سایه‌ای در سایه‌سار ارغوان
سید محسن امامی‌فر روزنامه‌نگار و شاعر مجموعه شعر «هیچستان»، در سوگ سایه (هوشنگ ابتهاج) شعری سپید سروده و در اختیار انصاف نیوز قرار داده است که در ادامه می‌آید:
آن زمان که خورِ ساز و
خورشید آواز
غروب کردند در ناسوت فانی
برآمد آفتاب بر فراز عالم باقی
با نوایِ لطف
با آوایِ شجر…
ملکوت اما
بی‌امان سایه‌ساری خواست
تا که پرکشید
آن پیرِ پرنیان اندیش
حالیا! در سایه‌سارِ ملکوت
جمعِ ملکوتیان
می‌سُرایند و می‌نوازند و می‌آوازند…
“آه از آن رفتگان بی‌برگشت”…!!!
در غم فقدانِ سایه
غم‌های عالم خبردار شدند…
که “مبارک است این غم”
“ندهیم آن را به شادی!”
سایه‌جان…
خواهی درخشید
“در جنگل ستاره‌ها”
ما نیز هم‌نوا با “مرغِ شب‌خوان”
در “آشیانه‌ای که خالی ماند”
پِیِ “عزیز هم‌زبانی” هستیم
که پیدا نیست
در کدام کهکشان نشسته است!
امروز سایه‌ای از در رفت
که نه دریچه
که عالمی آه کشید…
آن سوتر اما
جمع ملکوتیان
هلهله آواز کردند…
سزاست سایه
در سایه‌سارِ ارغوان بیارامد
تا سایه باشد بی‌کران
بر سرتاسر ایران…
۱۹ مرداد ۱۴۰۱
انتهای پیام
