«قاضی منصوری میخواست با قطار و اتوبوس بازگردد»
/گفتوگو با وکیل قاضی منصوری/
نجف پورثانی وکیل قاضی منصوری میگوید: «یکبار قبل از عید سعی داشت از طریق قطار و اتوبوس خود را تا یک جاهایی برساند و به ایران بازگردد اما بیماری او تشدید شد و به رومانی بازگشت و همچنین ایشان نمیخواستند از وی به عنوان متهم پروندهی طبری یاد شود و گفتند نام قضاتی دیگر هم در پرونده مطرح بوده است.»
نجف پور ثانی وکیل قاضی منصوری در گفتوگو با انصاف نیوز میگوید: «تا این لحظه خبر جدیدی در دست نیست، پیگیر این هستم تا از خانوادهی آنها وکالت بگیرم و در اسرع وقت به دادستانی مراجعه کنم و پرونده را پیگیری کنم.»
نجف پور ثانی ضمن تایید اینکه خانوادهی قاضی منصوری ساکن ایران هستند، میگوید: «پلیس اینترپل میگوید خودکشی بوده، اما به نظر ما ایشان آدمی نبود تا خودکشی کند؛ سهشنبه یا چهارشنبه با ایشان صحبت کردم، او تاکید کرد حتما میخواهد به ایران بازگردد و از حق خود دفاع کند. حال او طوری نبود که بتوان از آن استنباط کرد که خسته شده و مشکل روحی و روانی داشته است، کلا هم انسان پر انرژیای بود. من حداقل با ایشان هرروز در تماس بودم و باهم چت میکردیم، ایشان بسیار پر انرژی بود و مشکلی نداشت.
خیلی محکم ایستاده بود و میگفت دادگاهی قرار است برای من در رومانی برگزار شود؛ جمعهی هفتهی پیش که توسط پلیس رومانی بازداشت شد، در آنجا به ایشان پیشنهاد شد که میتواند در رومانی پناهنده شود، اما او این پیشنهاد را قویا رد کرد و میگفت به ایران بازمیگردم و از خودم در مقابل اتهامی که به من وارد شده، قویا دفاع کنم. شنبه هفتهی گذشته به دفتر دادستان تهران مراجعه کردم، اما ایشان حضور نداشتند و میخواستم صحبتی کنم تا مقدمات بازگشت ایشان به ایران تسریع شود، به آقای دکتر بابایی رئیس دادگاهی که پروندهی آقای طبری در آن رسیدگی میشود مراجعه کردم. با ایشان صحبت کردم و قول دادند با نمایندهی دادستان صحبت کنند تا سریعتر مقدمات بازگشت به ایران فراهم شود؛ کلا پیگیر این بودیم تا قاضی منصوری به ایران بازگردد.
قبل از عید قاضی منصوری از اتهامهایی که به او وارد شد، خبردار بود. آن زمان خیلی ماجرا رسانهای نبود. همان زمان تلاش کردند، به ایران بازگردند و یک مسیری را با قطار و اتوبوس آمدند. مدارک آن هم موجود است و وقتی به ایران آمد قرار بود اینها را نشان دهد تا ثابت شود اما از یک جاهایی به بعد بیماری او دوباره تشدید شد و سردرد شدیدی میگیرد و ضمن اینکه مرزها نیز بسته بود و ناچار شد دوباره بازگردد و تحت درمان قرار گیرد. بیماری ایشان سرطان بود و در رومانی و آلمان تحت درمان بود. همان اوایل گفتند چندین بار در مرحلهی تحقیقات اولیهی پرونده، نهاد پیگیر از طریق واتس اپ با من تماس گرفتند و سوالهایی را پرسیدند و تماس تصویری هم با آنها برقرار کرده است تا مطمئن شوند تحت درمان است و اطلاعاتی که داشته را به آنها گفته است وحتی گفتند گاهی نیمه شب هم از طریق همان نهادی که پیگیر پرونده بود، با او تماس تصویری گرفتند و آن زمان در تخت بیمارستان بوده است. قاضی منصوری در آلمان تحت درمان بوده و اینکه چقدر در آلمان بوده، اینها را نمیدانم؛ اما در طی سه ماه اخیر رومانی بودند.
این وکیل دادگستری ادامه داد: «قاضی منصوری بسیار تاکید داشتند از نام ایشان به عنوان یکی از متهمین اکبر طبری یاد نشود، همیشه گفتند پروندهی من در دادگاه آقای طبری رسیدگی میشود اما متهم آن پرونده نیستم. قاضیهایی دیگر هستند که در این پرونده نامی از آنها برده شده است. اتهام قاضی منصوری جداگانه است. یکبار از ایشان پرسیدم موضوع صلاحیت دادگاه چه میشود با توجه به اینکه پروندهی شما باید در دادگاه ویژه روحانیت بررسی شود، گفتند وقتی به ایران بازگشتم این را مطرح میکنم. اصل 500 هزار یورو را تکذیب میکردند و فعلا با خانوادهی آنها به سختی در ارتباط هستم و بسیار شوکه هستند.
اما قاضی منصوری از وزارت خارجه و قوه قضاییه گلایه داشتند که چرا پیگیر بازگشت او نیستند، من هم گفتم چون ایران با رومانی برای استرداد قرارداد نداشت کمی طول میکشد. اما پلیس رومانی باید از ایشان مراقبت میکرد، اگر خودکشی یا قتل بوده و از ایشان مراقبت میشد این اتفاق نمیافتاد. البته آقای منصوری دربارهی بازگشت خود زمانهای متفاوتی را میگفت؛ یکبار گفتند تا دو ماه آینده در رومانی باید باشند و از طرفی اخیرا یعنی روز سهشنبه گفتند من ده ماه دیگر اینجا در رومانی هستم، مشخص بود خبر قطعی دربارهی استرداد به ایشان ندادند.
او در پایان گفت: «صرفا ایشان متهم بودند و ادعاها دربارهی ایشان ثابت نشده بود. متاسفانه در رسانهها به عنوان قاضی فراری و … از او یاد میشود. این فشار رسانهای باعث شد تا ایشان اعلام کند میخواهد باز گردد و فیلمی از خود منتشر کردند؛ اگر این فشارها نبود شاید از خود فیلمی را منتشر نمیکرد و این اتفاقات نمیافتاد و راحتتر به ایران باز میگشتند.»
انتهای پیام