استعفای یک عضو دیگر شورای مرکزی از حزب اتحاد
رؤیا بلوری، از اعضای موسس و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ایران اسلامی با انتشار توییتی از عضویت در این حزب کناره‌گیری کرد. در روزهای اخیر چند عضو دیگر این حزب نیز از عضویت در آن استعفا کرده‌اند.
به گزارش انصاف نیوز، خانم بلوری در توییتر و فیسبوک نوشت:
«در تاریخ ۱۲ خرداد ۹۹ از حزب اتحاد ملت ایران اسلامی استعفا دادم با این که هنوز به مشی اصلاح طلبی باور دارم!
بماند به یادگار! #حزب_اتحاد_ملت_ایران_اسلامی
موج شراب و موجه‌ی آب بقا یکی است
هر چند پرده‌هاست مخالف، نوا یکی است
خواهی به کعبه رو کن و خواهی به سومنات
از اختلاف راه چه غم، رهنما یکی است
این ما و من نتیجه‌ی بیگانگی بود
صد دل به یکدگر چو شود آشنا، یکی است
در چشم پاک بین نبود رسم امتیاز
در آفتاب، سایه‌ی شاه و گدا یکی است
بی ساقی و شراب، غم از دل نمی‌رود
این درد را طبیب یکی و دوا یکی است
از حرف خود به تیغ نگردیم چون قلم
هر چند دل دو نیم بود، حرف ما یکی است
صائب شکایت از ستم یار چون کند؟
هر جا که عشق هست، جفا و وفا یکی است
جناب صائب»
یک ماه پیش هم مهدی محمودیان دیگر عضو شورای مرکزی این حزب از عضویت در این حزب استعفا داده بود. سیاوش حاتم نیز به‌تازگی از عضویت در این حزب کناره‌گیری کرده بود.
مجید کلثومی، از اعضای این حزب در توییتر نوشته است: «رویش و ریزش یکی از مؤلفه‌های احزاب مدرن است. برخلاف احزاب لنینی با ساختار آهنین که جدا شدن از آن ممکن بود به بهای جان فرد باشد.
امروز دیدم چند عضو حزب اتحاد ملت استعفا داده‌اند. آیا به تعبیر دلوز که گفت: “دوره احزاب فراگیر گذشته و امروز همه گروهک هستیم” این ریزش‌ها ادامه دارد؟»
استعفای دسته جمعی ۲۲ عضو در همدان
۳۲ تن از اعضای حزب اتحاد ملت، شاخه استان همدان هم روز گذشته استعفا داده‌اند.
متن بیانیه‌ی استعفای این جمع به نقل سایت زیتون در پی می‌آید:
به نام خداوند جان و خرد
نیک می‌دانیم که اکنون در یکی از سخت ترین دوران تاریخ معاصر کشورمان قرار داریم و بحران‌های اقتصادی، سیاسی،اجتماعی و فرهنگی نفس مردم را به شماره انداخته است. از سوی دیگر نیز در شرایط پیچیده و دشوار عرصه سیاست، با مختصات خاص فعالیت سیاسی و موانع آن در ایران، نفس کار تشکیلاتی و بقای حزب حائز اهمیت و ارزشمند است. سلسه مباحث و چالش‌هایی که طی دو سال اخیر در منطقه همدان حزب اتحاد ملت ایران مطرح شد ما (امضاکنندگان متن حاضر) را برآن داشت تا ضمن اعلام نکته نظرات خود، تصمیم جمعیمان را به اطلاع اعضا حزب، هواداران و جامعه برسانیم.
جریان اصلاحات پس از پیروزی در انتخابات دوم خرداد سال ۱۳۷۶ علی رغم فعالیت‌ها و تحمل هزینه های بسیار، با بحران دستاورد (دستاورد پایدار و تغییرات ماندگار) دست و پنجه نرم می‌کند و تغییرات ملموسی که به مردم وعده داده شده بود، محقق نشده است. در این میان آنچه مایه نگرانی و اندوه بسیار ست این است که حزب اتحاد ملت ایران به عنوان حزب پیشرو جریان اصلاح‌طلبی تا حد زیادی از وظایف خود بازمانده است.
بدون تدوین استراتژی دقیق و روشن برای تغییر وضع موجود، کنش حزب در جامعه صرفا در حد چند تاکتیک انتخاباتی و تلاش برای کسب مناصب مدیریتی قلمداد می‌شود و از نگاه بیرونی فعالیت آن بی‌تاثیر و فاقد تمایز جدی با سایر احزاب اصلاح‌طلب و حتی اصولگرا خواهد بود. این موضوع مهم (تدوین استراتژی) در سالیان اخیر بارها در نشست‌ها و جلسات مختلف به ارکان و راس حزب یادآوری شد اما نه تنها مورد توجه قرار نگرفت بلکه از دیگر پیشنهادات مناطق نیز استفاده ای نشد. به عنوان مثال نتیجه ماه ها بحث و بررسی شورای منطقه همدان پیرامون راهبرد اصلاح‌طلبان و حزب اتحاد، طی نامه‌ای مفصل در بهمن ماه سال ۱۳۹۷ تقدیم دبیرکل محترم حزب شد که در آن پیشنهاد شده بود از متن مذکور به عنوان پیش‌نویسی برای طرح موضوع در سایر مناطق و ارکان حزب بهره برده شود. اما این پیشنهادات و مکاتبات مسکوت مانده و تا این لحظه علیرغم پیگیری‌ها، پاسخی از جانب راس حزب دریافت نشده است. درکل می‌توان گفت که مناسبات قیم مآبانه سبب شده تا در طول پنج سال، مناطق (استان‌ها) و حوزه‌ها (شهرستان‌ها) تنها به عنوان زینتی در کنگره‌ها به نمایش درآیند و از ظرفیت‌ها و دیدگاه‌های آنها کمترین بهره در اداره حزب برده شود. از سوی دیگر بعد از گذشت پنج سال از تشکیل حزب، (علیرغم پیشنهاد رسمی منطقه همدان) هنوز غالب مناطق و حوزه‌ها در روندی غیردموکراتیک و از بالا به پایین گزینش میشوند.
به اعتقاد ما اولویت در هر حرکت اصلاح‌طلبانه حفظ اعتماد مردم و سرمایه اجتماعی جریان اصلاح‌طلبی است، اما در بیان مواضع رسمی، در موضوعاتی مهم شاهد تعلل، فرصت سوزی و سکون حزب بوده ایم، در نقطه مقابل، در خصوص مسائلی که در بدنه حزب نیز اجماعی بر آن وجود نداشت، شاهد همراهی با برخی رویکردهای حاکمیت بودیم که اصلاح طلبی در نقد آنها شکل گرفته است. متاسفانه این دست مواضع بعضا با شتاب و اشتیاق نیز همراه بود!
حزب اتحاد در وهله نخست میبایست به تشریح و تدوین الگوی سیاست ورزی خود بپردازد تا مردم بدانند که حزب با چه اصول و اهدافی سیاست ورزی می‌کند. اصلاحات مدنظر حزب صرفا معطوف به قدرت و اصلاحاتی پارلمانتاریستی است یا با نگاه به سمت جامعه در پی تغییراتی ساختاری و جامعه محور است.
حال که گروه‌های مختلف اجتماعی در رنج و عذابند، سفیدنمایی یا امتناع از سیاست‌ورزی در جهت تغییر، انفعال در اعلام صریح مواضع و یا تعلیق به محال کردن تغییرات، از سوی جامعه تعبیر به محافظه‌کاری و عافیت طلبی و همچنین تلاش برای جلب اعتماد هسته سخت قدرت خواهد شد که این مسائل منجر به سلب اعتماد عمومی جامعه، از دست دادن بیش از پیش سرمایه اجتماعی و یأس و ناامیدی بدنه و هواداران حزب می‌شود.
به باور ما حزب نیازمند تدوین استراتژی واضح و شفاف است تا راه تحقق مأموریت اصلی حزب که کوشش برای حرکت در مسیر دموکراسی، حقوق بشر و توسعه همه‌جانبه ایران است، هموار شود. از ابتدا قرار بود حزب اتحاد ملت، حزبی برنامه محور باشد، اما خروجی کمیسیون‌های تخصصی حزب، چیزی جز توزیع حق رای برای کنگره‌ها نبوده است. برنامه‌ها هم به جمع‌آوری چند صفحه حرف‌های مخاطب پسند در شبهای پیش از انتخابات فروکاسته شده است.
اکنون در فقدان یک راهبرد مشخص، به نظر می‌رسد که اختلاف نظر عمیقی بین امضاکنندگان متن حاضر با مرکزیت حزب وجود دارد و این موضوع در اختلاف مواضع منطقه همدان با مواضع شخصی افراد سرشناس حزب و موضع کلی راس آن، مشهود است که در برخی موارد منجر به گلایه‌مندی و تذکر ارکان بالادستی حزب شد.
این مسائل یک شبه بوجود نیامده است و حاصل انباشت نارضایتی‌ها و ناامیدی از «خواست» حزب جهت ایجاد تغییرات اساسی است. از این رو با توجه به مواردی که در متن به صورت خلاصه مطرح شد ما امضاکنندگان این نامه استعفای خود را
از عضویت در حزب اتحاد ملت ایران اعلام میداریم. لازم به ذکر است که اگر این استعفانامه تنها در حد تلنگر و انذاری باشد جهت پرداختن به موارد با اهمیتی که شمرده شد، آن را بیهوده و بی‌فایده نمی‌دانیم.
در پایان برای تمامی دوستانمان در حزب اتحاد ملت ایران آرزوی سربلندی و بهروزی داریم.
« ما آزمودیم در این شهر بخت خویش
بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش
از بس دست می‌گزم و آه می‌کشم
آتش زدم چو گل به تن لخت لخت خویش
…
خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد
بگذر ز عهد سست و سخن‌های سخت خویش»
امضا کنندگان:
۱- محمدرضا افخمی؛ رئیس شورای منطقه همدان
۲- مصطفی مهدی زاده؛ دبیر شورای منطقه همدان
۳- صمد رستمی؛ رئیس شورای حوزه شهرستان همدان
۴- محمد نقی کریمی؛ رئیس شورای حوزه ملایر
۵- علی نقوی؛ رئیس شورای حوزه فامنین
۶- محمد امین فریدیان؛ عضو شورای منطقه
۷- سمانه جهانگیری؛ عضو شورای منطقه همدان
۸ – حامد رستمی؛ عضو شورای منطقه همدان
۹- احمد کاوند؛ عضو شورای منطقه همدان
۱۰- مجید زرین دلاور؛ عضو شورای منطقه همدان
۱۱- فردین روزبهانی؛ عضو شورای منطقه همدان
۱۲- مهناز وفایی نژاد؛ عضو شورای منطقه همدان
۱۳- محمدهادی سواری؛ نائب رئیس حوزه فامنین
۱۴- حسین پنده؛ دبیر شورای حوزه فامنین
۱۵- ابراهیم خلیلی؛ عضو شورای حوزه فامنین
۱۶- محمد عباسی؛ عضو شورای حوزه فامنین
۱۷- رضا امینی؛ عضو شورای حوزه فامنین
۱۸- ابوالفضل موحدی؛ عضو شورای حوزه فامنین
۱۹- محمد خسروی؛ عضو شورای حوزه فامنین
۲۰- محمد سلیمی؛ عضو شورای حوزه فامنین
۲۱- محمد سهرابی؛ عضو شورای حوزه فامنین
۲۲- رضا زارع؛ عضو شورای حوزه فامنین
۲۳- محمد بشیری؛ عضو شورای حوزه فامنین
۲۴- غلام غلامی؛ عضو حوزه شهرستان همدان
۲۵- احمد توسلی؛ عضو حوزه شهرستان همدان
۲۶- رضا عابری؛ عضو حوزه شهرستان همدان
۲۷- محمد افشار؛ عضو حوزه شهرستان همدان
۲۸- صدیقه سحرخیز؛عضو حوزه شهرستان همدان
۲۹- علی اصغر مرادی؛ عضو حوزه شهرستان همدان
۳۰- محمد مهدی انصاری؛ عضو حوزه شهرستان همدان
۳۱- رضا کریمی مخصوص؛ عضو حوزه شهرستان همدان
۳۲- محمدعلی رمضانی؛ عضو حوزه شهرستان همدان
انتهای پیام
درود و تهنیت بی پایان من به آزادیخواهان حزب اتحاد ایران اسلامی که مشکلات را به جان خریدند و با تحمل مصائب بسیار همچنان به آرمان های والا و ارزشمند استقلال، آزادی و جمهوری بهمن ماه پرشکوه 57 وفادار هستند و یک لحظه از اعتقادات خود برای سرافرازی ایران و ایرانی دست نکشیدند و همچنان مجدانه و مصمم در این مسیر گام بر میدارند. انتقادات به حق این اعضای وارسته و پیشرو انعکاس استیصال و ناامیدی هواداران و مردم آزادیخواه از روش و سیاست ورزی بی نتیجه احزاب اصلاح طلب در حاکمیت قانون و مبارزه و ریشه کن کردن فساد سازمان یافته که ملت را در گرداب تورم لجام گسیخته و بیکاری مزمن فزاینده و فقدان آزادی ها و تجمعات مدنی و عدم مسئولیت پذیری مقامات فرو برده است.
یک حزب سیاسی بیش از هر چیز باید آئینه تمام نمایی از باورهای آن باشد و مدیریت و تشکیلات و روابط اعضا بیانگر پویایی و اعتلا و پختگی آن برای مدیریت و سیاست ورزی در عرصه کشور است. انشعاب و گسست در یک حزب سیاسی قانونی بیش از هر چیز بیانگر آن است که مدیریت حزب از بروز گرایشات گوناگون در دستیابی به اهداف مشترک هراسناک است و شریان های تشکیلاتی شکوفایی مناظرات را با استفاده از موقعیت خود مسدود نموده و تنها نگاه و بینش خود را به رسمیت میشناسد. احزاب دموکراسی خواه از ایدئولوژی خاصی پیروی نمیکنند و کاملا بر خلاف آن یعنی به جهت به رسمیت شناختن عقاید گوناگون شکل میگیرند و به همین منظور نمیتوانند از فرم تشکیلاتی سانترالیسم پیروی کنند. اصلاح طلبان ایران در مجموعه خود و به لحاظ تاریخی گرایشات بسیار گوناگونی را شامل میشوند و هر حزبی که خود را اصلاح طلب مینامد باید این گرایشات را در صفوف خود به رسمیت بشناسد و آرای آنها را به کل بدنه خود و جامعه منتقل کند و در جهت اینکه اختلاف در نظرات تا زمانی که به آرای اعضا و مردم باز میگردد نه تنها آنگونه که اقتدارگرایان جهان ادعا میکنند موجبات بی ثباتی و هرج و مرج نمیشود بلکه پایه و اساس امنیت و پویایی پایدار است.
اسباب تاسف و دلسردی فراوان است که ما تازه امروز با گوشه ای از تفکرات دوستان همدانی خود و آنهم با اعلام انشعاب آنها آشنا میشویم. اعضای حزب بعد از یک شکست مفتضحانه در قدرت و در آستانه انتخاباتی دیگر باید بتوانند از رهبران حزب انتقاد کنند و خواهان رهبری و استراتژی جدید از طریق انتخابات درون حزبی باشند. حزب ارث پدری هیچکس نیست و به همه تعلق دارد و من از رهبران حزب درخواست میکنم که هر چه سریعتر به اصول دموکراتیک اصلاحات بازگردند و حزب را آنطور که باید باشد به خانه تمامی آصلاح طلبان و تحول خواهان و آزادیخواهان ایران تبدیل کنند و صدای همه را با فرض پذیرش آرمان های مشترک انعکاس دهند و رهبری و هدایت را برای یک دوره مشخص به آرای اعضا بسپارند. هراس از اختلاف نظر و اجبار به تمکین اعضا از خواست رهبری و زیاده خواهی از یکسو و فرار و گسست و تشتت و انشعاب و سرخوردگی و نا امیدی از سوی دیگر حاصل رسوبات فرهنگ استبدادی و دیکتاتوری چند صد ساله ما و ارمغان نامیمون حزب توده است. به دموکراسی وفادار بمانیم.