اولین اعتراض دانشجویی به انتصاب قالیباف در دانشگاه تهران

جمعی از فعالین صنفی دانشگاه تهران بیانیه‌ای اعتراضی را در مراسم دید و بازدید نوروزی قرائت کردند و برای اولین بار به انتصاب اخیر محمدباقر قالیباف به عنوان مشاور رییس دانشگاه تهران در آن اعتراض شد.

به گزارش انصاف نیوز، متن این بیانیه در پی می‌آید:

«هیات رییسه‌ی محترم دانشگاه تهران‎!‎‏ ‏

ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

سال ١٣٩٥ در حالی آغاز شد که مشکلات فراوان دانشگاه، با وجود پیگیری‌های متعدد دانشجویان، همچنان به قوت خود باقی است. اتفاقات ناخوشایند روزهای ‏پایانی سال 94 و ابتدای سال 95 ما را مصمم‌تر کرده تا با صدای بلند اعتراض خود را به گوش ‏شما برسانیم‎!

علی‌رغم اقدامات و اعتراضات دانشجویان مبنی بر احضار نکردن فعالین صنفی دانشگاهی، در آخرین روزهای ‏سال 1394 شاهد احضار گسترده‌ی این فعالین به کمیته‌ی انضباطی بودیم. احضارهایی که ناباورانه می‌دیدیم مسوولین دانشگاه تهران در مصاحبه‌های مکررشان با رسانه‌ها سعی در وارونه جلوه دادن علت آنها دارند و گاه از اساس منکر ‏احضار دانشجویان به دلیل فعالیت صنفی شدند‎.‎

در روزهای پایانی سال 94 خبری حیرت آور بر روی سایت دانشگاه تهران قرار گرفت «شهردار ‏تهران « همان سرهنگ خودمان»، مشاور عالی رییس دانشگاه تهران شد».

با شروع سال جدید و ورورد دانشجویان دختر مقطع کارشناسی در تاریخ 12/01/95 به خوابگاه فاطمیه، ‏دانشجویان به اتاق تلویزیون هدایت شدند، حال آنکه شوفاژها و وسایل گرمایشی خاموش بوده و مسوولین ‏مربوطه با گستاخی تمام از زیر بار مسوولیت شانه خالی کرده اند: «مسوولیتش با ما نیست‎».

متاسفانه با گذشت 3 روز از بازگشایی خوابگاه‌ها هنوز وضعیت گرمایشی اتاق‌ها مناسب نیست، ‏اصناف، خدمات دهی به دانشجویان را آغاز نکرده‌اند. فرصتی نبوده است چرا که مسوولین دانشگاه یا در حال ‏قطع درختان بوده‌اند یا در حال تدارک جشن نوروزی. ‏

علی‌رغم شعارهای فراوان در مورد افزایش نشاط در دانشگاه‌ها، دانشجویان هنوز از داشتن مکان ‏مناسب در خوابگاه‌ها برای انجام فعالیت‌های فرهنگی و همچنین از داشتن مراسم دانشجویی که ‏خود متولی آن باشند محروم هستند. هنوز یادمان نرفته که زحمات دانشجویان برای مراسم شب یلدا ‏چگونه توسط مسوولین دانشگاه به باد رفت. خجالت آور نیست که پس از سه سال مدیریت شما، ‏خوابگاه‌های سطح شهر و دختران از کانون‌های فرهنگی و هنری خوابگاهی محروم هستند و ‏غریب‌تر آنکه سقف اتاق موسیقی کوی همچنان سوراخ است و به هنگام بارندگی چکه ‏می‌کندو «مسوولیتش با کسی نیست».

ما همچنان شاهد وضعیت به مراتب اسفبارتر خوابگاه‌های دختران نسبت به خوابگاه‌های پسران ‏هستیم و شاهد مواردی همچون کنترل شدید و حدگذاری‌های غیر اخلاقی بر آزادی‌های فردی، تعیین ساعت‌های ورود و خروج غیرمعقول ‏و … هستیم. حتی جلسات پرسش و پاسخ مسوولین و دانشجویان نیز از آنها دریغ می‌شود‎.‎

علی‌رغم اعتراضات گسترده‌ی دانشجویان نسبت به کالایی شدن آموزش، بومی گزینی، تجاری سازی ‏دانشگاه و خصوصی سازی خوابگاه‌های دانشجویی، شاهد عزم جدی هیات رییسه بر ادامه‌ی این ‏روند نادرست هستیم. همه‌ی اینها در حالی رخ می‌دهد که تنها به عنوان نمونه‌ای کوچک می‌توان به ‏خوابگاه‌های خصوصی سطح شهر اشاره کرد که بین دانشجویان به تبعیدگاه مشهور شده‌اند و ‏دانشجویان ساکن این خوابگاه ‌ها از بنیادی ترین حقوق خود محروم هستند‎.‎

با تمام مشکلاتی که به آنها اشاره شد، در روزهای اخیر اعلامیه‌ای مبنی بر مراسم دید و بازدید ‏نوروز 1395 و دیدار رییس و هیات رییسه‌ی دانشگاه تهران با دانشجویان در سطح خوابگاه ها نصب ‏شده است. بهتر است هیات رییسه‌ی دانشگاه تهران به جای برگزاری مراسم نمایشی اینچنینی به ‏سوال‌های مسکوت مانده‌ی دانشجویان پاسخ دهند‎.‎

رییس و هیات رییسه‌ی دانشگاه تهران‎!

چگونه توقع دارید که به دیدار شما بیاییم در حالی که هنوز یک ماه از احضار فله‌ای دانشجویان به ‏کمیته‌ی انضباطی نگذشته است؟‎ ‎

چگونه می‌توانید در چشم دانشجویان نگاه کنید در حالی که با انتصاب شهردار تهران به عنوان مشاور ‏خود حرمت دانشجویان را شکستید و شمشیر از رو بستید؟

‏ «ما نیز شمشیر از نیام بر می‌کشیم»‏

چگونه باید به دیدار شما بیاییم در حالی که مسوولین منصوب شما دائماً تکرار می کنند «مسوولیتش با ‏ما نیست»؟

چگونه به دیدار هیات رییسه بیاییم، هنگامی که از بنیادی ترین حقوق خود همچون سیستم گرمایشی ‏مناسب در روزهای آغازین سال محروم هستیم؟

چگونه در سالن جشن شما حضور بهم رسانیم، هنگامی که دانشجویان فعال فرهنگی از فعالیت ‏مستقل محروم هستند و سالنی برای تمرین ‏و اجرا نصیبشان نمی‌شود؟

هنگامی که تبعیضات بین دانشجویان دختر و پسر همچنان ادامه دارد چگونه می‌‏توانیم دوشادوش ‏هم در مراسم جشن شما شرکت کنیم؟

هنگامی که پیشروی‌هایتان در پولی سازی دانشگاه و کالایی‌سازی آموزش بار مشاغل سطح پایین ‏را علاوه بر بار کج آموزش نادرست، بر گرده‌ی ما گذاشته است، چگونه به قامت راست و لبخند ‏شما بنگریم و تبریک بگوییم؟

زمانی که از ابتدایی‌ترین حقوق خود در خوابگاه‌ها که محیط زندگیمان است برخوردار نیستیم و ‏روز به روز با افزایش هزینه‌های اسکان و تغذیه فشار بیشتری بر ما وارد می‌کنید و چنانکه ‏می‌بینیم هرسال به تعداد خوابگاه‌های خصوصی اضافه می‌کنید، چگونه از ما توقع دارید عید را به ‏شما تبریک بگویم و با شما همراه شویم؟

ما را ببخشید که آنقدر مشکل بر سر ما ریخته است که اندک فرصت دید و بازدید را به دوستان خود اختصاص می‌دهیم نه دیدار رییس و روسا.

گویا شما با برگزاری جشن بیشتر موافق هستید تا برگزاری جلسه‌ی پرسش و پاسخ که امکان حضور ‏همه‌ی دانشجویان در آن باشد و در آن بی واسطه مطالبات و خواسته‌های دانشجویان را بشنوید، به ‏همین خاطر دوباره ما پیش قدم می شویم.

فعالین صنفی دانشگاه تهران 16/1/1395

انتهای پیام