ارزیابی از حرکت «دختران خیابان انقلاب»

حمیدرضا جلائی‌پور در یادداشتی تلگرامی با عنوان “ارزیابی از حرکت «دختران خیابان انقلاب»” نوشت:

“در دیماه ۱۳۹۶ وقتی اعتراضات بحق مردم باخشونت همراه شد و براندازان می‌‌خواستند متولی رسانه‌ای این اعتراضات باشند، فضایی فراهم شد که جا را برای ارزیابی روشنگرانه از این اعتراضات محدود کرد. یکی از رخدادهای مهم پس از این اعتراضات حرکت «دختران خیابان انقلاب» بود. یادم هست که جو رسانه‌ای در فضای مجازی چنان سنگین بود که نمی‌شد ارزیابی خود را از «این حرکت» اعلام کرد.

می‌خواستم بگویم حرکت جمعی زنان در دهه‌های اخیر یک جنبش «اجتماعی» مبتنی بر پیشروی آرام بوده است و انتظار یک جنبش «سیاسی» از حرکت زنان داشتن به تحقق مطالبات زنان ضربه می‌زند. یک مشکلی که در ایران بر روند مطالبه‌گری زنان تحمیل شده این است که از: بدن و نحوه‌ی پوشش‌ زنان، در مبارزات سیاسی (و حتی قومیتی) به عنوان نماد و پرچم هویت سیاسی حاکمان و منتقدین حاکمان استفاده شده و می‌شود. بدین معنا که یکبار پوشش زنان بعنوان ماهیت اصلی جمهوری اسلامی برآمده از انقلاب اسلامی معرفی می‌شود و یکبار عدم پوشش زنان بعنوان نماد مبارزه پسا جمهوری اسلامی می‌شود. این نماد سازی سیاه یا سفید از بدن و پوشش زنان باعث می‌شود نقد زنان خود‌آگاه از نقد «اجبار و تحمیل اراده» بر زنان (چه از سوی نهاد دولت و چه از سوی مردان باشد) منحرف شده و مضمون نقد به بحث حجاب یا بی‌حجابی تقلیل پیدا ‌کند.

می‌خواستم بگویم در کارزار مبارزه میان دولت و مخالفان دولت نباید اسیر مردم‌انگیزان سیاسی (که در هر دو سوی مبارزه هستند) شد تا نحوه استفاده از پوشش زنان ابزاری گرم برای پیشبرد اهداف سیاسی شود. به قول نوشین احمدی خراسانی:

«بالاخره یک روزی باید این دور تسلسل پایان یابد و استفاده از «پوشش زنان» برای پیشبرد اهداف سیاسیِ دولت‌ها و گروه‌ها، از فرهنگ سیاسی جامعه رخت بربندد. آن هم در جوامع پرتنش، بی‌ثبات و «دولت محور» مانند ایران که به نظر می‌رسد فرهنگ سیاسی جامعه‌ی ما به جای یافتن سازوکار همزیستی میان گروه‌های مختلف مردم (با نگرش‌ها و عقاید و سبک‌های مختلف زندگی) به طور تاریخی به دنبال آن است که هر چندسال یک‌بار، با پرداخت هزینه‌های سنگین، بخشی از جامعه را بر بخشی دیگر حاکم کند و اگر قرار باشد این جابه‌جایی‌ها همواره حول «پرچمی مزیّن به یک نوع پوشش خاص زنان» پیگیری شود، طبعاً هیچ‌گاه زنان از قشرهای مختلف و گروه‌های متنوع عقیدتی به طور واقعی به کنترل بر پوشش خود دست نخواهند یافت و نسل‌های آینده زنان هم از ترکش‌هایش صدمه خواهند دید.»”

انتهای پیام