دو روی سکه مارک ویلموتس

عرفان حاج‌بابایی درباره‌ی انتخاب مارک ویلموتس به‌عنوان سرمربی تیم ملی در خبرآنلاین نوشت: از همان روز که کارلوس کی روش برای همیشه نیمکت تیم ملی ایران را ترک کرد،مشخص بود که فوتبال ایران وارد مرحله بسیار حساسی شده است.مرحله ای برای انتخاب جانشین برای مربی کاریزماتیکی که 8 سال روی نیمکت تیم ملی نشسته بود و تیمی را باب میل خود ساخته بود.

فدراسیون فوتبال هم در نهایت پس از ماه ها تلاش برای یافتن جانشینی مطلوب و در اشل کی روش و پس از بازی با نام های بزرگی همچون زین الدین زیدان، خوزه مورینیو و یورگن کلینزمن، در نهایت مارک ویلموتس را به عنوان سرمربی جدید تیم ملی معرفی کرد. معرفی ای که چندان آشکار و علنی هم نبود و فقط چند ساعت پیش از ورود رسمی ویلموتس به تهران به طور رسمی از سوی فدراسیون فوتبال اعلام شد.

از همان زمان که نام ویلموتس به عنوان یکی از گزینه های جدی جانشینی کی روش مطرح شد تا الان که با اعلام رسمی فدراسیون او سرمربی تیم ملی است،گمانه زنی ها و تحلیل های بسیاری در مورد او مطرح شد.عده ای او را مربی بی کارنامه و ضعیفی دانستند که در ایران هم راه به جایی نخواهد برد و عده ای دیگر هم او را مربی پر انرژی و با انگیزه ای دانستند که می تواند تیم ملی را در راه جام جهانی 2022 به موفقیت برساند.

چهره واقعی ویلموتس اما کدام است؟ مربی ای که هیچوقت نتوانسته نتایج خوبی بگیرد یا مربی ای که می تواند در ایران بجنگد و ناکامی های گذشته اش را جبران کند؟ پاسخ این است که هر دو.

ویلموتس کارنامه درخشانی به عنوان سرمربی ندارد. او که از تجربه خوبی در تیم ملی بلژیک برخوردار بود، پس از سال ها بازی در تیم ملی کشورش و تجربه دستیاری جرج لیکنز، هدایت این تیم را در راه جام جهانی 2014 برعهده گرفت و با نسلی جوان از ستاره های آینده دار بلژیکی در یک چهارم نهایی این جام مغلوب آرژانتین شد. در ادامه هم او در یورو 2016 باز در یک چهارم به همراه بلژیک مغلوب ولز شد و در نهایت از جام کنار رفت و ویلموتس هم اخراج شد. نسل طلایی فوتبال بلژیک که زیر نظر ویلموتس شکل گرفته بود و ستاره هایی نظیر کورتوا،کمپانی،ادن هازارد،کوین دی بروینه،مروان فلینی و روملو لوکاکو در آن حضور داشتند، در جام جهانی 2018 به اوج پختگی رسید و توانست به عنوان سومی جام جهانی دست یابد.

این سرمربی بلژیکی پس از تیم ملی کشورش در ساحل عاج هم نتایج خوبی نگرفت و نتوانست به همراه این تیم به جام جهانی 2018 برسد. این عملکرد ضعیف باعث شد تا او حدودا یک سال بدون تیم باقی بماند و در نهایت فدراسیون فوتبال ایران به سراغ او رفت و هدایت تیم ملی را به او سپرد.

مروری بر عملکرد این مربی نشان می دهد که او طی سالیان اخیر نتوانسته کارنامه قابل دفاعی از خود به جای بگذارد و شاید علت بیش از یک سال بیکاری او نیز همین بوده است. اما چیزی که انتخاب او را به عنوان سرمربی تیم ملی توجیه می کند، چند عامل است که شاید یکی از اصلی ترین آن ها، مشکل بزرگ فدراسیون در راه هزینه کردن برای انتخاب سرمربی جدید تیم ملی است. در حال حاضر ویلموتس به ازای هر یک سال قرار است چیزی حدود 1.2 میلیون دلار حقوق بگیرد. رقمی که از نظر ما البته زیاد است اما با این پول نمی شد مربی ای بزرگ تر و بهتر از ویلموتس را به ایران آورد. در شرایطی که کشور با بحران های اقتصادی مواجه است و بیش از هر زمان دیگری به ارز احتیاج دارد، قطعا سیاست های حاکم اجازه نمی دهد که بیش از این رقم در ورزش هزینه شود. با ارزیابی این شرایط می بینیم که انتخاب فردی مثل مارک ویلموتس چندان هم انتخاب بی حکمتی نبوده است.

ویلموتس مربی ای است که با وجود اینکه رزومه پرباری ندارد اما نسبتا جوان است و قطعا انگیزه فراوانی برای اثبات توانایی های خود در تیم ملی ایران دارد و می خواهد یک بار دیگر حضور در جام جهانی را تجربه کند. او همچنین سال هاست که فضای فوتبال ملی را می شناسد و تجربه های خوبی را در جام های جهانی مختلف و جام ملت های اروپا از سر گذرانده است و حالا می تواند با بهره گیری از آن تجربیات و ترکیب آن ها با نیروی جوانی و برنامه های دقیقی که به کمک دستیارانش تدوین می کند، تیم ملی ایران را سه سال دیگر به قطر ببرد و پس از آن هم به فکر قهرمانی در جام ملت های آسیا باشد.

ویلموتس اما یک نکته را نباید فراموش کند و آن هم این است که برای کار کردن در ایران باید چکمه های آهنین به پا کند. او در ابتدا باید خیلی واقع گرایانه تفاوت های حاکم بر فضای فوتبال ایران با بلژیک را درک کند و بداند که اینجا خبری از اردوهای تمرینی منظم،بازی های دوستانه درجه یک،لباس های با کیفیت با برندهای جهانی و حتی زمین تمرین استاندارد نیست و برای به دست آوردن هرکدام از آن ها باید تا سر حد جان جنگید. کاری که کارلوس کی روش به خوبی آن را انجام داد و شاید رمز بقای هشت ساله او روی نیمکت تیم ملی هم همین جنگ و تلاش بی وقفه او بود. آپشنی که اگر ویلموتس آن را چاشنی کارش نکند، قطعا خیلی زود خسته و دل زده خواهد شد و ایران را ترک خواهد کرد.

انتهای پیام