ما می‌توانیم قاتل نشویم

مهدی میرابی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «ما می‌توانیم قاتل نشویم» درباره‌ی موج سوم شیوع کرونا و افزایش تعداد مبتلایان و جانباختگان این بیماری در روزهای اخیر نوشت:

اگر در روزهای نخست شیوع کرونا آمار بالای فوتی‌ها ناشی از ابتلا به این ویروس تا حدی قابل توجیه بود، امروز و در موج سوم با گذشت بیش از ۷ ماه، این میزان تلفات هرگز قابل توجیه نیست. یک جای کار، اساسی می‌لنگد. با این توضیح که در همان روزهای نخست هم اغماض و سهل‌انگاری‌هایی صورت گرفت. نظیر اعلام رسمی دیرهنگام. تقلیل دادن قرنطینه شهرها به محدود کردن ترددها و… با این حال از آنجا که کل دنیا آمادگی برخورد با این ویروس ناشناخته را نداشت و برای همگان از جمله سازمان بهداشت جهانی میزان خطرناک بودن آن به طور دقیق مشخص نبود جهان در یک شوک عظیم و مصیبت دردناک فرو رفت. نظام‌های سیاسی تا به خود آمدند و جنبیدند هزاران نفر از شهروندان خود را از دست داده بودند. هرچند کشور چین که منشأ این ویروس بود میزان خطرآفرینی آن را عامدانه کتمان کرد! این رفتار دقیقاً به این معناست که در مرگ انسان‌های زیادی دست داشته است.

قصور چین حتیٰ واکنش سخنگوی وقت وزارت بهداشت ما را هم به همراه داشت. با این حال سه ماه اول با هزار مشقت و رنجی که بود به دردناک‌ترین شکل ممکن گذشت. پس از آن شرایط طوری رقم خورد که در کشور کرونا تحت کنترل درآمد. خیلی از شهرها از شرایط فوق العاده خارج شدند و میزان فوتی‌ها به زیر چهل نفر هم رسید. اما یک غفلت که وزیر بهداشت آن را به «گل خوردن در دقیقه ۹۰» تعبیر می‌کند کرونا را از کنترل خارج کرد و خیلی زود همه‌ی استان‌های کشور را به رنگ خون در آورد. چه کسی مقصر است؟ واقعیت این است که در تصمیم گیری‌ها، سخن مقامات وزارت بهداشت و ستاد ملی مبارزه با کرونا که باید وحی منزل باشد خریداری ندارد. اشخاص پنهان و تصمیم گیران موازی که در سایه حرکت می‌کنند به توصیه‌ها و تصمیم‌های آنان بی توجه‌اند.

حریرچی معاون کل وزارت بهداشت می‌گوید: «گفتیم کنکور و مراسم محرم نباشد، بساط شمال رفتن و پاساژ گردی‌ها را فراهم کردند». دردناک است که عده‌ای نیازمند به اجبار یا به اختیار هر نوع سفری را از خود دریغ می‌کنند اما اشخاص مرفه از امیال خود نمی‌گذرند و برنامه سفر تفریحی و سیاحتی‌شان به راه و پابرجا است. مقامات دولتی هم خوب می‌دانند که اینگونه اعتراف می‌کنند «به خاطر مسائل اقتصادی محدودیت‌های سفر را ایجاد نکردیم». لابد نمی‌دانند همین عده که عاملان اصلی انتشار کرونا هستند چه میزان بار اقتصادی و روانی به کادر درمان تحمیل می‌کنند!

در بازگشایی مدارس هم وزارت بهداشت مخالف بلامنازع بود اما گوش شنوایی نبود. فقط چند هفته کافی بود تا در مدارس باز شود و صدها طفل معصوم و دانش آموز بی گناه با مرگ هم آغوشی کنند.

واقعاً عجیب است، خیلی عجیب. آدم می‌ماند از این نوع تصمیمات سطحی و بی خردانه.

اگر مقامات و مسئولین در راه مبارزه با کرونا قصور کردند و حماقت به خرج دادند میزان قصور مردم هم دست کمی از مقامات ندارد. نمی‌دانم چه شده که هم مردم و هم مسئولین کمر به نابودی یکدیگر بسته‌اند! میزان جدی گرفتن کرونا از سوی مردم نسبت به سه ماهه‌ی نخست به شدت کاهش یافته است. استفاده از ماسک، یک ابزار بسیار آسان، ارزان و قابل دسترس که در انتقال ویروس بازدارنده است صورت نمی‌گیرد. در مورد سایر موارد سخن گفتن بیهوده است.

طبق یک ضرب المثل، «ماهی را هر وقت از آب بگیریم تازه است». شکی نیست که باید از نو شروع کرد. کافی است بین ۸۰ تا ۹۵ درصد پروتکل‌های بهداشتی را همه رعایت کنند آن وقت بعد از چند هفته به شرایط مطلوب و تحت کنترل خواهیم رسید. کار چندان سختی نیست. جز این عمل کنیم. طبق گفته خودشان تعداد کشته‌شدگان به عدد ۶۰۰ نفر در روز هم خواهد رسید. آیا می‌توانیم قاتل نشویم؟