گزارشی از اردوگاه سلیمانخانی

علی اکبر محمدخانی، گزارشگر انصاف نیوز: عبدالله 30 ساله از پدر و مادری افغانستانی در ایران متولد شده بود ولی با گذشت این همه سال هنوز شناسنامه نداشت. او برای انجام هر کار کوچکی مجبور به طی کردن مسیر طاقت‌فرسایی است که تصورش برایم دشوار بود. گفت‌و‌گویم با اظهار تعجبش از وضعیت نسبتا سامان‌یافته‌تر اردوگاه نسبت به قبل و برخورد بهتر پرسنل با هم‌وطنانش شروع شد. او صاحب دو فرزند کوچک بود که آنها نیز شناسنامه نداشتند و به همین خاطر نتوانسته بود آنها را به مهدکودک بفرستد. همه ی فکر و ذکرش تهیه ی شناسنامه برای کودکانش بود تا آنها در آینده با مشکلات کمتری دست و پنجه نرم کنند. در این سال‌ها بیشتر اقوام و دوستانش با وجود خطر و دشواری‌های فراوان راهی اروپا شده بودند. جایی که به گفته ی محمد، حق و حقوقشان به عنوان یک شهروند به رسمیت شناخته می‌شد. امروز چارشنبه برای عکاسی از مراسم بازدید دستیار کمیسرعالی پناهندگان سازمان ملل به اردوگاه سلیمانخانی رفته بودم. اما چیزی که مهم‌تر از سخنرانی و تعارفات مرسوم نظرم را به خود جلب کرد، سرنوشت کودکانی بود که مانند والدین خود آینده‌ای نه چندان روشن در پیش پا داشتند. مردمانی زخم‌ خورده که پس از سال‌های زیاد زندگی کردن در کنار ما، باز برای یک مسافرت کوچک از شهری به شهر مجاور مجبور به دریافت مجوز عبور هستند و شاید در بسیاری از موارد از کمترین حقوق شهروندی هم برخوردار نیستند.

انتهای پیام