این راهش نبود!

امید کاجیان، روزنامه‌نگار در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

طبق قرار از شنبه کلید خورد. از ارسال پیامک‌ها بگیرید و احتمالاً بعداً تهدید به جریمه شدن‌ها، تا بسته شدن و پلمب جدی‌تر و بیشتر رستوران‌ها، محل‌های کسب و کار. این بار به جای گشت ارشاد ماشینی، گشت ارشاد دوربینی به یاری پلیس آمده و طرح حجاب و عفاف، رنگ و شکل دیگری به خود گرفته و مسئولین در این میان عزمشان جزم است که بار دیگر با برخوردهای قهری و سلبی، مسئله‌ی حجاب را حل کنند. روزگاری که تا قبل از مرگ مهسا امینی به طبقه بندی دختران و زنان به شل حجاب و با حجاب تبدیل شده بود و عرصه را بر شل حجابان تنگ کرده و آنها را به ستوه آورده بود، حال در شکل و شمایلی دیگر در قالب بی حجاب و باحجاب (حتی اگر شل حجاب باشد!) در آمده است. تغییری غیر قابل انتظار و اجتماعی که در عرض چند ماه ناگهان، کشور را دچار دگردیسی کرد. تغییری که هیچ‌کس خیالش را در سر نمی‌پروراند، حال به یک واقعیت اجتماعی در کشور تبدیل شده است.

اما ظاهراً عده‌ای می‌خواهند چشم را به روی این حقیقت ببندند و همچنان با بگیر و ببند و اعمال تهدید بر مواضع خود پا فشارند. غافل از اینکه پدیده بی حجابی امروز ناشی از همان اعمال فشارهای چند ماه پیش بر شل حجابان است.

دراین ماه‌های سخت و عجیب و غریب که همه می دانیم چه بر سر ایران و ایرانی آمد، می‌شد خیلی کارها برای بهبود رابطه ملت و قدرت بایکدیگر انجام داد.

می‌شد از برخی چیزها کوتاه آمد، تا دست‌کم تسکینی برای دردهای این مردم رنج‌دیده بود و مرهمی بر زخم آنها، می‌شد راه اصلاحات برخی مواضع و عقاید را انتخاب کرد، بی آنکه هراسی داشت از اینکه عده‌ای بر آن نام عقب‌نشینی حاکمیت را بگذارند. می‌شد دوستانه‌تر برخورد کرد و ریشه‌ای‌تر. می‌شد راه گفتگو و تعامل را باز کرد و به مردم و زنان این سرزمین این را گفت که آنها در انتخابشان آزادند و ساختار، توان پذیرش چنین چیزی را دارد و آن قدر به بلوغ رسیده که دست از برخی مواضع بردارد و شکاف میان ملت و حاکمیت را بکاهد و در راستای جلوگیری از پدیداری دوقطبی موجود گام بردارد. اما … آیا مسیری که امروز بعد از تمام این ماه‌های سخت، از سوی مسئولین می‌بینیم راه صحیحی است و بوی خوشی از آن می‌آید؟

چرا به جای آنکه با زنان و دختران معترض و بی حجاب امروز در سازش و مدارا را باز کنند، راهی دیگر در پیش گرفته می‌شود. آیا این نحوه مدیریت بحران است؟ اینکه پنجه در پنجه هم میهنی گذاشت و او را وادار به پذیرش همانی کرد که به او دیکته می‌شود؟ اینکه تریبون‌های خاص را یک‌دست علیه این گروه کرد و رسانه‌ها را نیز به همچنین…. نتیجه‌اش چه خواهد بود؟ چیزی بیشتر از رودررویی‌های غم انگیز این مدت؟ می‌شد خیلی مهربانانه‌تر بود و پای حرف‌ها و درد دل‌ها نشست و جای تقابل راهی دیگر را برگزید. از سویی شاید در ظاهر اعمال این فشارها در کوتاه مدت بساط بی حجابی را برچیند اما در بلند مدت نتیجه‌اش چه خواهد بود آیا صورت مسئله پاک نمی‌شود؟ و آتشفشان کینه‌ها در دل‌های برخی زنان فوران نخواهد کرد؟

 از سویی این مسئله می‌تواند تبعات روانشناختی بدی نیز براین قشر بگذارد و این موضوعی پر خطر و حساس است چه بسا تبعات این کار به غیر از تبعات سیاسی و شعله‌ورتر ساختن آتش خشم گروهی از مردم، برای زنان، تبعاتی مانند از دست دادن اعتماد به نفس، افزایش احساس بی اعتمادی و نارضایتی و ایجاد مشکلات روانی و جسمی مانند افسردگی و اضطراب را خلق کند.

باید آموخت و تلاش کرد تا به جای زبان تهدید و فشارهای ناعادلانه، به آنها حس اعتماد داد و کاری کرد تا به جای همه این تبعات منفی، به دنبال آرزوهایشان بروند، زنان باید یقین حاصل کنند که در این کشور حقوق آنها به رسمیت شناخته می‌شود. ای کاش به جای کینه‌اندوزی‌ها، راه برای بهبود موقعیت زنان و دختران ایرانی در جامعه ایجاد می‌شد.

انتهای پیام