«روشنفکری دینی، اسلام مدنظر غرب است»

اینم نوعی دیگه است….چپ وراست….می باره….

تشکر می کنم از پایگاه خبری و تحلیلی انصاف نیوز که نسبت به انتشار اظهار نظر حقیر ذیل یک عنوان بر خلاف انتظار نگارنده اقدام فرمودند. خرسندم که مخاطبین گرامی با قلم و یا کنایه آن اظهار نظر بی پیرایه را به نقد و البته نفی خود برده اند. یکی کنایه به استقلال فکری نگارنده از چپ و راست و میانه سیاست زده است و آشکار ساخته که چنان جامعه به سیاست زدگی چپ و راست و میانه آلوده شده است که تصور استقلال فکری و عملی بر این خواص محترم نیز دشوار آمده است و این خود دردی غم انگیز و البته افسوسی سوزناک است. دیگری صاحب آن قلم را خواسته است نه زهرآگین که دوستانه تا نشانی داعش و القاعده پیش برد و برای صدور شناسنامه به ابوبکر الغدادی تا بن لادن حواله بدهد!؟. و چه زیبا در میانه نقدها اذعانی ظریف رفته است به نقش و ضرورت روز آمد کردن دین و مذهب برای اینکه دین بتواند نزد امروز آن و هر نسل جذابیت و پذیرند ی داشته باشد!؟. و همین نکته معانی دارد و از جمله اینکه دین ذاتا برای هدایت بشر در همه آینده نیامده است و برای اینکه بتواند ذائقه های نسل ها را پاسخ بگوید لازم دارد به روز و روزآمد شود و این هرباره روزآمد شدن یقینا و اثباتا به همان نقطه ای خواهد رسید که از اسلام جز نام و از قرآن جز خط چیزی بر جای نخواهد ماند!؟. جالب تر اینجاست که منطق عقل کلامیست ها و این دوستان همان شاخص ها و متر و معیارهای نسبی آدمیانی است که نه تنها در یک نسل یا عبور از یک نسل که در کالبد یک فرد نیز تابع مقتضیات سن و شب و روز! در غلیان و تغییر است و چه دانی که آن چیست!. در منطق نگارنده اما دین از جانب خدا و رب عظیم و از طریق وحی نازل شده است تا بشریت را برای همیشه راهنما و نگهبان و هدایتگر باشد از خسران که انسان همیشه در خسران است و از بشر مدعا که ادعای آدمی چون به چه و چه می رسد دیگر فراموش می کند پدر و مادرش را چه رسد اینکه خدایی در این میانه خلقت و ازل تا ابد اساسا وجود داشته است!!؟. روشنفکری دینی برای نجات دین نمی آید بلکه برای توجیه موجودیت دین از طرف کسانی آمده است و می آید و خواهد آمد که خویشتن در دام عقل و دنیا گرفتار شده اند و از میانه هوی و هوس دنیا و روح دین عملا تابع دنیا شده اند ولی هنوز وجدانشان آنها را نیش می زند و نهیب در می اندازد. از این رو در میانه نفس لوامه و اماره اشان، اسیر شیطان و هوی و هوس و خواهش های نفسانی و دنیایی شده اند و البته برای رهایی از قلقلک وجدان خدایی شان فی المثل دو رکعت نماز هم می خوانند. مانند کاسبی که دین را می شناسد ولی رباخواری می کند و برای رهایی از کابوس دین باطنش در سال یک آش نذری می دهد و وقتی پیه و چربی نذری را بیشتر می گیرد دیگر آسوده خاطر است که دیگر وجدانش، خوابش را پریشان نمی کند. فلذا روشنفکری دینی عملا دین دینداران بریده از دین است که هنوز هر از گاهی پشت سرشان را چشمی می دوزند و الا آنانیکه دینی نداشته اند و یا از دین بریده اند در حد کمال! که دیگر دغدغه دین حتی در حد و اندازه آرام کردن وجدان، موضوعیتی ندارد. اما حمایت غرب خصوصا فلسفه سیاسی غرب از روشنفکری دینی صرفا مختص روشنفکران دینی مکاتب فلسفی و کلامی مربوطه نیست که گاهی حتی تصمیم و سفارش سیاست بازان است تا روز به روز از اعتقاد دینداران حقیقی ملل دیندار به سود منافع مادی خود بکاهند و دین نزد هر نسل نسبت به نسل قبل ترش رقیق و رقیق تر باشد. چرا که وجود ذات و جوهر دین بزرگترین مانع برای نفوذ اندیشه های عقلیون غرب است. دموکراسی بهانه عقل است تا مفاهیم تبعیت و بیعت و اطاعت از معصوم و نبی و کتاب مقدس تعدیل شود و یا منهدم گردد در حالیکه لیبرالیزیم امروز هم نمی تواند یک تعریف از دموکراسی ارائه بدهد و ظرف آن را باز شناسد، چیزی بی تعریف ولی مقدس و مجسمه شده!!!. و یا آزادی باز به همین منوال… فمنیسم هم قیام علیه تعریف زیبای دین از جایگاه بلند و مقام ارزشمند جنس زن است!. قیامی است علیه عاطفه و احساس زن و مادر بودن و زن ماندن و زن بودن است. قیامی عقلی از طرف غرب برای شکست زن و زن را تبدیل کردن به مرد است و جنگیدن با تمام آن چیزی است که نشان و شناسه زن است… احساس و عاطفه و عشق و مادری و لطافت و حجب و حیا و شرم و پاکدامنی و عفت و شرافت و…
چه عجب که ماندن بر نشان دین را در آن قلم نقادی تجربه سوسیالیزم و کمونیست ترسانده اند… تجارب بشری بدون تردید همه محکوم به شکست و فنا هستند و این قلم ناتوان و بی ادعا و خاک پای همه قلم ها! مطمئن است که همه اندیشه ها و فکرها و قلم ها و کسان بر این تصور نباشند که کمونیست و سوسالیزیم و فلان و بهمان شکست خوردند چون نتوانستند روزآمد باشند و مثلا لیبرالیزیم ماندگار است چون تابع عقل و زمان و مکان است و هزار نشان و ستاره اظهرمن الشمس قابل ذکر که اینهمه جمال و جبروت و شکوه دموکراسی و لیبرال و دموکراسی خیلی سهل تر از مکاتب و اندیشه های دیگر آمده و رفته بر خاکی شنی و بی فونداسیون بنا شده است و فرو خواهد ریخت. شک نکنید و تردیدی نداشته باشیم که عقل آدمی همیشه ناتوان و کودکانه و درمانده و تک بعدی است. اگر لیبرالیزیم و دموکراسی تا همین جا اندکی آزادی و حق اعتراض و رای و بتن و آسمانخراش و بمب اتم و زیردریایی و ماهواره و رسانه و… به بشر تقدیم داشته است و به همین اعتبار نزد آدمیان ساده اندیش احترامی و قداستی یافته است ولی تا به همین جا اخلاق و شرافت و کرامت و انسانیت و خانواده و عدالت و تاریخ و تمدن و هویت و شناسه آدمی ستانده است. مطمئنم انسان تشنه هویت علیه دشمنان انسانیتش بر خواهند خواست. اطمینان دارم زن این مخلوق بلند و زیبای خداوندگار روزگاری نه چندان دور علیه هر کس و هر چیز که هویت زنانگی اش را به دشنام و دشمنی گرفته است بپا خواهد خواست و شمشیر بر خواهد افراشت در آسمان خواسته درونی اش… اطمینان دارم مرد بر باد رفته در سایه عقل و روشنفکری دینی روزگاری برای با گرفتن و باز پس ستاندن هویت مردانگی اش کمر از مبان بر می بندد و به میدان مبارزه خواهد آمد و به قیمت خونش درونش را مطالبه خواهد کرد…. پس فریب چند دهه پیشرفت مکاتب عقل ساخته کامیاب ناکام! را نخوریم. این منیت عقل و تمثیل سازی های عقلی و کلامی برای نفی ریزنقشانه دین خدای متعال و عزیز مهربان قلب مان را نخوریم. به هوش باشیم که بر خانه ای عقلی و سست به خوابی ناز و آرام رفته ایم و زلزله ای نه چندان مهیب در کارزار خلقت بی انتهای الهی، این تصور کودکانه آرام امروز و آرام‌تر فردا و فرداها را سخت پریشان خواهد ساخت… فکر نمی کنم برای پریشان سازی این کودک آرام عقل ساخته امان نیاز به بن لادن و داعش هایی باشد. این جلادان سخت دل جنایت پیشه و دل های سنگین بی مروت انسان نما و این حقیر آن مبارزه تنها از نگاه همان مکاتب سست و کم ارتفاع این چنین وحشتناک به نظر می رسند و ترسیم می‌گردند!. صاحب این قلم خدای عز و جل و ری متعالی و پروردگار کریم و سطر سطر دین و آیه آیه کلام وحی را چنان بلند و درخشان و استوار می بیند که در برابر شکوه و جمالش واقعا متحیر و درمانده و خاکسار و تعظیم کننده می دانم. من ناچیز پر کاهی!!! کجا و آن خدای آسمان آسمان ها کجا؟!.
رسول گرامی اسلام و امیر مؤمنین و ائمه معصوم دانستند خدا کجاست که با آنهمه عظمت به پهنای صورت های مبارک اشک ریختند و با آنهمه معصومیت از عذاب الهی ای بسا بیم داشتند!. نمونه زیبای امروزی آن در مقیاس رونده راه انبیا و اوصیا الهی همانا امام راحل عظیم الشان انقلاب بودند که در جایگاه رهبری انقلابی عظیم اما حتی در وقت تسلیم شدن به معبود دست از عبادت و عرفان بر نداشتند.
مجددا و ضمن احترام به همه اهالی نقد و استقبال از آن و خسته نباشید به ایشان اما همه آنچه شنیدم و خواندم نتوانست بر استدلال های این دل خدایی گناهکار درگاهش خللی ایجاد نماید. مجددا با افتخار اعلام می دارم که این تن ناتوان و بیسواد و این کارگر و نه مهندس و دکتر و دانشمند و استاد و… دین و قلبش را فدای هیچ اندیشه و مکتب دنیا ساخته ای نخواهد کرد و به کمترین ها از طرف ذات باریتعالی خشنودتر است.
مکتب دین این قلب همانا خدای یکتای ازلی و ابدی، همه پیامبران الهی و معصومین و خاتم الانبیا و قرآن کریم است و با وجود اعتقاد راسخ به مذهب قلبم تشیع علوی و امامان معصوم ولی به همان مسلمانی مشترک همه مذاهب و فرق اسلام عزیز احترام دارم و شاگرد اسلام مهربانی ها و عزت ها هستم. از خون و شمشیر جز در راه خدا و بفرمان خدا، گریزانم. به آزادی افکار و اندیشه ها و تکثر فکری بیمناک نبوده و اظهار خوشحالی دارم از اینکه هر چند می دانم این قلم ناتوان و بیسواد تنها می تواند گزیده ای پریشان قلمی کند ولی یقین دارم فرزندان جسور و اهل مطالعه و سواد و دانایی به آسانی برنده هر مناظره و نقدی در دفاع از دین و خدا و مذهب خواهند بود.
بی نشان