آیت‌الله سیستانی، تجلی‌دهندهٔ دیندارای آزادانه
حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «آیت الله العظمی سیستانی تجلی دهنده «دیندارای آزادانه و مختارانه»» نوشت:
دینداری زمانی ارزشمند است که بر مبنای اختیار آزادانه و مؤمنانه باشد و اجرای مناسک در صورتی که ناشی از انتخاب آزادانه نباشد، ارزش نداشته و خداوند و اولیایش چنین دینداری را نمی‌خواهند. متأسفانه مدعیان هدایت، گاهی آزادی و اختیار خداداد انسانی را به فراموش سپرده و به نوعی انسان‌ها را به پایبندی به مناسک وامیدارند بدون این که توجه کنند شاید ظاهر جامعه دیندار شود، ولی این ظاهر، یک حرکت قسری است که به طور طبیعی دوام ندارد و همین که سایه خوف و اجبار برود، ظاهر دینداری هم می‌رود.
خوشبختانه دین اسلام بخصوص قرائت شیعی آن (قرائت امام علی و فرزندان معصومش)، دینداری مبتنی بر آزادی و اختیار است ولی این سویه در بیان عالمان گاهی کمرنگ می‌شود و به دلایل مختلف، در دعوت به دینداری، بیشتر بر وجه تکلیفی دین اصرار می‌ورزند و وجه آزادانه و مختارانه آن را می‌پوشانند. در زمانه ما حضرت آیت الله العظمی سیستانی تجلی دهنده «دیندارای آزادانه و مختارانه» در جامعه اسلامی در همه زمینه‌های عبادی، سیاسی و… است. برای توجه دادن به سویه این مرجع عالی‌قدر در دعوت به دینداری، دو فتوای مهم سیاسی و عبادی ایشان را یادآور می‌شویم:
- روزه از مناسک مهم دین بوده و مسلمانان در ماه مبارک رمضان به روزه‌داری دعوت شده‌اند ولی به طور طبیعی برای روزه‌داری موانعی پیش می‌آید که افراد با وجود عشق به روزه‌داری، از فیض این واجب مهم محروم می‌گردند و هر انسانی خود بهتر از دیگران می‌داند که آیا از روه‌گرفتن معذور است یا نه؟ که خداوند فرمود: «بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ» (قیامة 14-15) [بلكه انسان خودش از وضع خود آگاه است هر چند در ظاهر براى خود عذرهايى بتراشد].
اخیرا در این ایام کرونا که بسیاری مجبورند برای انجام وظیفه خود و تأمین روزی در محل کسب و کار حاضر شوند و با توجه به طولانی بودن روزها و گرفتار شدن بدن به کم‌آبی و مواجه شدن با ارباب رجوع و… و امکان ابتلا به مریضی کرونا، ایشان فتوا داده: «کسی که در صورت بیرون رفتن به محل کار خود – که لازم و ناچار است با دیگران مراوده داشته باشد- ترس از ابتلاء به بیماری دارد، باید در ماه رمضان کار خود را ترک کند تا روزه بگیرد. اما اگر قادر به ترک کار نیست -به هر دلیل- او موظف به روزه گرفتن نیست، اما مجاز به اعلام افطار در انظار عمومی هم نیست و شخص موظف است قضای روزه‌اش را به جای آورد».
- شرکت در انتخابات هم حق است و هم وظیفه دینی و ملی؛ و این خود افرادند که باید تشخیص دهند آیا امکان استیفای حق خود را با شرکت در انتخابات دارند یا نه. غالب عالمان دین در هنگامه‌های رأی‌گیری و انتخابات فقط بر دعوت به شرکت اصرار می‌ورزند و از تأکید بر «حق شرکت نکردن» و واگذاری تشخیص نافع بودن شرکت کردن یا نکردن به خود مردم، إبا دارند.
آیت الله سیستانی در بیانیه دعوت مردم عراق برای شرکت در انتخابات می‌نویسد: «مشارکت در این انتخابات حق هر شهروندی است که شرایط آن را داشته باشد و هیچ اجباری در شرکت در انتخابات نیست مگر اینکه منافع عالی کشور و ملت اقتضا کند. بله باید توجه داشته باشد اگر در انتخابات شرکت نکند، این فرصت را به دیگران می‌دهد که در پارلمان پیروز شوند و شاید اینان به فکر آرمان‌های ملت و کشور نباشند، امّا در هر صورت، شرکت یا عدم آن به عهده فرد است و او در قبال آن مسئول است و باید با آگاهی کامل و با توجه به منافع کشور و آینده آن، انتخاب کند.»
امید است که در این ماه رمضان و در انتخابات پیش رو زمینه‌های انتخاب دینداری آزادانه و مختارانه در همه زمینه‌های عبادی، سیاسی و … بیش از پیش فراهم گردد و شاهد دینداری عاشقانه مردم در ماه مبارک رمضان و حضور آزادانه شکوهمندشان در صحنه انتخابات آتی باشیم.
انتهای پیام
سلام جناب حیدری آیا حضرات فقهای دیگر در زمینه موارد ذکر شده چیز دیگری فرموده اند؟ یا برداشت های سیاسی و نا مستقل شما چنین درک کرده اند؟ لطفا با عینک سیاسی خود که طبیعتا بدور از آزادمنشی است یکبار دیگر نظر آقایان دیگرا مطالعه فرمایید.