معیار توسعه، نمودارها یا رضایت مردم؟!

دکتر امان قلیچ شادمهر، نماینده گنبد کاووس و عضو کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی در یادداشتی با عنوان «معیار توسعه، نمودارها یا رضایت مردم» که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

برای سنجش و اندازه گیری هر گونه شاخص‌های توسعه و پیشرفت گام به گام در زمینه‌های مختلف اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی و غیره در ابعاد متفاوت تعریف شده، بطور منطقی و علمی از مقایسه عوامل و فاکتورهای تشکیل‌دهنده آن شاخص‌ها در برهه‌ها و فاصله‌های زمانی متوالی استفاده می‌شود و بطور یقین الفبای تشکیل‌دهنده چنین قیاس‌هایی در محیط‌های علمی و دانشگاهی و یا در چارچوب ساختار کلان علم مدیریت، متغیرهای “ایکس و ایگرگ” و دنیای وسیع و بی نهایت “صفر و یک” بوده و متعاقب آن بازیگردان اصلی تشخیص و شناخت عوامل توسعه‌ای رسیدن از نقطه آغازین الف به نقطه هدف آماری ب و نتیجه‌گیری نهایی میزان رشد سطح عملکرد مدیریتی‌، همان محیط قابل تفسیرهای متعدد و متفاوت صفر و یکی می‌باشد.

زمانی که ما قصد داریم به‌عنوان استاد راهنما و یا داور پژوهش علمی در یک محیط دانش‌محور و آکادمیک دانشگاهی، پایان‌نامه ارشد و یا رساله دکتری یک محقق و پژوهشگر عرصه علمی را مورد ارزیابی صحت و سقم چگونگی نحوه انجام آن پژوهش و در نهایت نتیجه‌گیری و تحلیل آماری موضوع عنوان آن رساله قرار دهیم همواره بنا به زبان رسمی آن محیط علم و دانش، دنیای پرمعنای صفر و یک، تفاسیر و مفاهیم متنوع و چالش‌وار خود را عرضه می‌کنند و در نهایت تایید صحت و درستی عنوان رساله علمی که خود می‌تواند بیان‌کننده و دربرگیرنده یکی از هزاران موضوعات توسعه و پیشرفت کمی و کیفی موجود در سطوح خرد و کلان جامعه باشد، مورد ارزشیابی دقیق کارشناسان خبره و صاحب نظران دارای اهلیت علمی آن موضوع خاص قرار می گیرد.

اما در نگرش و قیاسی دیگر، در نظارت میدانی بایستی قبول کرد در سطوح عامه افراد جامعه، اعداد و ارقام آن دنیای صفر و یکی و جداول و نمودارهایی که مدیران رده‌های مختلف مدیریتی از ذیل تا صدر به ترتیب به مقامات مافوق خود و یا ناظران مستقل ارایه می‌کنند معنا و مفهومی خشک و خالی از لبخند رضایت داشتن مردم ندارد. برای چنین افراد جامعه البته با میزان سطح معقول و منطقی از انتظارات توسعه و پیشرفت صنوف و اقشار آسیب پذیر، مقایسه توسعه سالانه با سنوات قبل، معیارهای قابل درک و ملموس دیگری باید در ذهن جستجو کرد.

به‌عبارتی دیگر زبان آنان قابل فهم‌تر است چرا که قدرت خرید کالاها و مایحتاج روزانه و ماهانه معیشت زندگی و شغل و منبع درآمدی خود را همواره در فاصله‌های زمانی دور و نزدیک مقایسه می‌کنند. برای این قشر کثیر از دهک‌های جامعه، میزان اقساط عقب‌افتاده وام‌های بانکی و فشار اقتصادی طاقت‌فرسا و کمرشکن شاخص میزان توسعه است. برای بسیاری از افراد جامعه در بازدیدهای سرزده و احوال‌پرسی‌های مدیران و ناظران از مشکلات کاری موجود، دست‌های ناتوان و بسته‌ای که منجر به کمرنگ‌ترشدن و خالی‌تر شدن سفره‌های آنان شده است کیفیت توسعه را معنا می‌بخشد. پس دور از ذهن و منطق نخواهد بود اگر گفته شود نمودارهای آماری شاخص رشد توسعه و بعضا قریب به عددسازی سالانه برخی مدیران دستگاه‌های اجرایی، اگر در نهایت با خروجی فصل‌الخطاب گونه افزایش رضایت‌مندی آحاد جامعه و مردم همراه و سهل‌الوصول نباشد مدیران آن بخش مربوطه دارای فقدان رضایت مردمی، تنها مدیران هزینه صرف و امضاء بوده‌اند.

بنابراین می‌توان گفت معیار و شاخص میزان رضایت‌مندی عامه از نحوه عملکرد مدیران، معیاری قابل اعتناء و پرمعناست.

انتهای پیام