تغییر ساعت رسمی در کشورهای مختلف
نگاه ایران نوشت: تغییر ساعت در ابتدای فصل پائیز موضوعی است که در سال های اخیر حاشیه های زیادی به همراه داشت. از امروز ساعت در ایران آماده کنیم ولی آیا همه کشور ها ساعت های خود را جلو می کشند؟ نغییر ساعت تابستانی یا صرفه جویی در زمان نور روز (DST) در بیشتر کشور ها با نام ساعت تابستانی نامیده می شود. به تغییر ساعت در منطقه های زمانی گفته می شود که موجب طولانی تر شدن روز در عصر و کوتاه تر شدن آن در صبح می شود. این تغییر معمولاً در ابتدای بهار هر سال انجام و در پاییز نیز به حالت عادی بازگردانده می شود. بسیاری از کشور ها برای بهینه سازی مصرف انرژی، در فصل بهار و تابستان ساعت رسمی کشورشان را قدری (معمولاً یک ساعت) به جلو می کشند، تا ساعات بیشتری از روز با ساعات کاری هم خوانی داشته باشد، و در ساعات کمتری از روز، نیاز به مصرف انرژی برای تامین روشنایی وجود داشته باشد. ایده ابتدایی این تغییر در دوران مدرن در سال ۱۸۹۵ توسط جرج ورنون هادسون مطرح شد و برای اولین بار در زمان جنگ جهانی اول به اجرا درآمد. بسیاری از کشور ها در زمان های متفاوت از این شیوه استفاده کرده اند. پس از بحران انرژی در دهه ۱۹۷۰ میلادی، ساعت تابستانی به صورت گسترده مورد استفاده قرار گرفت و تا امروزه نیز در آمریکای شمالی و اروپا استفاده می شود. این عمل هم مورد ستایش و هم مورد انتقاد قرار گرفته است.
به دلیل بهره برداری از زمان پس از ساعات کاری، افزوده شدن طول روز پیش از عصر به سود خرده فروش ها، مسابقات ورزشی و دیگر فعالیت ها می باشد. اما می تواند برای برنامه های سرگرمی و دیگر برنامه های مرتبط مشکل ایجاد کند. در حالی که هدف ابتدایی تغییر ساعت تابستانی کاستن مصرف انرژی در ساعات اوج مصرف و کاهش استفاده از لامپ رشته ای بوده است اما شیوه های گرمایش و سرمایش مدرن تا حدود زیادی متفاوت است و به همین دلیل تحقیق در مورد چگونگی تاثیر این شیوه بر مصرف انرژی اغلب محدود و متناقض است. تغییر ساعت تابستانی امروزه با چالش های دیگری نیز روبرو شده است. پیچیده تر شدن حفظ زمان موجب اختلال در ملاقات ها، پرداخت صورت حساب ها، حسابرسی، تجهیزات پزشکی و تجهیزات سنگین و همچنین الگوی خواب افراد می شود. نرم افزار ها به طور معمول می توانند ساعت را به طور خودکار تنظیم کنند، اما این قابلیت به خصوص در زمان تغییر ساعت تابستانی بیشتر محدود و دارای خطا است. استفاده بیشتر از نور خورشید در طول روز، برای نخستین بار در سال ۱۷۸۴ در فرانسه مطرح شد. در این سال، بنیامین فرانکلین، وزیر مختار آمریکا در فرانسه طی مقاله ای که در یکی از مجلات فرانسه چاپ شد، از مردم خواست که صبح ها یک ساعت زود تر از خواب بیدار شوند. فرانکلین معتقد بود که به این ترتیب، مردم می توانند روز ها از روشنایی خورشید استفاده بیشتری کنند و شب ها شمع کمتری مصرف نمایند. البته فرانکلین پیشنهادی مبنی بر تغییر ساعت رسمی کشور ارایه نکرد. این پیشنهاد، برای اولین بار در سال ۱۹۰۷ در انگلستان توسط فردی به نام ویلیام ولت پیشنهاد شد؛ هرچند که در آن مقطع زمانی عملی نشد. اما تغییر ساعت رسمی برای صرفه جویی در مصرف انرژی، برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ در کشور آلمان عملی شد. بعداً برخی دیگر از کشور ها از جمله آمریکا، انگلستان، و برخی از کشورهای اروپایی نیز دست به اقدام مشابهی زدند. عاملی که این دولت ها را برای استفاده از این تکنیک متقاعد نمود، کمبود شدید انرژی در اثر جنگ جهانی اول بود.
اکنون هفتاد و هفت کشور جهان با استفاده از این تکنیک، ساعات رسمی خود را تنظیم می کنند. اما زمان جلو و عقب کشیدن ساعت در این کشور ها یکسان نیست؛ به طور مثال کشورهای اروپایی از آخرین یکشنبه ماه مارس تا آخرین یکشنبه ماه اکتبر و آمریکا و کانادا از دومین یکشنبه ماه مارس تا اولین یکشنبه ماه نوامبر (به مدت هفت ماه) ساعت رسمی خود را جلو می کشند. در برخی از مقاطع زمانی، برخی از کشور ها تغییر ساعت رسمی خود را در بازه زمانی بیشتری انجام داده اند؛ به طور مثال کشور آمریکا در سال های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶، زمان تغییر ساعت رسمی را دو ماه جلو انداخت و دولت انگلستان نیز در خلال جنگ جهانی دوم، ساعت ها را دو ساعت جلو می کشید. این در حالی است که بررسی های اخیر نشان می دهد که این تغییر ساعت بیشتر داری تاثیر اسمی می باشد نه واقعی. اخیراً (ابتدای سال ۲۰۱۱) تحقیق در مورد تاثیر تغییر ساعت ۷۰۰ درصد رشد داشته است. ولی غالب کشور ها همچنان بر این امر اصرار دارند، اما کشورهای پیشرفته و پر جمعیتی مثل ژاپن، چین و هند این تغییرات را اعمال نمی کنند.
ماجرای تغییر ساعت در ایران در ایران نیز، برای نخستین بار در سال ۱۳۵۷ساعت رسمی کشور به ساعات تابستانی و زمستانی تقسیم شد. اما مدتی بعد این روند به حالت تعلیق در آمد. در سال ۱۳۷۰ و در دوران دولت سازندگی بر اساس محاسباتی هیأت وزیران ایران مصوبه ای را به تصویب رساند که طی آن ساعت رسمی کشور همه ساله در اول فروردین ماه یک ساعت جلو کشیده شود و در سی و یکم شهریورماه به حالت اول بازگردد. اما دولت احمدی نژاد در اسفند ماه سال ۱۳۸۴ این مصوبه را ابطال نمود. پس از آن در سال های ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ نمایندگان مجلس شورای اسلامی، طرح هایی را در دستور کار خود قرار دادند تا دولت را مکلف به تغییر ساعت رسمی کشور در شش ماهه نخست سال نمایند. اما در نهایت این طرح ها به صورت قانون در نیامدند. این در حالی بود که منابع مختلف پیشنهادهای مختلفی، هم چون تاریخ هایی جدید برای آغاز و پایان تغییر ساعت در سال را مطرح می کردند. در نهایت در روز ۳۱ مرداد ۱۳۸۶ قانونی مشتمل بر یک ماده ی واحده مبنی بر تغییر ساعت رسمی کشور به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید. بنابر این قانون ساعت رسمی کشور هر سال در ساعت ۲۴ روز اول فروردین یک ساعت به جلو کشیده می شود و در ساعت ۲۴ روز سی ام شهریور ماه به حالت قبلی برگردانده می شود.
انتهای پیام
این دلایل رو که برای اطلاع مردم تو اینترنت پخش میکنن، دروغه…..
دلیلش اینه که مردم شبها بعلت وجود اینترنت، اکثریت شون دیر میخوابند، این کشورهای بزرگ لوطی، این اصول جلو کشیدن ساعتها رو هم طراحی کردند که مردم مجبور بشن زود از خواب بیدار بشن و کلا” کمخوابی به تدریج همه جور بیماری میاره و عمرها کوتاه میشه، تعداد جمعیت به مرور کمتر میشه، و راحت میتونن کشورها زیردست شون رو کنترل کنند. عین کرونا که مردم رو با ترس از کرونا ضعیف میکنن و این ضعف باعث میشه که کرنا بگیرن و از بین برن.