«قبل از آیت‌الله هاشمی آقای یزدی در کاخ مرمر مستقر بود»
غلامعلی رجایی می‌گوید: آقای هاشمی اولین نفری نبود که در کاخ مرمر مستقر شد. قبل از او آقایان صانعی و موسوی اردبیلی مستقر بودند و بعد از آنها نیز آقای یزدی در آنجا مستقر شد و این کاخ در اختیار قوه قضائیه قرار گرفت.
جماران نوشت: اخیرا رئیس بنیاد مستعضفان در یک برنامه تلویزیونی با اشاره به تبدیل کاح مرمر به موزه گفته بود «آیت الله هاشمی رفسنجانی پس از دوران ریاست جمهوری در کاخ مرمر ساکن شده بود».
در همین رابطه، محسن هاشمی، در پاسخ به انتقاد پرویز فتاح، رئیس بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی در این باره گفت: در همه سال‌های پس از انقلاب، مقاماتی که مسئولیت‌های حکومتی داشته و دارند، در کاخ‌های بازمانده از دوره پهلوی مستقر هستند.
وی ادامه داد: مثلا محوطه ریاست‌جمهوری از قدیم معروف به کاخ سفید بود که آقای روحانی در آن مستقر است یا کاخ شاهپور غلامرضا که قوه قضائیه در آن مستقر است؛ جایی که آقای جهانگیری در آن مستقر و هیئت دولت تشکیل می‌دهد هم کاخ نخست‌وزیری بوده، پایین‌تر از آن کاخ فرح است که شورای نگهبان آنجاست.
در همین رابطه، مشاور مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در زمان ریاست مجمع گفت: متاسفانه نوع بیان آقای فتاح طوری بود که انگار خانواده و نزدیکان آقای هاشمی در کاخ مرمر مستقر بودند و بنیاد مستضعفان آن را به زور از خانواده ایشان گرفته است.
غلامعلی رجایی در گفت و گو با خبرنگار ما گفت: به باور من، آقای هاشمی جزو معدود شخصیت‌هایی است که با اینکه به ظاهر از میان ما رفته، اما همچنان هست. این درحالیست که انگار بعضی اشخاصی که بعد از ایشان مسئولیت گرفتند در کشور حضور ندارند. متاسفانه به جای اینکه تفکر و مکتب هاشمی فرصتی در کشور باشد کماکان برای برخی ها یک خطر تلقی می شود.
آقای هاشمی اولین نفری نبود که در کاخ مرمر مستقر شد
وی افزود: من از روایتی که آقای فتاح درباره کاخ مرمر و آقای هاشمی بازگو کرده تعجب می کنم و با اینکه از ایشان خواسته شده تا نظر خود را در این باره اصلاح کند، اما چنین نشده است. در همین رابطه لازم است بدانیم که آقای هاشمی اولین نفری نبود که در کاخ مرمر مستقر شد. قبل از او آقایان صانعی و موسوی اردبیلی مستقر بودند و بعد از آنها نیز آقای یزدی در آنجا مستقر شد و این کاخ در اختیار قوه قضائیه قرار گرفت.
رجایی ادامه داد: بعد از ریاست جمهوری آقای هاشمی، از آنجا که ایشان رئیس مجمع تشخیص شده بود دنبال محلی برای برگزاری جلسات آن بودند و از این رو، سه مکان را برای این جلسات مشخص کردند. ضمن اینکه مجمع تشخیص در دوره امام بسیار کوچک بود و تعداد اعضایش به 6 الی 7 نفر می رسید. اما با افزایش تعداد اعضا و تشکیل کمیسیون ها، آقای دکتر حبیبی با کمک دوتن از کارمندان مجمع به دنبال مکانی مناسب برای برگزاری جلسات مجمع بود که نهایتا توانست سه جا را مشخص کند. یکی محل فعلی شورای شهر تهران، دیگری کاخ مرمر و سومین مکان هم ساختمانی در سعادت آباد بود.
مجمع تشخیص نمی‌توانست جایی قرار گیرد که حریم امنیتی نداشته باشد
وی افزود: ساختمان شورای شهر و سعادت آباد به دلیل اینکه از رینگ حفاظتی و امنیتی بیرون بودند، انتخاب نشدند و گفته شد که جلسات باید در جایی برگزار شود که در رینگ امنیتی باشد. لذا از آنجا که در حوالی ساختمان کاخ مرمر قوه قضائیه، شورای نگهبان، ریاست جمهوری و رهبری بود، این مکان انتخاب شد.
این فعال سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: مجمع تشخیص مصلحت نظام از آنجا که جزو عالی ترین ارکان نظام است و سران سه قوه در آن شرکت می کنند نمی‌توانست جایی قرار گیرد که حریم امنیتی نداشته باشد و اعضا مجبور باشند برای این مسأله هزینه کنند. بنابراین جلسات را در محلی برگزار می‌کردند که حریم امنیتی آن حفظ شده باشد. پس از ریاست‌جمهوری آقای هاشمی به دلیل اینکه جلسات مجمع باید در محلی غیر از نهاد ریاست جمهوری برگزار می شد، این مسأله توسط دکتر حبیبی دنبال و در نهایت ساختمان کاخ مرمر برای برگزاری جلسات انتخاب شد.
آقای هاشمی با استقرار در کاخ مرمر به نوعی آنجا را نجات داد
وی اظهار داشت: وقتی تعداد اعضای مجمع بیشتر شد و کمیسیون های آن تشکیل شد، آقای هاشمی و سایر اعضای مجمع تشخیص این اختیار را به دکتر حبیبی دادند تا جای مناسب را پیدا کند. آقای هاشمی همواره خواهان کاهش هزینه های وارده به نظام بود. به همین منظور، این سیاست از ابتدای انقلاب دنبال شد که برای نمونه «شورای شهر تهران» به جایی منتقل شود که پیشتر مجلس بوده است. می بینیم این جابه جایی ابهامی برای کسی درست نکرد و حتی هیچ کس نگفت چرا اعضای شورای شهر در ساختمان مجلس سابق مستقر شده است؟
رجایی گفت: اگر می‌خواستند برای مجمع تشخیص مصلحت نظام ساختمانی بسازند باید میلیاردها تومان هزینه می‌کردند. ضمن اینکه در محدوده حریم امنیتی هم نبود و باید برای حفظ امنیت آن هزینه های بالایی می شد. نکته دیگر اینکه آقای هاشمی با استقرار در کاخ مرمر به نوعی آنجا را نجات داد. زیرا مطابق اسناد موجود در میراث فرهنگی و خود مجمع، هزینه های بالایی شد برای اینکه ترمیم و بازسازی آن کاخ صورت گیرد و بیش از پیش خراب نشود. اسناد این هزینه هنوز در مجمع تشخیص مصلحت موجود است.
خانواده هاشمی چه پیش از درگذشت ایشان چه پس از آن با کاخ مرمر کاری نداشتند
وی گفت: متاسفانه نوع بیان آقای فتاح طوری بود که انگار خانواده و نزدیکان آقای هاشمی در کاخ مرمر مستقر بودند و بنیاد مستضعفان آن را به زور از خانواده ایشان گرفته است. در حالی که به شخصه شاهد بودم روز سوم بعد از درگذشت آقای هاشمی، خانواده ایشان آمدند و وسایل شخصی آقای هاشمی را داخل چند جعبه گذاشتند و با چشمانی گریان به منزل بردند. حتی کتابهایی که به شخص آقای هاشمی هدیه شده بود را نبردند و من از فاطمه هاشمی شنیدم که می گفت «ما این ها را نمی بریم برای آنکه اتاق رئیس بعدی مجمع خالی از کتاب نباشد.» با خود گفتم این خانواده چقدر کرامت دارد که حتی فکر اتاق رئیس بعدی مجمع هم هستند.
رجایی ادامه داد: خانواده هاشمی چه پیش از درگذشت ایشان چه پس از آن با کاخ مرمر کاری نداشتند. زیرا آنجا محیط کار آقای هاشمی بود نه محل زندگی که بخواهند آن را به زور بگیرند. اینکه آنجا را به زور گرفتند نه ربطی به آقای هاشمی داشته و نه خانواده ایشان. متاسفانه بیان آقای فتاح طوری بود که انگار خانواده آقای هاشمی محل کار ایشان را تحویل نداده اند.
برخی ها هنوز دنبال انتقام جویی از آقای هاشمی هستند
وی با بیان اینکه لحن آقای فتاح غیرمنصفانه بود، افزود: آقای فتاح باید می گفت که قبل آقای هاشمی دیگرانی به آن کاخ رفتند نه اینکه تنها نام ایشان را ببرد. آقای هاشمی هیچ تشریفات و تفاخری نسبت به این کاخ نداشت. اینکه عده ای بخواهند این مسأله را به روحیه اشرافی گری و کاخ نشینی ایشان ربط دهند، جای تاسف دارد. آقای هاشمی حتی موقع صرف غذا مانند همه روی زمین می نشست و چندان برایش فرقی نمی کرد کجا نشسته است.
رجایی در پایان گفت: سوال اینجاست که اگر بگوییم آقای فتاح در این رابطه اشتباه کرده، پس چرا اشتباه خود را جبران نمی کند؟ به نظرمی رسد برخی افراد نزدیک به طیف احمدی نژاد هنوز هم به دنبال انتقام جویی از آقای هاشمی هستند. زیرا هاشمی تنها کسی بود که توانست مانع جریان انحرافی را از پیش پای نظام بردارد. لذا قاعدتا باید تاوان این مسأله را حتی پس از مرگ خود بدهد.
انتهای پیام
