در حاشیه‌ی «اعترافات تلویزیونی» سپیده رشنو

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

اعتراف گرفتن از «زندانی و اسیر» متأسفانه سابقه‌ای دیرینه در تاریخ بشری دارد. زندانی و اسیر، وقتی در فشار قرار گیرد، به طور طبیعی شکسته شده و حاضر به اعتراف به هر چه از او بخواهند می‌گردد. در فیلم «اعتراف و شکنجه» وقتی کشیش از اعترافات تحت شکنجه دختر خانواده در «دادگاه تفتیش عقاید کلیسا» سخن می‌راند که احکام دین یهود را در خانواده اجرا می‌کنند؛ و اعتراف گیری تحت شکنجه در شرایط بحرانی برای کشف حقیقت! را جایز می‌شمرد، پدر دختر برای این که به او نشان دهد همه، حتی کسانی که خود را مرد خدا می‌دانند، در شرایط سخت شکنجه به هر چه از آنان بخواهند، اعتراف می‌کنند، کشیش را از با دست‌های بسته شده از پشت از سقف آویزان می‌کند و از او می‌خواهد که اعتراف کند: «فرزند حرامزاده یک شامپانزه  و یک اورانگوتان است و …» و کشیش آویزان شده از سقف با دست‌های بسته شده از پشت برای نجات از درد وحشت‌آوری که بر کتف‌هایش وارد می‌شود، به این مطلب اقرار می‌کند!

جای دور نرویم. به صراحت قرآن و روایات؛ عمار و پدر و مادرش به جرم ایمان به پیامبر تحت شکنجه مجبور می‌شوند نبوت پیامبر را انکار کرده و به اعتقاد خود به بت‌ها اعتراف کنند. پدر و مادر عمار تحمل می‌ورزند و زیر شکنجه به شهادت می‌رسند ولی عمار نمی‌تواند تحمل کند و به خواست شکنجه‌گران اعتراف می‌کند ولی خداوند در قرآنش این اعتراف را به پشیزی نمی‌گیرد!(نحل/106)

متأسفانه بدعت و سنت زشت اعتراف‌گیری از زندانیان، اعتبار دادن به این اعترافات و پخش آنها از سیما سابقه‌دار است و آنچنان که شایسته است مورد انکار عالمان دین که وظیفه‌ی مبارزه با بدعت‌ها و انحرافات را دارند، قرار نگرفته است. البته این که فرد خلافکار و مجرم به‌خصوص در جرائم امنیتی به خطای خود معترف شود و از آن اظهار بیزاری کند، خیلی خوب است و بسیار هم اتفاق می‌افتد ولی این اقرار و اعتراف باید در شرایط طبیعی و بدون هیچ فشار روحی و جسمی و ناشی از انقلاب درونی خود فرد باشد و نشانه‌ی چنین اعترافی اینکه زندانی بعد از آزادی تا آخر عمر همچنان بر آن اعتراف پابرجا بوده و از آن رفتار ابراز انزجار می‌کند نه این که به محض آزادی و از بین رفتن فشار از آن اعتراف بازگردد و آن را دروغ و اعترافی اجباری و … بشمرد.

نمونه شرم‌آور گرفتن «اعترافات تلویزیونی» اخذ اعترافات از مازیار ابراهیمی و … مبنی بر شرکت در توطئه اسرائیلی ترور دانشمندان هسته‌ای است. ابراهیمی در سال ۱۳۹۱ در مستندی تلویزیونی به نام کلوب ترور، اقرار کرد به همراه چند نفر دیگر از متهمان ترور دانشمندان هسته‌ای بوده و برای آموزش به اسرائیل رفته است. مسئول تیم ترور مجید شهریاری از دانشمندان اتمی بوده و در ترور مسعود علیمحمدی نقش داشته‌است. همچنین به همکاری در انفجار پایگاه موشکی «بیدگنه» اعتراف کرد که اعتراف‌های متناقض او باعث شک نهادهای دیگر شد و در نهایت اجباری بودن اعتراف‌ها زیر شکنجه مشخص گردید! او در آبان 97 به آلمان پناهنده شده و در مدت اقامت در آلمان، جریان دستگیری خود را شرح داد و منتشر کرد و نهایتا در مرداد 98،  سخنگوی دولت روحانی اعلام کرد از او و دیگر بازداشت شدگان این پرونده با پرداخت 4 میلیارد تومان، دلجویی شده‌ و بنا گردیده‌ در دولت جدید از این اتفاق‌ها نیفتد!

اخیرا هم خانم محجبه‌ای در اتوبوس بی‌آرتی به زن بدحجابی تذکر می‌دهد و با آنها از جمله با خانم رشنو مجادله می‌کند و بعد هم توسط زنان دیگر از اتوبوس بیرون انداخته می‌شود. فارغ از اینکه رفتار دو طرف خلاف بوده و خانم رشنو و بعض دیگر، آن خانم را به گرفتن فیلم و فرستادن برای خانم علی‌نژاد تهدید کرده‌اند و آن خانم هم در امر به معروف و نهی از منکر از موازین تخطی کرده و به گرفتن فیلم و فرستاده برای سپاه تهدید نموده، در هر حال رسیدگی به این پرونده باید در شرایط طبیعی بوده و متخلف‌ها چه متخلف از حکم حجاب و چه متخلف از آداب شرعی امر به معروف، تنبیه و توبیخ شوند، در عین حال گرفتن اعتراف از خانم رشنو در شرایط زندان حتی اگر هیچ فشار دیگری هم نباشد، اصلا صحیح و شرعی نیست و پخش آن از تلویزیون هم خلاف بزرگتری است که باید از جانب همگان بخصوص از جانب عالمان دین در «ماه امر به معروف و نهی از منکر» نهی شود و اجازه تداوم این بدعت زشت و سنت سیئه در محرم حسین و ماه شهید امر به معروف داده نشود. بدان امید.

انتهای پیام