چرا در افطار رئیسی شرکت کردم؟

احمد امینی طی یادداشتی نوشت: شاید بشود ادعا کرد حکمتی در وقفه یک هفته‌ای جهت تشکیل مجلس افطاری رئیس‌جمهور با هنرمندان بود؛ از این بابت که در طول همین زمان کوتاه، بسیاری بر تردیدها و بدگمانی‌های رایج و شایع غلبه کردند و ترجیح دادند در چنین مجلسی حاضر شوند و بی‌واسطه و البته صریح با آقای رئیسی، سخن از مشکلات و نارسایی‌های مبتلا به حرفه‌های مختلف هنری بگویند. 

در شورای مرکزی کانون کارگردانان سینما نیز بر اساس این استدلال که ما به عنوان نمایندگان صنف موظف به حفظ ارتباط با نهادهای دولتی مسئول سینمای کشور جهت حل و فصل مسائل و مشکلات مختلف اعضای‌مان هستیم، بهتر دیده شد که چندتن از اعضا صرفا برحسب تمایل خودشان در این جلسه حاضر شوند.

بی‌تردید من و سایر همکاران حاضر در این جلسه (قدرت‌الله صلح‌میرزایی، محمدرضا عرب و وحید موسائیان)، ترجیح‌مان حضور محسن امیریوسفی، رئیس کانون و سخنرانی ایشان به عنوان نماینده این تشکل صنفی بود تا اشخاص دیگری که ارتباط چندان موثری هم با این تشکل ندارند و لاجرم دور از مسائل مبتلابه صنف هستند، ولی اشتغال امیریوسفی به امر تدارکات فیلمی که در دست ساخت دارد و در آستانه کلیدخوردن است، فرصت شنیده شدن بسیاری از حقایق درباره سینمای این روزهای ایران و شرایط دشوار اکثر کارگردانان این سینما را از زبان ایشان، از ما و دیگر حاضران جلسه گرفت.

معمولا در این‌گونه مجالس، حرف‌های کلیدی و ضروری، به خوبی گفته می‌شوند و توسط مسئولان هم ظاهرا به خوبی شنیده و گاه یادداشت هم می‌شوند، ولی تجربه این سال‌های ما ثابت کرده که بسیاری از این حرف‌های خوب یا به دلایل مختلف به مرحله اجرا نمی‌رسند و یا اجرا نمی‌شوند آن‌چه باید بشوند.

با این همه، ما اعضای شورای مرکزی و دیگر اعضای انجمن صنفی کارفرمایی کارگردانان سینما و البته اعضای صنوف دیگر خانه سینما، امیدواریم که حتی اگر مثلا یک مورد بیان شده توسط سینمایی‌های حاضر، مثلا پیشنهاد به‌جا و باارزش سیدضیاء هاشمی در مورد تغییر وضعیت و شرایط فعلی ساترا به نفع اهالی سینما به نتیجه برسد، حضور ما در این مجلس افطاری بی ثمر نبوده است.

* عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران