عماد باقی: اصلاح باید از زندان آغاز شود

«عماد باقی»، فعال حقوق بشر در روزنامه‌ی سازندگی نوشت: وقتی که دستورالعمل حفظ کرامت و ارزش های انسانی در دوره جدید مدیریت قوه قضاییه منتشر شد در مقاله ای ابراز عدم خوشبینی کردم و دلایلش را گفتم(روزنامه سازندگی،ش430 پنجشنبه3مرداد1398ص2 مقاله، اگر عزم اصلاح باشد:زنجیره بخشنامه های قضایی خوب اما اجرا نشده) اما واقعیت این است که هر روز منتظر عملی شدن وعده های مهم آن بوده ام ولی هنوز نشانه چشمگیری از تحقق آن مشاهده نشده است. بدون شک بهترین نقطه آغاز و امیدواری برای هر اصلاحی در درجه نخست توجه ویژه به زندان هاست. البته این توجه ضرورتا مستلزم این هم هست که سنت ناپسند این چندین ساله اصلاح شود که پرونده های سیاسی، مطبوعاتی و عقیدتی را به نام پرونده های امنیتی به دو شعبه بدوی و دو شعبه تجدید نظر کانالیزه می کنند که به شهادت محتوای پرونده ها و نظر حقوقدانان دلسوز به دفاعیات و به موازین حقوقی توجهی نمی شود و احکام سنگین و پرهزینه زندان را صادر می کنند در حالی که ماده 210 قانون برنامه پنجم توسعه دستگاه های ذیربط را موظف به تلاش جهت توقف روند صدور قطعنامه‌های حقوق بشری

کرده است. احکام سنگین وشگفت انگیز چندتن از بانوان در هفته های اخیر نمونه ای از آن است!

در واقع پشت این رفتارها، منطقی نهفته است که گمان می کند این روش سبب مرعوب کردن دیگران و بازدارندگی است ولی تجربه خلاف آن را ثابت می کند و شمار ناراضیان و محکومان همواره سیر تصاعدی داشته است.

پس از اصلاح در این مرحله، بذل توجه ویژه به درون زندان، شاخص مهمی است. بسیاری از زندانیان حتی آنها که حکم صادره علیه خود را عادلانه نمی دانند اما بیش از هرچیز به رعایت حقوق اولیه زندانی و احترام به کرامت انسانی و رعایت آین نامه سازمان زندان ها و آیین دادرسی (به ویژه در زمینه حق ارتباط، تلفن، ملاقات، درمان، مرخصی و اعمال آزادی مشروط و…) اهمیت می دهند. حال کافی است یک دادیار ناظر در زندان تعیین شود که سخت گیری نماید و خانواده هایی که خودشان غصه دار هستند وقتی به زندان مراجعه می کنند با برخوردهای نامهربانانه مواجه شوند که اقای عزت الله #ضرغامی هم دیروز شنبه8شهریور در توییتی به طور سربسته به تظلم های این خانواده ها اشاره کرده اند. گاهی یک دادیار ناظر یا مسئول اجرای احکام می توانند بیش از امریکا و اسراییل دشمن تراشی کنند ولی مسئولان دنبال دشمن در جاهای دیگر می گردند. گاهی ایجاد محدودیت های ناحق برای زندانیانی که با از دست دادن تلفن و ملاقات و مرخصی دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند سبب تحریک به اعتراض می شود و حوادث و مسایلی پیش می آید که در گذشته پیامدهای سنگینی داشته و عواطف میلیون ها نفر را جریحه دار کرده است.

این در حالی است که درست برعکس، رفتار انسانی و حقوق بشری می تواند به کاهش تنش ها و خصومت ها منجرشود. پس از مدیریت کوتاه مدت وقانونگرایانه آقای #منشداوی در اوین( که به دلایلی دولتش مستعجل شد) نمونه عالی این رفتار انسانی در زندانبانی، مرحوم #دوست_محمدی رییس اسبق زندان اوین است. او ضمن رعایت دقیق قانون، هم جلوی رفتارهای ناقض مقررات زندانی می ایستاد هم جلوی اعمال نظرهای خارج از حدود قانونی مسئولان. دوست محمدی جانبازشیمیایی جنگ که سرانجام براثر آلودگی های #شیمیایی به شهادت رسید چنان رفتاری داشت که وقتی خبر درگشت او آمد همه زندانیان از آنانکه به گروه های برانداز تعلق داشتند تا زندانیان عادی و زندانبانان غمگین شدند. فراموش نمی کنم زمانی که او را ازسوی #انجمن_دفاع_ازحقوق_زندانیان به عنوان #زندانبان_نمونه برگزیدیم و همکاران مان در انجمن اکراه داشتند و نگران انتقادات مخالفان بودند اما از آقای #یوسفی_اشکوری و خانم #مهرانگیزکار تا آقای حشمت الله #طبرزدی این کار را تحسین کرده و در فضیلت دوست محمدی گفتند ومنتشر کردند. او الگویی ازیک رفتار انسانی با زندانیان بود که قانون را هم پاس می داشت. شخصا شاهد بودم برای اینکه یک زندانی بتواند در سوگ پدرش شرکت کند شخصا ضمانت او را برعهده گرفت و به گونه ای بود که زندانی حتی اگر وثیقه ای نمی گذاست به پاس جوانمردی او به زندان بازمی گشت. اما امروزه اخبار دردناکی از زندان های #اوین و #فشافویه و #قرچک می رسد که نشان می دهد حال و روز زندان های دیگر شهرهای دوردست چگونه است. از اینروست که فکر می کنم باید هر اصلاحی را از زندان آغاز کرد و شعباتی از قوه قضاییه که به مرکز تولید زندانی بدل شده اند را اصلاح کرد.

انتهای پیام