طنز | کشف ژن اعتدال در خون آریایی

«یاشار تاج محمدی» در «نیم ستون» طنز انصاف نیوز نوشت:

وقتی بچه بودم و کسی ازم می‌پرسید که دوست دارم در آینده چکاره بشم؟ می‌گفتم می‌خوام کلانتری بزنم کار کنم. خب کوچولو بودم نمیدونستم که خصوصی‌سازی حتی اگر مدارس و دانشگاه‌ها و بیمارستان‌ها و … رو در خودش ببلعه لیکن دیگه کلانتری قرار نیست به بخش خصوصی واگذار بشه. اخیرا شنیده شده که در مجلس، زارت و زورت فراکسیون تشکیل می‌دهند با نام‌های متنوع و گوناگون، یحتمل این عزیزان هم در کودکیشون یه جورایی مثل من بودند و دوست داشتند وقتی بزرگ شدند فراکسیون بزنند، هر کدوم به دلایل خودشون، مثلا یکی رفته عضو فلان فراکسیون بشه و راه ندادنش، شاکی شده رفته یه فراکسیون زده هیچکسو راه نداده، یا مثلا یکی زنش بهش گفته شوهر صغری خانوم تو مجلس فراکسیون داره توام برو یکی بزن، مگه چی کم داری؟ ها؟

یک مدل هم اینجوریه که یک عده میان وسط یه دعوا رو می‌گیرند و میگن ما وسطشیم حالا هر چی که هست مهم نیست ما وسطشو میگیریم میریم جلو. غالبا هم با مزاج ملت موافق است و مطبوع طبع ملایمشونه. از قدیم ندیمام در خون پاک آریایی ما چنین ژن‌های متوسط خواهانه‌ای وجود داشته، مثلا پدرامون در انتخاب بین اینکه کولر تابستونا روشن باشه یا اینکه کلا جمعش کنیم بذاریم توی انباری، راه میانه‌ای رو پیش روی ما می‌گذاشتند و اون اینه که کولر کلا جمع نمیشه ولی روشن هم نباشه و خوب چی از این بهتر یک راه میانه یک انتخاب عاقلانه. در مورد وضعیت شرکت در انتخابات هم که ما همیشه بین سقف مطالبات و عدم شرکت، راه میانه رو در پیش گرفتیم، خلاصه که از این مثال‌ها زیاده. در مجلس هم مثلا یک فراکسیون مخالف شلاق خوردن کارگرانه و یک فراکسیون موافقه، در اینجا فراکسیون متوسط‌طلبان میایند وسط و میگویند نه افراط نه تفریط، راه حل ما اینه که کارگران شلاق نخورند ولی حقوق عقب افتاده‌شون هم نگیرند، این به اون در. دعواها هم می‌خوابه همه هم راضی، والسلام.

در مجموع انسان وقتی یاد مجلس قبلی میفته به خودش میگه بابا این مجلس جدیدیا هرچی باشن ما قبول داریم، اصن یکی یه دونه فراکسیون بزنید تهشم هرچی خواستین تصویب کنید، همین که فحش نمی‌دید و کسی رو تهدید به مرگ و سیمان و فلان نمی‌کنید خوبه. اصن ما هم فراکسیون وسطیم، نه مجلس قبلی رو قبول داریم نه مجلس ششم، همینجوری خوبه. راه وسط رو بگیرید برید جلو. خیلی هم عالیه. نو دیفیکالتی، بِست آو دِ بِست.

انتهای پیام