چون ندیدند حقیقت… | یادداشت

پژمان گرامی، عضو شورای مرکزی ندای ایرانیان در یادداشتی که در ارگان این حزب منتشر شده، نوشت:

این روزها که ماجرای قابل اعتنای بلاک کردن افرادی را که در فضای مجازی فحاشی می‌کنند، مطرح شده و اتفاقا با استقبال بسیاری از چهره‌های فرهنگی و اجتماعی مواجه شد، حسن عباسی نه در فضای مجازی بلکه در حضور جمع کثیری، چنان سخنان عجیبی را مطرح و ایراد کرد تا از فراهم شدن امکان مجدد سخنرانی در مکان‌ها و موقعیت‌های رسمی، محروم و به عبارت دیگر بلاک شود.

باعث تاسف است که پس از انقلاب، همواره با موارد مشابه فراوانی مواجه بوده‌ایم که به دلیل در اختیار داشتن امکان و تریبون، مطالبی را مطرح کرده‌اند که از سویی باعث سوء‌استفاده دیگر کشورهای فرصت‌طلب شده و از سوی دیگر زمینه دلسردی مردم در داخل و حتی کج‌فکری‌هایی را نیز بوجود آورده‌اند که نمونه بارز و پررنگ آن بسیاری از سخنان رییس دولت‌های نهم و دهم است که اغلب، فراموش نشدنی هستند.

سخن راندن، هنری است که اگرچه تکنیک‌هایی فراوان دارد اما لازمه ایراد سخنی مفید، مثمر‌ثمر و قابل توجه این است که اندیشه‌ای را پشتوانه خود قرار دهد. حسن عباسی سخنرانی است که در ادامه نطق‌های فراوانش با موضوعات مختلف و متنوع، اینبار، درباره ارتش جمهوری اسلامی ایران اظهار نظری کرده که بازتاب‌های فراوانی داشته است و این بازتاب‌ها نه به واسطه درستی اندیشه و یا چالش برانگیزی آن، بلکه بواسطه موهن بودن موضوع مورد اشاره‌اش است. در راستای مقدمه‌ای که اشاره شد، با گسترش فضای مجازی، توهین و طرح موضوعاتی بی‌پایه و اساس دستاویز و تلاشی برای مطرح کردن افراد در جامعه شده است. توهین کن تا مشهور شوی و بعدها بدون توجه به دلیل شهره شدنت خودت را فردی نام‌آور بدانی . جریانی که حسن عباسی از آن به خوبی بهره گرفت تا تبدیل به یک متفکر عرصه سیاست شود و البته نتیجه‌اش ناگوارش را امروز لمس می‌کنیم.

حسن عباسی در سخنرانی اخیرش گفته است، اگر کشور را آب ببرد، ارتش در پادگان‌هاست و کار خودش را می‌کند و کاری ندارد. این تحلیل که در مقام مقایسه سپاه و ارتش مطرح شده از ابعاد مختلفی قابل توجه است. به نظرم یکی از ابعاد مهم و مورد توجه، ایجاد تفرقه‌افکنی است. اگر دو نیروی سپاه و ارتش در کنار هم قرار است اهدافی چون ایجاد امنیت و افزایش اقتدار مملکت را محقق کنند خاصه در منطقه‌ای که بیش از هر زمان دیگری در مرزهایش بحران‌زده است، مقایسه آنها اساسا موجب تبعیض می‌شود از سوی دیگر همانطور که در این مدت از سوی بسیاری از مسئولان دلسوز نظام بارها تکرار شد، این ادعای نسنجیده بسیاری از رشادت‌های ارتش ایران را در دوران جنگ و پس از آن ناعادلانه، نادیده گرفته است. نکته قابل تامل این است که در دنیای امروز، صلح و امنیت، واژگانی کلیدی محسوب می‌شوند که ملزومات متعددی را می‌طلبند؛ یکی از آنها داشتن ارتش‌های مقتدر، نه تنها برای جنگیدن بلکه برای ایجاد امنیت و صلح برای کشور است. بنابراین بار دیگر باید به این نکته برگردیم که سخنی نسنجیده تا چه حد می‌تواند آسیب‌زا باشد و این سئوال را مطرح می‌کند که عباسی که خود را تئوریسین می‌داند با هدف ایجاد کدام تئوری، ادعا و پیش‌فرض ضعف ارتش جمهوری اسلامی ایران را مطرح می‌کند؟ و این تضعیف چه کارکردی در رفع توطئه‌های بسیاری دارد که ایشان از گوشه و کنار بازمی‌یابد؟
صرف نظر از پیامدهای سخنان عباسی که البته به هیچ عنوان نمی‌تواند کمترین تاثیری در دل دریادلان فرد فرد ارتش جمهوری اسلامی در دفاع از ذره ذره مام وطن در هر شرایطی بگذارد، اما فرصت مناسبی فراهم شد تا همانطور که در ابتدا اشاره شد وی و افرادی مشابه که احیانا می‌تواند به هر فرد یا قشر از جامعه اسلامی ایران عزیزمان جسارت کند بلاک و فرصت عرض اندام از ایشان گرفته شود.

ودر خاتمه ذکر این نکته از شیخ مصلح‌الدین سعدی شیرازی می‌تواند ارزشمند باشد که فرمود؛
اول اندیشه وآنگهی گفتار
پای بست آمده است و پس دیوار

انتهای پیام