پرسشی در مورد امنیت تأسیسات هسته‌ای

رضا نصری، حقوقدان بین‌الملل و تحلیلگر مسائل سیاست خارجی در یادداشتی تلگرامی با عنوان «پرسشی در مورد امنیت تأسیسات هسته‌ای» نوشت:

‏مدیریت «سازمان انرژی اتمی» با مدیریت وزارتخانه فرق دارد. تأسیسات هسته‌ای تأسیسات حساسی است که با مواد خطرناک و آسیب‌زا سروکار دارد و خطای مدیریتی در آن مستعد ایجاد فاجعه انسانی است. تأسیسات هسته‌ای آنقدر حساس است که حتی در قوانین بشردوستانه تحت یک رژیم حمایتی ویژه قرار دارند.

‏اما تأسیسات هسته‌ای ایران به صورت ویژه‌ای آسیب‌پذیر است؛ چرا که تقریباً تنها تأسیسات هسته‌ای دنیاست که هدف عملیات تروریستی، عملیات خرابکارانه، حملات سایبری و احیانا در معرض خطر حمله نظامی است.

‏در نتیجه، فردی که مدیریت سازمان انرژی اتمی ایران – و به تبع، فعالیت‌های هسته‌ای کشور را برعهده دارد – نه تنها باید به دانش هسته‌ای تسلط کامل داشته باشد بلکه باید به موازین «امنیت هسته‌ای»، پروتکل‌های امنیتی و مدیریت بحران در شرایط اضطراریِ حمله به خوبی‌ واقف باشد.

‏او باید بتواند آسیبی که پیش آماده را از نظر فنی تجزیه و تحلیل کند و متناسب با خطر و حساسیت موضوع در زمان کوتاهی – بدون کوچک‌ترین خطا – تصمیمات لازم را اتخاذ کند. یا دست‌کم باید بتواند از تصمیمات غلط دیگران ممانعت کند!
‏
حال، پرسش اینجاست که موضوع «امنیت هسته‌ای» و «ویژگی‌های تأسیسات ایران» چقدر در فرآیند گزینش مدیر جدید سازمان انرژی اتمی وزن و اهمیت داشته است؟
‏
رئیس جدید سازمان – با وجود تمام سوابق مدیریتی درخشان و قابلیت‌های شخصی‌اش – چه مزیت خاصی از نظر تخصص، دانش و مدیریت بحران در حوزه امنیت هسته‌ای نسبت به جناب دکتر صالحی داشتند که جایگزین ایشان شدند؟

انتهای پیام