توبه از «تندروی انقلابی»!

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «توبه از «تندروی انقلابی»! » نوشت:

جماعتی که «ادعای انحصاری انقلابی بودن» دارند و اخیرا هم در انتخاباتی با رانت نظارت استصوابی شورای نگهبان و حذف رقبا، مجلس را قبضه کرده‌اند؛ با توجه به پیشنهاد سه کشور اروپایی و صدور قطعنامه «شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی» علیه ایران، شعار خروج از «ان‌پی‌تی» و منع هرگونه مذاکره سرداده‌اند و دولت را به خاطر برجام آماج حملات خود ساخته بدون این که به روی خود بیاورند که مذاکرات با غرب، قبل از این دولت و به دستور رهبری در کانالی خارج از وزارت‌خارجه شروع شد و ادامه آن توسط این دولت تا به امروز و پذیرش برجام و…، همه و همه تصمیم نظام بود و دولت فقط جزئی از نظام تصمیم گیری بوده است. گر چه شاید این انقلابیون شدید و غلیظ را گوشی برای شنیدن نباشد، ولی حداقل برای ثبت در تاریخ، سابقه این گونه انقلابی‌گری را با داستانی از قرآن واگویه می‌کنیم:

ده‌ها سال است بنی‌اسرائیل تحت ستم فرعونیانند و به تصریح قرآن، مردان و نرینگان این قوم را می‌کشند و زنانشان را برای کنیزی و فرزندآوری فرعونیان، زنده نگه می‌دارند(بقره/49؛ ابراهیم/6) بعد از مدت‌ها با وجود مراقبت بی‌نظیر فرعونیان و بر خلاف خواست آنان، حضرت موسی به دنیا می‌آید و خداوند اراده می‌کند او در دامن فرعون بزرگ شود. موسی در کاخ بالنده می‌شود و ذات ظلم‌ستیز،عدالت طلب و کرامت‌جوی او ظهور می‌کند و شناخته می‌گردد و شهرت ظلم‌ستیزی، عدالت‌طلبی و کرامت‌جویی او فراگیر شده و در شهر می‌پیچد. روزی موسای عدالت‌طلب و ظلم‌ستیز از قصر خارج شده و وارد شهر می‌گردد که با دونفر که با هم درگیرند، مواجه می‌شود. یکی از بنی‌اسرائیل مظلوم و پیروان توحید که دین موسی است و دیگری از فرعونیان مشرک و ظالم. فرد بنی‌اسرائیلی موسی را که به جوانمردی و عدالت طلبی شهره شده، می‌شناسد و از او یاری می‎طلبد و حضرت هم در پی اجابت یاری طلبی آن مظلوم، مشتی روانه ظالم می‌کند که با آن مشت، کشته می‌گردد. حضرت به ناگاه با کشته شدن فردی فرعونی به دست خود در صحنه درگیری و دفاع از یک مظلوم، مواجه می‌گردد. درگیری‌ای که «عمل شیطان» است که بین انسان‎ها ایجاد عداوت و دشمنی می‌کند و عمل موسی هم در پی این درگیری و در دفاع از فرد بنی اسرائیلی که منجر به قتل ناخواسته فرعونی شد که او را در نگاه فرعونیان «قاتل و ظالم و ستیزه‌جو» معرفی می‌کرد و برای آنان در حمله به موسی و کشتنش توجیه و عذر میتراشید، شیطانی است زیرا این اقدام، با توجه به این عواقب سنگین، از پیامدهای همان درگیری شیطانی و نامفید برای جبهه حق است لذا بابت آن «اقدام انقلابی تندروانه» به پیشگاه خدا توبه می‌برد و به زاری عرض می‌کند: «خدایا من با این اقدام انقلابی تندروانه، به خود ظلم کردم، خدایا مرا بیامرز و عواقب سوء این اقدام را از من دور کن».

به بیان علامه طباطبایی؛ «کشتن قبطى هر چند نافرمانى خدا نبود، زیرا قتل غیر عمد بود، جنبه دفاع از مرد اسرائيلى داشت و كافر ظالمى را از مؤمنی دفع كرد، ليكن در عين حال شيطان در آن مداخله داشت و او را به این كار «مخالف صواب» سوق داد، كارى كه گناه نبود ليكن انجامش مايه گرفتارى و مشقّت بود. پس در حقيقت اظهار انزجار موسى از درگیری آن دو نفر بود که وی را ناگزير به مداخله کرد و توبه از مداخله‌اش که به كشته شدن قبطى انجاميد آن هم برای عواقب سختی که در پی داشت. اقدام موسی نه گناه، بلکه «ناصواب و سوء تدبير» بود كه او را به عاقبت وخيم مبتلا مى‌كرد و به همين جهت هم وقتى فرعون به وى گفت: تو همانى كه آن كار را كردى(یعنی قبطی را کشتی) و نعمت و خوبي‎هاى مرا در حق خودت، كفران نمودى؛ در پاسخ فرمود: اگر آن كار را كردم، زمانی بود كه از گمراهان بودم و هنوز هدایت خاص الهی نصیبم نشده بود».(المیزان، ذیل آیات 15-21 قصص) جالب است که حضرت موسی مؤمن اسرائیلی را هم که بدون محاسبه عواقب، هر روز با فرعونیان درگیر می‌شد، «غویّ مبین» خواند یعنی «بدرستى كه تو آشكارا گمراهی هستى كه نمى‌خواهى راه رشد و صواب را پيش گيرى؛ زیرا بی‌حساب با کسانی دشمنى می‌ورزی و درگیر می‌شوی که از درگیری با آنان جز شر و فساد برای قومت برنمى‌خیزد»(همان).

خداوند با بیان این داستان به ما می‌آموزد که «انقلابی‌گری» باید براساس عقل و محاسبه سود و زیان و عواقب، باشد و اقدام انقلابی‌ای که عواقب سنگینی برای نظام و مردم بارآورد، حتی اگر گناه و باعث کیفر اخروی نباشد، نه خدایی که شیطانی است و باید از آن به خدا پناه برد و نباید با اقدام بدان، مردم و نظام را در مخمصه انداخت.

انتهای پیام