اعتراض به مهناز افشار و اصلی‌ها و فرعی‌ها
محمدجعفر بهداد در یادداشتی با عنوان “اصلی‌ها و فرعی‌ها” در کانال تلگرامی “دولت بهار” نوشت: خانم مهناز افشار حزب اللهی و اصولگرا نیست ، بلکه از سبک زندگی اش می توان فهمید که جور دیگری به دینداری، رفتار حاکمیت و مسائل جامعه نگاه می کند و براساس همان نگاه ، قضاوت متفاوتی نسبت به رویدادها دارد، بنابراین داوری کردن درباره ی مواضع او با روش تکفیر و تفسیق، موافق انصاف و واقع بینی به نظر نمی رسد.
اینکه ایشان در بازنشر یک خبر بدخواهانه دچار خطا و موجب بدبینی عده ای نسبت به روحانیت شده تردیدی نیست اما نمی توان او را با توجیهات فقهی و سیاسی و امنیتی سرباز دشمن دانست.
خانم افشار پس از اگاهی از خطایی که مرتکب شد و بابت نقش احتمالی اش در شکل گیری یک اقدام مجرمانه ، بی درنگ عذرخواهی کرد، اما؛
آیا اتهام او در برابر جرم بعضی روحانیونی که سال هاست با سبک زندگی و مدیریتی اشرافی، بخشی از جامعه – به ویژه نسل جدید – را نسبت به دین ، مذهب ، اهداف انقلاب و کارامدی نظام دچار تردید و بدبینی کرده اند، سنگین تر و هولناک تر است؟!
آیا عاملان ترویج و تثبیت رویکرد ویژه خواری و روحیه ی غیر انقلابی که موجب تجرّی دشمن و سخت شدن شرایط اقتصادی و معیشتی مردم و کاهش انگیزه های اعتقادی در جامعه شده اند، به مجازات رسیده اند یا همچنان دارای ارج و قرب و مشغول کاسبی های رانتی هستند؟!
اینان با این همه جنایات پنهان و بی صدای خود علیه انسان و ایران و اسلام ، تاکنون یک عذرخواهی هم نکرده اند.
بزرگنمایی اشتباهات امثال خانم افشار از سوی برخی جریان های رسانه ای در سطح یک بحران اجتماعی و امنیتی!، می تواند یک پروژه عملیات روانی با هدف به حاشیه راندن برخی اشتباهات راهبردی و پرخسارت ارزیابی شود.
این همه پویش و تکاپو برای اثبات مجرمیت یک هنرپیشه را با میزان و نحوه ی پرداختن این جماعت به ادعای رییس پیشین سازمان صداوسیما به مداخلات و تمنیات مالی برخی مقامات در مناسبات رسانه ی ملی مقایسه کنید که به جای طرح تقاضای رسیدگی و تاکید بر ضرورت شفافیت موضوع، تا توانسته اند به تخریب و تحقیر و تهدید آقای سرافراز پرداختند!
اگر تاکید مکرر رهبر انقلاب بر ضرورت اصلی- فرعی کردن مسائل را مبنا قرار دهیم ، چه کسانی باید در این مملکت پیش از هر کسی محاکمه و مجازات شوند؟
اگر همین حجم هجمه نسبت به سیاست ها و مناسبات ناشی از رانت خواری و رباخواری صورت گرفته بود، بی گمان کشور از بسیاری بلایا و تنگناها در امان می ماند.
انصاف هم خوب چیزی است که البته تا دلتان بخواهد مهجور و مظلوم است.
انتهای پیام
