امان از این دولت ناسرعت پرمحدود!

محمدمهاجری، روزنامه‌نگار، در یادداشتی تلگرامی درباره‌ی سرعت اینترنت نوشت:

تا آنجا که می‌دانم اینترنت، امروز به چهار شیوه قابل ارائه به مردم است:

۱. پرسرعت نامحدود
۲. پرسرعت پر محدود
۳. ناسرعت نامحدود
۴. ناسرعت پرمحدود

محدودیت‌ها و اعمال سانسور، شاید در دست دولتها نباشد؛ اما سرعت که اختیارش با دولت است. دولت قبل اگر نتوانست بر محدودیتهای نادرست موجود بر اینترنت غلبه کند، اما انصافا سرعت را تا حد ممکن توسعه داد و به لطف سیاستهای غلط فیلترینگ اینترنت و فراگیری فیلترشکن‌ها، مردم هم خوب یادگرفته بودند که چگونه یک سرویس اینترنت «پرسرعت پرمحدود» را به «پرسرعت نامحدود» تبدیل کنند.

از ابتدای دولت سیزدهم، ظاهرا سیاست بر تقابل با «سرعت اینترنت» است و به نظر می‌رسد در این چندماه کم، اینترنت «ناسرعت پرمحدود» در ایران فراگیر شده و ظاهرا این مسیر هم ادامه خواهد داشت. قبلا به این دولت لقب «دولت دامادها» را داده بودند و حالا لقب دولت توسعه دهنده‌ی «اینترنت ناسرعت پرمحدود» هم اضافه می‌شود.

پیش بینی می‌کنم در عصر توسعه‌ی اینترنت ناسرعت پرمحدود، درآمد اپراتورها هم کم شود؛ فلذا سهامداران محترم اپراتورها که خود از بنیانگذاران مفهوم اینترنت ناسرعت پرمحدود در ایران هستند، برای جبران کاهش درآمد خود، قیمت اینترنت را نیز افزایش دهند. پس جای ترقی دستاورد فعلی هم همچنان وجود دارد و می‌توان در سال آینده لقب توسعه دهنده‌ی «اینترنت ناسرعتِ پرمحدودِ گران» را به دولت سیزدهم اعطا کرد.

این مطالب را در حالی نوشتم که ویدئوی صحبتهای انتخاباتی آقای رئیسی را چندبار مرور کردم که می‌گفت: «چرا وقتی بچه‌ها گیم بازی می‌کنند، اینترنت قطع میشه، چرا یک دانشجو وقتی میخواد یک فایل علمی رو از اینترنت ببینه ناراضیه؛ من خودم دو میلیون فالور دارم!»

انتهای پیام