بیانیه‌ی حزب اتحاد ملت درباره بحران کرونا
حزب اتحاد ملت ایران اسلامی، با صدور بیانیه‌ای درباره بحران کرونا ضمن توصیف شرایط موجود از دیدگاه خود و درد مشترک جهانی خواندن آن، نکاتی را با ملت و دولت در میان گذاشت.
متن کامل بیانیه به نقل از کانال حزب اتحاد در پی می‌آید:
بحران جهانی کرونا که ایران عزیز ما را نیز در نوردیده، جزء تا کل زندگی فردی و اجتماعی و حکومت را تحت تاثیر قرار داده است. این در حالی است که بنا بر پیش‌بینی بسیاری از کارشناسان، جهان در ابتدای این بحران قرار دارد و چشم‌انداز کوتاه‌مدتی از پایان آن متصور نیست. بحرانی که حداقل سه ویژگی دارد. اولا، ناخوانده و ناشناخته و در جهان معاصر تجربه ناشده است. ثانیا، سرعت گسترش بسیار بالایی دارد. ثالثا، درمانی برای آن فعلا وجود ندارد هرچند قرار نیست بشر را نابود کند. به بیان دیگر، زندگی ادامه خواهد داشت و آدمی تا زمان یافتن راهکاری برای درمان آن یا از اثر افتادن خود بخود این ویروس، باید به دنبال تطبیق زندگی خود با حضور این میهمان ناخوانده باشد.
این در حالی است که ایران، جزو اولین کشورهای مواجه با این بحران بود و از فرصت آمادگی و کسب تجارب کمتر نسبت به بسیاری از کشورهایی برخوردار بود که پس از ما دچار آن شدند.
دشواری‌های مواجهه با این بحران، محدود به عوامل فوق نبوده و نیست. حداقل دو عامل دیگر، بر دشواری این مصاف نابرابر افزوده است. یکی، ضعف بنیه مالی دولت برای اتخاذ سیاست‌های تدافعی چون قرنطینه، و دیگری رخداد این بحران در یکی از پایین‌ترین دوران سرمایه اجتماعی دولت و حاکمیت است. دو عاملی که در ربط وثیق با یکدیگرند و عوامل ماورایی و بداقبالی و توطئه‌های داخلی خارجی به آن راه ندارند و تنها «از ماست که بر ماست.»
در پی این بحران، حزب اتحاد ملت و اعضای آن، در حد وسع و امکان خود برای کمک به کاهش پیامدهای آن به میدان آمدند. فعالیت‌های عام‌المنفعه و خرید و تقدیم وسایل بهداشتی و درمانی به بیمارستان‌ها، مسوول کردن کمیسیون‌های تخصصی برای بررسی و مطالعه تاثیرات این بحران بر حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی و نهایتا، رفتار مسوولانه و معطوف به کمک به سیاست‌گذاران و مجریان مدیریت بحران، از جمله این اقدامات بودند. به همین جهت و با توجه به حضور تخصصی برخی اعضای حزب در روند درمانی کرونا، هر آنجا که نقدها و پیشنهادهایی به ذهن می‌رسید، به اطلاع مسوولان امر رسانده شده است و تا حل نهایی این بحران هم، انشالله بر همین سیاق عمل خواهد شد. با این حال، مواردی را که لازم می‌دانیم تا در عرصه عمومی مطرح شوند و حاصل جلسه‌های مختلف ارکان و به خصوص دفتر سیاسی حزب است را در قالب بیانیه، با مردم گرانقدر و مسوولان امر در میان می‌گذاریم.
１- در ابتدای بحران، تسلط و چابکی و هماهنگی لازم در اتخاذ تصمیمات مدیریتی برای کنترل بحران صورت نگرفت. متاسفانه، همزمانی آغاز شیوع ویروس کرونا با انتخابات ۲ اسفند، هم اطلاع‌رسانی این موضوع و هم مواجهه با آن را اسیر برخی ملاحظه‌کاری‌ها و توطئه‌اندیشی‌های مرسوم در برخی نیروهای تندرو کرد، تا جایی که آن را دروغ دانستند و به تبع آنها، برخی متدینین ناآگاه نیز از تبعیت دستورات بهداشتی و حاکمیتی در این باره استنکاف کردند. دولت هم متاسفانه با تاخیر و نوعی خوش‌بینی زیاد نسبت به این موضوع ورود کرد و در مجموع، روزهای اولیه این بحران به لحاظ عملکرد مدیریتی، انتقادهای زیادی را برانگیخت. انتقادهایی که اگر بهتر شنیده می‌شد، شاید در استفاده از فرصت تعطیلات نوروزی در کنترل چرخه شیوع ویروس در کشور، عملکرد بهتری را شاهد می‌بودیم. البته در کنار این انتقاد باید به این واقعیت هم گردن نهاد که ناشناختگی این بحران و نظریه‌های مختلف و امتحان پس نداده، در تاخیر و تزلزل تصمیم‌گیری‌ها بی تاثیر نبود.
２- به عقیده بسیاری از کارشناسان، نحوه مدیریت بحران، هرچه به جلو آمد بهتر شد. در حال حاضر نیز، همان طور که در مقدمه بیانیه ذکر شد، پیش‌بینی‌ها بر تداوم این بحران تا مدتی نسبتا طولانی است و چشم‌انداز کوتاه‌مدتی از امکان تولید واکسن یا درمان قطعی کووید ۱۹ وجود ندارد. بر این اساس، همان طور که در دیگر کشورها تلاش بر راه‌اندازی دوباره برخی کسب و کارهای کم ریسک وجود دارد، انجام این امر در کشور ما نیز امری ناگزیر تلقی می‌شود. وگرنه مشخص نیست که اقتصاد کشور و بسیاری از شهروندان، به خصوص اقشار فرودست، تا چه زمانی تاب‌آوری خواهد داشت. البته بدیهی است که راه‌اندازی برخی کسب و کارها، نیازمند رعایت دقیق پروتکل‌های بهداشتی و به حداقل رساندن ریسک آن است.
３- بحران کرونا، یک بار دیگر اهمیت سرمایه اجتماعی و اعتماد بین مردم و حاکمیت را نشان داد. بحران کرونا به اثبات کرد که ما به شدت نیازمند یک جامعه مدنی قوی و موثر هستیم که حلقه واسط دولت و مردم باشد، هم به لحاظ تاب‌آوری هم آگاهی‌بخشی و هم بسیج‌کنندگی. کرونا ثابت کرد که اقلیت‌سالاری، حتا اگر در شرایط عادی دچار بحران سلطه نشود، از آن جا که نمی‌تواند مطمئن از پیش‌بینی تمام اتفاقات آینده باشد، در برنگاهی که فکرش را نکند گریبانش گرفته خواهد شد. قدرت سخت اقتدارگرا، در بهترین شرایط مدیریتی شاید بتواند روندها را کنترل کند، اما رویدادهای زیادی هستند که خارج از کنترل قدرت رخ خواهند داد. برای اغلب آن شرایط، اعتماد است که کار می‌کند و نه اقتدار. بر این اساس به حاکمیت توصیه دلسوزانه می‌کنیم که از تهدید کرونا، فرصتی برای کاهش شکاف‌های خود با ملت و نیز با جهان بیابد. این به سود همگان و ضرورت مدیریت بحران جاری، به خصوص در صورت تداوم بلندمدت آن است.
４- این بحران، بحرانی جهانی است. زیبنده ایران و فرهنگ غنی ایرانی است که در زمانی که دیگر مسئولان کشورها در توصیف شرایط موجود به فرهنگ و ادبیات فاخر سرزمینمان رجوع می‌کنند و می‌خوانند که بنی آدم اعضای یک پیکرند، ما نیز به تاسی از بزرگانمان، ادبیات همدلانه و توام با همدردی با دیگر مردم در خطر جهان داشته باشیم. این بحران، هیچ جایی برای فخر فروشی و من و تویی ندارد. این درد مشترک است. متاسفانه برخی مواضع مسوولان ما در این رابطه قابل دفاع نبوده و چهره خوبی از ایران در چشم جهانیان به نمایش نمی‌گذارد.
５- اتصال به جهان و پذیرش تعامل با دیگران بدون هرگونه توطئه‌اندیشی، به نفع مردم و حاکمیت است. رخداد مسایلی چون آنچه با کمک پزشکان بدون مرز شد، قطعا مورد تایید اکثریت مردم خوش خلق و نوع‌دوست ایران نیست.
６- درباره آنچه این روزها از ضرورت به میدان آمدن نهادهای بزرگ اقتصادی خارج از مدیریت دولت عنوان می‌شود و مشخصا بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی فرمان امام و آستان قدس رضوی را هدف قرار داده است، موضع حزب اتحاد ملت همسو با اکثریت ملت و جان کلام قانون اساسی است که آرمان یک مملکت، یک دولت و یک خزانه باید تحقق یابد. نه تنها این سازمان‌های بزرگ اقتصادی مسوولیت همکاری در کاهش آسیب‌های اقتصادی این بحران و کمک به مردم و دولت بر گرده‌شان است، که باید از فرصت توجه به این دوگانگی در مدیریت کشور استفاده کرد و مطالبه به زیر بلیت دولت و نظارت مردمی در آمدن آنها را تا تحقق آن، فراگیر کرد. درست طبق اصل ۴۴ قانون اساسی که اقتصاد کشور را تنها در سه بخش دولتی و خصوصی و تعاونی تعریف کرده است، و نیز اصل ۵۳ آن که فقط یک خزانه‌داری را برای اداره کشور طراحی کرده است.
７- و نهایتا، ویروسی که نه نژاد و نه باور و نه ملیت را به رسمت نمی‌شناسد، باید مواجهه‌ای یکپارچه از آحاد بشر را ببیند. بر همه بشریت است که از تلنگر این بحران با غفلت‌هایش و سوء استفاده از قدرت خدادادی خود و عصیانی که علیه قوانین طبیعت داشته باز اندیشی کند. این بحران، باید انسانی انسان‌تر از پیش بیافریند. بدیهی است که در برابر چنین بحرانی و تلنگرهایی که از آن رسیده، جایی برای تسویه حساب‌های سیاسی و غیر سیاسی نیست. اگر در مواجهه با این بحران هم نتوانیم خود و غیر خودی‌ها را کنار بزنیم، باید از خود ناامید شویم. این هشداری به همگان و خودمان است. چه ما به عتوان یک جریان سیاسی، چه حاکمیتی که بیش از دیگران مسوولیت دارد، چه صداوسیما، چه اپوزیسیون و غیره.
امید که دستاورد این بحران، افق بازتر و گشوده‌تر در دیدگاه ابناء بشر و به خصوص ما ایرانیان به خود، دیگری، هستی و طبیعت باشد.
اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهارَ
یا این آیه
تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَوَاتُ السَّبْعُ وَالْأَرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ
انتهای پیام
