وقت افتخار نیست | سلمان کدیور

سلمان کدیور، در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی میزان مشارکت در انتخابات اسفند 98، نوشت: در حیرتم از تحلیل برخی دوستان نمایندگی مجلس که تعداد آرا شان را با افتخار بویلد می کنند و می فرمایند ما هرچند به مجلس راه نیافتیم اما تعداد رای که آوردیم بالاتر از سرلیست اصلاح طلبان بود یا فلان عدد مانده به 30 بود.

مثل اینکه هنوز متوجه سطح مشارکت 25 درصدی در تهران یا 20 درصدی در سایر شهرها نشدید. برادران! بیست و پنج درصد یعنی از هر صد نفر واجد شرایط، بیست و پنج نفر رای داده اند کلا، واضحتر یعنی #یک_چهارم. یعنی افراد غالبا حزب الهی، مدافع نظام، بچه های نماز جمعه و مسجدی و هیئتی، و خانواده هایشان. یعنی اینها تقریبا 25 درصد جمعیت هستند، یعنی یک اقلیت که سال به سال کوچکتر هم می شود، یعنی اگر مابقی که سه برابر اینها هستند، پای صندوق می آمدند، قالیباف ته لیست تهران هم نمی گنجد، چه برسد به شما.

تازه می گویند مشارکت کل چهل درصد بوده تقریبا. این چهل درصد، بیش از نیم آن رأی در شهرستان هایی بوده که رقابت عشیره ای و تعصبات قومی مبنای رقابت بوده نه ایدولوژی یا نیازهای انقلاب یا برنامه مداری. ارزش این رای در معیار سنجش امر سیاسی یک کشور، صفر است، ما بقی آنها هم که تکلیفی رای دادند، که در شهرهای مرکزی بوده اند، آمار 20 درصد مشارکت است. 20 درصد از روی اجبار روحی و تکلیف شرعی و احساس دین به شهدا، نه از روی میل و اشتیاق به کارآمدی سیستم. این یعنی افتضاح برای یک مملکت. یعنی اگر بگویند فقط بر مبنای کارآمدی بیایید رای دهید، مشارکت آرا #تک_رقمی خواهد بود. دریافتید وضع ملک و مملکت را؟

در این وضعیت شما چطور به تعداد آرا تان افتخار می کنید؟ شما در یک زمین، بدون بازیگران اساسی که مردم هستند، رقابت کرده اید، این اعداد و ارقام نه تنها واقعی نیست که فریبنده هم هست.

انتهای پیام