«تحریف حکومت علوی» برای توجیه فسادها!

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان ««تحریف حکومت علوی» برای توجیه فسادها!» نوشت:

جمهوری اسلامی در شروع دهه پنجم عمر خود با ثمرات نامبارک سیاست‎های غلطی که اتخاذ کرده، مواجه شده است. وقتی در دهه‌های گذشته؛ مطبوعات-چشم‎های ناظر ملت- را فله‌ای توقیف کردند؛ وقی ناصحان انقلاب را با عناوین توهین و تشویش و …، محاکمه و به زندان انداختند یا به کنج انزوا سوق دادند؛ وقتی رادیو و تلویزیون را در انحصار گرفتند و اجازه انعکاس نظارت مردمی و عمومی در آن را ندادند؛ وقتی احزاب -چشم ناظر مردمی بر حکومت و حاکمان- را به بهانه‌های گوناگون منحل کردند[به گونه ای که ما شاهد وجود حتی یک حزب فراگیر مردمی باسابقه نیستیم]؛ وقتی با نظارت استصوابی منتقدان دلسوز و شجاع را فله‌ای ردّ صلاحیت کردند و از حضور در خانه ملت و نظارت بر مجریان و حاکمان بازداشتند؛ وقتی با تفسیرهای ناصواب شورای نگهبان، نمایندگان ملت از نظارت و قانونگذاری در بسیاری حیطه‌ها منع شدند؛ وقتی فضای مجازی را در سیطره فیلترینگ گرفتند؛ و …؛ نتایجی نامبارکی به بارآمد از جمله، کسانی که دستشان به اموال ملت می‌رسید احساس کردند فضای امن و مناسبی برای تاراج اموال عمومی فراهم شده و وسوسه شدند انبان خود را پرکنند و این گونه بود که با حقوق‌های نجومی، اختلاس‌های نجومی، املاک نجومی، تاراج‌های نجومی و سلاطین فساد در همه حیطه‌ها مواجه گشتیم و امروز نوک کوه فساد به مانند نوک کوه یخ از آب بیرون زده و چندین برابر حجم آشکار شده، همچنان مستور و ناپیداست! و مردم از خود می‌پرسند چرا در «جمهوری اسلامی» که در رأس آن «ولی فقیه» و اسلام شناس عالم و عادل است و فقیهان مدعی دینداری و عدالت، مناصب کلیدی را عهده‌دار می‌باشند[مجمع تشخیص مصلحت، سران قوه قضایی، شورای نگهبان، نمایندگی‎های رهبری در استان‌ها و دانشگاه‌ها، امامان جمعه و …] و روحانیت بیشترین اقتدار را دارد و همه امکانات در اختیارش است، باید این گونه فساد ریشه دوانده باشد؟

در چنین موقعی حاکمان باید به قصور و تقصیر خود اعتراف کرده و با اتخاذ سیاست‌های معقول، منطقی و مردمی، به جذب اعتماد عمومی همت کنند و به پشتوانه آن، فساد را مهار کرده بلکه ریشه‌کن سازند، اما متأسفانه تریبون‎دارانی هستند که حاضرند برای توجیه این ثمرات نامبارک، سنگ به «آیینه حکومت نبوی و علوی» بزنند و آن دوره افتخار نه تنها شیعه، که دوره افتخار همه مسلمانان و همه عدالتخواهان جهان را ملکوک کنند! به فرازی از سخنان یک سخنران که در فضای مجازی پخش شده، توجه کنید:

«یکی از جملاتی که خیلی مطرح می‌کنند این است که می‌گویند حکومت جمهوری اسلامی، حکومت اسلامی نیست؛ چرا؟ چون در حکومت اسلامی که نباید اختلاس اتفاق بیفتد! فساد اتفاق بیفتد! ببینید؛ هیچ کس از فساد، اختلاس، حقوق نجومی و امثال آن دفاع نکرده[و نمی‌کند] ولی یک نکته را دقت بفرمایید «علوی‌ترین حکومت تاریخ پر از اختلاس است. یک سوم نهج‌البلاغه درباره اختلاس خواص است».

آیا این جملات آشکارترین مصداق «تاراج دین، اختلاس دین و به خدمت گرفتن آن برای حکومت» نمی‌باشد؟ آیا جرم این سخنران «مختلس دین» از اختلاس‎گران نجومی اقتصادی بیشتر نیست؟

آیا در حکومت علوی که حضرت فرزندش حسن(ع) و دخترش زینب را به خاطر قرض و عاریه گرفتن از بیت المال به شدت توبیخ می‌کند که این امکان برای دیگران نیست و نوعی رانت و تبعیض است؛( بحار الانوار، 41/112 و مناقب 2/108)، عموزاده‌اش را به خاطر برداشتن به خیال خود حقش از بیت المال به توبیخ کتبی می‌گیرد(ابن عباس و اموال بصره22)؛ ناظر بازارش-ابن هرمه- را به خاطر دست‌اندازی محدود در اموال عمومی چنان تنبیه می‌کند که برای همیشه تاریخ مثل گردد(دعائم 2/532) و وقتی قاضی‌اش با درآمد شخصی خانه‎ای نیمه اشرافی می‌خرد، آن گونه مورد توبیخ قرار می‌گیرد(نهج البلاغه نامه 3) و وقتی استاندارش در مهمانی‌ای که فقط اشراف هستند، شرکت می‌کند او را برای ابد تاریخ به شدت توبیخ می‌کند(نهج البلاغه نامه 45) آیا در این حکومت ممکن است اختلاس و دزدی و تاراج اموال عمومی رواج داشته باشد؟ آیا از جوانمردی است که برای توجیه فساد آشکار شده امروز در جمهوری اسلامی، چنین حاکم و حکومتی را ملکوک کنیم و حکومت علوی را «پر از اختلاس» و «یک سوم نهج‌البلاغه را درباره اختلاس خواص» معرفی کنیم؟ «ما لکم کیف تحکمون؟»

انتهای پیام