چرا دیدار پرسپولیس و سپاهان رنگ خون گرفت؟

ایسنا در مطلبی به بهانه‌ی حواشی دیدار پرسپولیس و سپاهان نوشت: درگیری‌ها و حاشیه‌های تبریز و تهران و مجروح شدن بیش از ۲۵۰ تماشاگر و فوت یک هوادار، حکایت تلخ و تکراری است که ریشه در مدیریت ناصحیح مدیران فوتبال ایران دارد. سوال این است که چرا مدیران کاربلد! فوتبال ایران از اتفاقات گذشته درس نمی‌گیرند و باز هم با اشتباهات مدیریتی بحران ساز می‌شوند.

ظاهراً اتفاقات تلخ حاشیه‌ای فوتبال ایران تمامی ندارد. پس از جنجال‌های تبریز و درگیری هواداران تراکتور، این بار در تهران و در استادیوم آزادی طرفداران سپاهان و پرسپولیس به جان هم افتادند. درگیری‌هایی که یک فوتی و حدود ۲۴۵ مجروح به همراه داشته است. تلفاتی که اگر یک جنگ ۹۰ دقیقه‌ای واقعی هم رخ می‌داد، ممکن بود ایجاد نشود.

در کنار سایر مسائل و موضوعات فردی و اجتماعی هواداران فوتبال ایران، با نگاهی به چگونگی آغاز و تداوم این درگیری‌ها می‌توان ضعف مدیریت، عدم کنترل حاشیه‌ها، نداشتن برنامه برای جلوگیری از گسترش درگیری‌ها، عدم کنترل بر برگزاری مسابقه و ضعف و ناتوانی تیم داوری در کنترل یک رویداد را از جمله عواملی دانست که در ایجاد درگیری‌های در دو هفته اخیر فوتبال ایران مؤثر بوده‌اند.

اما به نظر مهم‌ترین دلیل ایجاد این درگیرها، مدیریت درست مسابقه است. مدیریتی که می‌تواند با برنامه‌ریزی و پیش‌بینی همه نقاط حساس و مساله‌دار یک رویداد از ایجاد شرایط بحرانی جلوگیری کند. موضوعی که به نظر می‌رسد ضعف بزرگ مدیران برنامه‌ریز فوتبال ایران است.

سازمان لیگ فوتبال ایران که مدعی روزآمدی در برگزاری رقابت‌های لیگ فوتبال ایران است و فدراسیون فوتبال و مدیرانش که مدعی “فوتبال پنج ستاره” در جهان هستند برای شرایط سخت و بحرانی در فوتبال چه برنامه‌ای دارند؟ چرا مسؤولان فوتبال ایران اجازه می‌دهند که رویدادهای با چنین حساسیتی با کمترین برنامه‌ریزی و کنترل و پیش‌بینی اتفاقات برگزار شود.

رقابتی که حساسیت آن از هفته‌ها قبل مشخص بود چرا باید در اوج بی‌سلیقگی، هواداران تیم مهمان در بخشی از ورزشگاه اسکان داده شوند که اشراف هواداران حریف به آنها بسیار زیاد است. موضوعی که مشخصاً در دیدار سپاهان و پرسپولیس کلید آغاز درگیری‌های خونین شد.

آیا یک نفر در فدراسیون یافت می‌شود که مسؤولیت این اتفاقات را به گردن بگیرد. مدیرانی که جرس زیاده‌خواهی و شور مدیریت‌شان گوش فلک را کر کرده، آیا اکنون حاضر به پذیرش تبعات این نوع برگزاری رقابت‌های فوتبال هستند.

حاشیه و درگیری بخش غیرقابل انکاری از فوتبال است اما بر اساس کدام شیوه مدیریت مقدمات درگیری در این دیدار این گونه کنار هم قرار داده می‌شود؟ چگونه مسؤولان برگزاری یک دیدار بدون توجه به نکات امنیتی، چالش‌ها و احتمالات یک درگیری، شرایطی را فراهم می‌کنند که هواداران دو تیم ناخواسته مقابل یکدیگر قرار بگیرند.

مرگ یک هوادار که برای لذت از یک بازی به استادیوم رفته، هولناک‌ترین تراژدی است. در کنار آن، مصدوم و زخمی شدن بیش از ۲۵۰ نفر در طی دو هفته در لیگ فوتبال ایران موضوعی نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.

اتفاقات اخیر فوتبال ایران و در شهرهای تبریز و تهران یادآور اتفاقات تلخ فوتبال ایران در فروردین ۱۳۸۴ است که طی آن و در ایران و ژاپن تعدادی زیادی از هواداران فوتبال ایران جان خود را از دست دادند. چرا مدیران فوتبال ایران که سالیان سال است که در رأس مدیریت اجرایی فوتبال ایران حضور دارند و تجربه زیادی از چنین دیدارهایی را داشته‌اند اجازه داده‌اند بار دیگر چنین اتفاقات شومی در فوتبال ایران تکرار شود.

امید است با ورود دقیق و کارشناسی نهادهای امنیتی، انتظامی و کارشناسان و مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان به موضوع درگیری‌های اخیر فوتبال اخیر ایران این ماجراهای تلخ را یک بار برای همیشه از استادیوم‌های ورزشی ایران جمع کنند. موضوعی که ریشه اصلی آن در بدترین شرایط هم می‌تواند در مدیریت صحیح برگزاری این رویداد خلاصه شود.

انتهای پیام