منع ورود بانوان به ورزشگاه‌ها تا کی؟
مهدی میرآبی، نویسنده و روزنامه‌نگار در یادداشتی ارسالی به انصاف نیوز با عنوان «منع ورود بانوان به ورزشگاه‌ها تا کی؟» نوشت:
فوتبال ایران از هر نظر عیب و ایرادهای فراوانی دارد و در کوتاه مدت هم چشم انداز روشنی برای ترمیم و بهبودش یافت نمی‌شود. از میان ده‌ها و صدها معضل مهم، موضوع ورود بانوان به ورزشگاه‌ها هم از دیرباز بوده و اکنون وارد فاز جدیدی شده است و حال مقامات سیاسیِ ایران باید تصمیم قاطع “بلی” یا “خیر” را طی روزهای آینده بگیرند و به فیفا پاسخ علنی و شفافی دهند. این موضوع هم مشابهتی با سایر بحران‌های ما در عرصه‌های بین‌المللی پیدا کرده است. یعنی برخی مسئولان جمهوری اسلامی حاضر هستند هر نوع خفت و خواری همراه با هزینه‌های گزاف و فشارهای بین‌المللی تحمل کنند تا از ورود بانوان به ورزشگاه‌ها جلوگیری به عمل آورند. عجیب اینجاست که بانوان در فضای کوچکتر (سالن‌های ورزشی و سینما) می‌توانند حاضر شوند و به تماشای بازی و فیلم بنشینند اما به محض اینکه فضا بزرگتر شد گویا از حق تماشا منع می‌شوند. من در تحلیل‌های خود دلیل این نوع برخوردهای دوگانه را نمی‌دانم اما آنچه مسلّم است این است که چنین رویه‌ای نه تنها رضایت نسبی را جلب نمی‌کند بلکه همراه با نارضایتی‌های فراوآن؛ منجر به خشم شهروندان هم می‌شود.
دیگر نمی‌توان با پنهان کاری، فریب و سناریوهای ساختگی فیفا را دور زد و فریب داد. گرچه فیفا طی این سال‌ها از بهانه‌های ما کاملاً مطلع بوده است اما با مُدارا و فرصت‌هایی که می‌داد درصدد برآمده بود تا ماجرا را بدون ربط دادن به سیاست، با رضایت و به شکلی عقلانی و منطقی از سوی مقامات ما حل شود. البته تا کنون فوتبال هیچ کشوری به دلیل عدم ورود بانوان به ورزشگاه تعلیق نشده، ولی بندی در آئین‌نامه انضباطی فیفا وجود دارد که اگر برابری جنسیتی رعایت نشود، فیفا می‌تواند فعالیت فوتبالی فدراسیونِ کشور مذکور را به حالت تعلیق در آورد. یادآوری این نکته مهم است که شرایط امروز دنیا و مطالباتِ به حق زنان در خصوص برابریِ جنسیتی با هیچ دوره‌ای از گذشته قابل قیاس نیست، به همین سبب حساسیت فیفا هم بیش از گذشته است.
البته اگر مردان ایرانی در حمایت از زنان، به اختیار خود ورزشگاه‌ها را خالی می‌گذاشتند و به شکلی مدنی رفتن به ورزشگاه‌ها را تحریم می‌کردند این امکان وجود داشت که این معضل پیش از الزامات بیرونی از داخل حل شود.
باری، از آنجا که ما متخصص فرصت سوزی در برابر مقررات بین‌المللی هستیم و سابقه‌ی تاریخی‌مان موید همین موضوع است. گویا حتماً باید فوتبال کشورمان را در آستانه‌ی تعلیق ببینیم تا رضایت دهیم.
چون نه فیفا از مقررات خود کوتاه می‌آید و نه نیمی از جمعیت کشور چنین تبعیضی را برمی‌تابند.
پس نهایتاً این مقامات کشور ما هستند که باید کوتاه بیایند. آنوقت البته بدون هزینه نخواهد بود!
این شرایط من را به یاد جمله‌ای از اکبر گنجی انداخت، که در یکی از کتاب‌هایش نوشته بود: «در آغاز قرن بیست و یکم دیگر هیچ نظامی نمی‌تواند در تعارض با ضروریات عصر جدید به حیات خودش ادامه دهد».
انتهای پیام
