برای دوستداران انسان

کامبیز نوروزی، حقوقدان معتقد است: «کسانی که این روزها به دستاویز پرونده نوید افکاری در محیط وب به عمادالدین باقی و مهدی محمودیان توهین و حمله می‌کنند، همان‌هایی هستند که می‌خواهند “خشاب‌شان را برای مبارزه به هزینه و خون دیگران پر کنند”. آنها به بهای زندگی آدم‌ها به دنبال خشم و خشونت و نفرت برای اهداف خویش‌اند، نه ترویج رفتارهای مدنی انساندوستانه برای کاستن از رنج آدمها».

به گزارش انصاف نیوز آقای نوروزی در یادداشتی با عنوان با عنوان «برای دوستداران انسان» در کانال تلگرامی خود نوشت:

عمادالدین باقی نزدیک دو دهه است بدون تبلیغ و هیاهو در پی گشودن گره از کار متهمان یا محکومانی است که در معرض زندان یا اعدام اند.

مهدی محمودیان نیز چیزی نزدیک به همین مدت به همین فعالیت مشغول بوده است .

کار این مردان، کمکهای انساندوستانه است. در خیلی از پرونده ها توانسته اند اثرگذار باشند و از طریق گفتگو با خانواده های شاکیان و مقامهای رسمی و استفاده از وکلای داوطلب جانهای زیادی را از مرگ یا رنج زندان نجات دهند. این فعالیت باقی و محمودیان فاقد هر مضمون سیاسی است.

آنها ازکارهای خود یا وضعیت محکومان پرچم سیاسی نمی سازند تا یک پروژۀ سیاسی را پیش ببرند. با شناخت قابل قبولی که از این نوع کارها دارند بخاطر انسانیت عمل می کنند نه بخاطر سیاست.

آنها می دانند که بسیاری وقتها هیاهوها و جنجالها می تواند به زیان متهم یا محکوم تمام شود. این خطر خصوصاً برای محکومان گمنام بسیار بیشتراست.

آنها کارشان حرکت انگشتان بر روی صفحه موبایل یا کیبورد در آمریکا یا کانادا یا یک کشور اروپایی نیست که دو کلمه بنویسند که مثلا «هشتگ … آزاد کنید» یا «هشتگ … اعدام نکنید». یا دنبال این و آن مقام دولت خارجی نمی دوند که شما هم محکوم کنید و بعد جار بکشند و جان محکوم را دستمایۀ پروژۀ خود کنند.

کسانی مثل عمادالدین باقی و مهدی محمودیان، روزها و هفته ها و شاید ماهها برای نجات یک محکوم، گرفتن رضایت از شاکی، متقاعد کردن مقامهای قضایی و … می روند و می آیند و عرق می ریزند.

این کاری است که برای نوید افکاری نیز کردند. کسی که پرونده اش برای افکار عمومی پر از سؤال بوده است و اعدامش پرسش برانگیز. آنها بدون تبلیغات و خودنمایی بسیار دویدند و کوشیدند و از همۀ امکانات حقوقی و انسانی و اخلاقی استفاده کردند. شاید هم داشتند به هدف انساندوستانۀ نجات جان نوید افکاری نزدیک می شدند. واقعیت است این توئیت و نگرانی عمادالدین باقی که چند روز پیش از اعدام نوید افکاری در حساب توئیتری اش منتشر کرد:

“فارغ از آگاهی ما از پروندۀ برادران افکاری و پیگیری های حقوقی که در دست انجام است، که بدون نیاز به جریان سازی های اخیر بخت کامیابی وکلا را داشت… این نگرانی وجود دارد که دستگاه های امنیتی و قضایی دچار واکنش منفی شوند، چیزی که مورد نیاز دیگران است. یک کنشگر حقوق بشر به رهایی جان انسان می اندیشد. ولی معدودی از فعالان اپوزیسون از کشتن و اعدام کردن چه بسا خشنود می شوند زیرا خشابشان را برای مبارزه به هزینه و خون دیگران پر می کنند.”

کسانی مثل باقی و محمودیان به کاهش رنج های یک زندانی یا نجات جان یک محکوم به اعدام می اندیشند نه اهداف و اغراض سیاسی خود برای مقابله های سیاسی.

کسانی که این روزها به دستاویز پروندۀ افکاری در محیط وب به باقی و محمودیان توهین و حمله می کنند، همانهایی هستند که می خواهند “خشابشان را برای مبارزه به هزینه و خون دیگران پرکنند”. آنها به بهای زندگی آدمها به دنبال خشم و خشونت و نفرت برای اهداف خویش اند نه ترویج رفتارهای مدنی انساندوستانه برای کاستن از رنج آدمها.

انسانهایی چون مهدی محمودیان و عمادالدین باقی کنشگران واقعی حقوق بشرند.

انتهای پیام