«حمایت از حق حیات کودکان توسط والدین هم حق است و هم تکلیف»

دکتر محمود عباسی دبیر مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک سازمان ملل در جمهوری اسلامی ایران و معاون حقوق بشر و امور بین الملل وزیر دادگستری در واکنش به جنایت هولناک تالش گفت: پدرر رومیناها باید بدانند که وقتی در قبال جنایت سبعانه تالش جامعه ای به خشم می آید، احساسات پاک جامعه و مردم جریحه دار می شود، نهادهای مدنی سراسیمه به صحنه می ایند، دادستان به عنوان مدعی العموم اعلام جرم می کند و بازپرس دستور تعقیب پدر قاتل می دهد دیگر رومینا ملک طلق پدر نیست که بخواهد همانند سایر مایملک خود با او رفتار کند. این امر نشانگر آن است که کودکان همانند سایر انسان ها دارای حقوق مستقلی هستند که باید به رسمیت شناخته شود. در آموزه های دینی ما، اسناد بالادستی نظام، قوانین و مقررات جاری، کنوانسیون حقوق کودک که جمهوری اسلامی ایران به آن پیوسته و مهمتر از همه اینها نگاه انسانی آحاد جامعه به حقوق کودک این پیام روشن را برجسته می نماید که کودکان همانند سایر افراد جامعه دارای حقوقی هستند که برسمیت شناختن آن برای همه از جمله والدین هم حق است و هم تکلیف و هیچکس حتی والدین نمی توانند این حقوق را نادیده بینگارند. اگر قانونگذار اسلامی ولو با تخفیف مبتنی بر ملاحظات شرعی برای پدر قاتل سه تا هفت سال مجازات حبس در نظر گرفته بدین معناست که کودکان حق حیات دارند و نمی توان حقوق آنان را نادیده انگاشت.

معاون حقوق بشر وزیر دادگستری افزود: قانونگذار اسلامی و لو با یک دهه تاخیر سرانجام لایحه حمایت از اطفال و نوجوانان را به تصویب رسانید که در ایستگاه پایانی خود در شورای نگهبان قانون اساسی است ولی خوشبختانه باید گفت این لایحه ضمانت اجراهای خوبی برای بزه دیدگی اطفال و نوجوانان فراروی جامعه گذاشته که می تواند نقش و تاثیر بسزایی در پیشگیری از وقوع جرم علیه کودکان و نوجوانان داشته باشد.

وی افزود: ما در زمینه کودکان به یک تغییر نگرش اجتماعی نیازمندیم؛ تغییر نگاه سنتی و احساسی به نگاه حق مدارانه؛ نگاه سوداگرایانه به نگاه کرامت مدارانه، کودک ابزار دست پدر و مادر نیست که هرگاه اراده کند احساس کند که می تواند حیات او را سلب کند. کودک موجود انسانی است که حتی در صورت ارتکاب جرم و گناه والدین حق مجازات او را ندارند. اینکه قانونگذار برای والدین در صورت ارتکاب جرم علیه فرزندان خود تخفیف مجازات در نظر گرفته به معنای مشروعیت صدمه و آسیب به کودکان نیست. در هر صورت این کار ممنوع و قابل مجازات است. البته لازمه تحقق این امر آموزش و کار فرهنگی است -موضوعی که متاسفانه متولیان امر آموزش و فرهنگ همواره از آن غفلت ورزیده اند.

انتهای پیام