هزار و یک دلیل، منتقدین او درست می‌گویند فردوسی‌پور را رسانه‌ملی، فردوسی پور کرد! اما یادمان باشد او از این فردوسی‌پور شدن مانند برخی از چهره‌ها سواستفاده که هیچ، حتی استفاده شخصی هم نکرد؛ پس این موضوع یعنی لیاقت جایگاهی که در آن قرار گرفته را دارد.
اما خبر بد اینکه برنده جنگ اخیر عادل فردوسی پور و مدیران صداوسیما قطعا مدیران هستند چرا که مردم ایران حافظه بلندمدت قوی ندارند؛ عادل باید به سرنوشت محبوبین اوت شده نگاه کند؛ زمانی مجری یک برنامه سحری صداوسیما محبوب شده بود و در آن ساعت از سحر که چشمان به سختی باز می‌شد مردم با دقت او را می‌دیدند؛ او رفت؛ الان دقیقا کجاست؟ چه می‌کند؟ مردم آیا می‌پرسند که خرج زندگی‌اش را از کجا درمیاورد؟ و یا هزاران مثال دیگر از فرزاد حسنی و عبدالرضا هلالی بگیرید تا رضا عطاران که اگر در سینما مشغول نبود او هم کاملا فراموش می‌شد! به عادل توصیه می‌شود گول پشتوانه مردمی خود را نخورد و به ده‌ها نفر در حرفه خود که در اوج اوت شدند نگاه کند و از سرعت خود بکاهد.
انتهای پیام
