فردوسی‌پور و «گالیله‌پنداری» مجریان!
روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «عبدالرضا امیراحمدی در تمام ۲۲ سالی که به قول خودش کارمند رسمی صداوسیما است و روی آنتن تلویزیون اجراهای مفصل و طولانی داشته، هرگز به اندازه یک هفته اخیر دیده نشده و مورد توجه قرار نگرفته است. این توجه اما برای مجری برنامه «صبح به خیر ایران» جنبه‌های چندان مثبتی نداشته است. بعد از قطعی شدن قهرمانی پرسپولیس در لیگ نوزدهم، امیراحمدی روی آنتن زنده کنایه‌ای بسیار عجیب به سرخپوشان زد و مدعی شد این قهرمانی با حمایت وزارت ورزش اتفاق افتاده است. طبیعی بود که جار و جنجال شود.
پس از آن مجری برنامه یک ویدئوی عذرخواهی منتشر کرد و در آن از مردم خواست به جای انتقاد از او، دنبال دلایل گرانی سکه و دلار باشند؛ عذر بدتر از گناه. موضوع اما زمانی بدتر شد که امیراحمدی در برنامه صبح روز بعد شبکه یک، با تصنعی‌ترین شکل ممکن و از سر اجبار تن به عذرخواهی داد اما دلش طاقت نیاورد و آخر جملاتش گفت: «خدا بیامرزد مرحوم گالیله را»؛ این یعنی حرف من هم مثل گالیله درست بود، اما بیهوده مجازاتم کردند و شما بعدا درستی ادعایم را می‌فهمید! این جمله کار را برای مدیران صداوسیما سخت کرد و باعث شد امیراحمدی تا اطلاع بعدی ممنوع‌الفعالیت شود. بنا به ادعای خودش، اخیرا جلسه‌ای برای تعیین تکلیف این مجری در صداوسیما برگزار شده که به نتیجه هم نرسیده است.
اظهارات اخیر امیراحمدی اما یک فراز جالب دیگر هم دارد؛ جایی که می‌گوید: «خواستم مثل عادل فردوسی‌پور عمل کنم.» خب اینجاست که به قول مولانا باید گفت خلق را تقلیدشان بر باد داد. اولا که عادل برای طعنه‌زنی شرایط را می‌سنجید و استاد این کار بود. نکته دوم و مهم‌تر هم این است که اگر فردوسی‌پور مرتکب اشتباهی می‌شد، در برنامه بعدی شجاعانه زل می‌زد به دوربین و مستقیم از طرف مقابل عذرخواهی می‌کرد. مثلا سال ۹۰ یک بار او در مشاجره با حمید استیلی، به سرمربی وقت پرسپولیس گفت: «من اگر می‌خواستم چند هفته قبل با یک مسابقه نظرسنجی پرونده شما را می‌بستم.» استیلی هم گفت: «فقط خدا می‌تواند پرونده آدم‌ها را ببندد.» عادل پی‌برد در هیجانات لحظه‌ای دچار اشتباه شده، بنابراین هفته بعدش بدون فرافکنی و سفسطه، مستقیما و عمیقا از استیلی عذرخواهی کرد. نه؛ عادل هرگز دچار توهم «گالیله‌پنداری» نشد!»
انتهای پیام
