آتش به جان مردم سوریه
«رضا صادقیان»، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:
شهروندان سوریه نظاره‌گرند، ناظرانی بدون کمترین اراده و تاثیرگذاری. مردمی که به هیچ رسیده‌اند، هیچی که در آن زندگی و آرامش نیست؛ در لحظه و جایی که زندگی برای مردم سوریه بی‌معنا شده است. مسولان سیاست خارجی کشورهای غربی در امنیت چندلایه در جلسات حضور می‌یابند و در اکثر مواقع برای سیاست خارجی طرف‌های مقابل خط و نشان می‌کشند و جلسه را بدون نتیجه خاصی ترک می‌کنند، در این میان مردم سوریه تنهاتر از همیشه می‌شوند. تنهای تنهای تنها. مردمی که حس تنهایی، بی‌کسی، نداری، بیچارگی، گرسنگی و بدبختی را لحظه به لحظه لمس کرده و می‌کنند. شهروندانی که در کمتر از 4 سال به سراسر دنیا مهاجرت کردند، مهاجرت اجباری تا جانشان در امان باشد.
به مردم سوریه سختی‌های بسیاری تحمیل شده است؛ به گفته ی «اخضر ابراهیمی» نماینده سابق سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه؛ مردم سوریه از «جنگ دیگران» با هم آسیب دیدند، جنگ و تنش‌ها میان دیگران است ولی آنان بدترین ضربه‌ها را خورده‌اند. غرق شدن کودکانشان را با چشم دیدند، بدترین و ضدانسانی‌ترین برخوردها را در شماری از کشورهای عضو اتحادیه ی اروپا با جانشان لمس کردند، گرسنگی کشیدند، از جانشان گذشتند، نگاه پُر تَرحم دیگران را به جان خریدند و همه ی این اعمال را برای رفتن به‌سوی آرامش انجام دادند. رفتنی که به زندگی ختم شود. شهروندان سوری احساس تلخ آوارگی و خانه‌خرابی را همانند شماری از مردم عراق به درستی درک می‌کنند.
بیش از پنج سال از جنگ خانمان‌سوز سوریه می‌گذرد و همچنان آوارهای بیشتری بر جای می‌ماند. آوارهایی که نه به این زودی‌ها ساخته میشود و نه امیدی به ساخته شدن و آباد شدنش هست، برخی شهرهای سوریه تلی از خاک و خاکستر شدند، به سختی می‌توان تصور کرد روزی روزگاری در اینجا شهری برپا بوده و مردمانی زندگی می‌کردند. تصاویر پخش شده از سوریه امروز نمایش ویرانه‌هاست، به تصویر کشیدن شهرهایی که نشان از زندگی در آنجا نیست.
مردم سوریه امروز و مهاجران سوری جان و روانشان به یغما رفته است. روان‌های آوار شده‌ای که تا لحظه مرگ آرام نمی‌شود و لحظه لحظه‌های تلخ و ترسناک جنگ را از یاد نخواهند برد. مردم سوریه با چشم خودشان شاهد شکل‌گیری اعتراض‌ها بودند، اعتراض‌هایی که به یکباره از حالت عادی خود خارج و به سوی ناامنی کامل و سوخته شدن کشورشان ختم شد. کشوری که در گذشته‌ای نه چندان دور روی آرامش را دیده، وضعیت اقتصادی نسبتا پایداری را تجربه کرده بود و مردمش مانند بسیاری از شهروندان کشورهای دیگر در خانه ی خود می‌زیستند و روزگار سر می‌کردند، به یکباره با دست‌های نامرئی و ورود تروریست‌ها به کشورشان روبرو شدند. خیلی زود اعتراض‌های مدنی‌شان به جنگ رسید، جنگ بی‌امان و پایان ناپذیر.
امکانش هست چند صباحی دیگر جنگ در سوریه به پایان برسد و شماری از مردم سوریه به خانه‌های خود بازگردنند و زندگی دوباره‌ایی آغاز کنند، شاید موفق شوند اندکی روی شادمانی را در آغوش گیرند، نانی برای خوردن و آبی برای آشامیدن داشته باشند و… ولی نمی‌توان تصور کرد این مردم همانند روزهای قبل از جنگ به زندگی روزمره بازگردنند. مردم سوریه تا دهه‌ها درگیری همین جنگ ویرانگر هستند. جنگی که در ذهنشان هزاران هزار بار مرور میشود. صحنه‌های نابودی، دربه‌دری و خانه‌خرابی میلیون‌ها بار در ذهن شهروندان سوریه بازسازی میشود و اگر شانس به دیدن شهر ساخته و آباد شده ی خودشان را داشته باشند، همزمان تصویر ویرانه‌ها، موشک‌ها و بدن‌های بی‌‌جان را روبروی خویش می‌بینند. صحنه‌هایی که دمی آنان را رها نخواهد کرد و مانند شبحی ترسناک در پی‌شان می‌آید.
کشورهای غربی، آمریکا و روسیه و دیگر اعضای تاثیرگذار سازمان ملل تلاش می‌کنند برای امدادرسانی به مردم حلب آتش‌بس 8 ساعته اعلام کنند، در واقع برای 8 ساعت آتش نیفروختن ساعت‌ها مذاکره می‌کنند تا برای کشوری که خودش تصمیم‌گیر بوده است تصمیم بگیرند چند ساعتی آتش‌پراکنی متوقف شود. آتش‌بس‌هایی که تا کنون چندان موفق نبوده است و هر بار به بهانه‌ای شکسته شده است. در این میان مردم سوریه چشم انتظار خروج سیاست‌مداران از سالن‌های مذاکره هستند تا چند ساعتی صدای خمپاره و موشک به گوششان نرسد و باز هم مردم سوریه‌اند که حس می‌کنند در این دنیا تنها مانده‌اند و برای درمان این تنهایی راهی نیست.
به گفته ی یکی از دیپلمات‌های کشورمان شاید تنها راه حل بحران سوریه و جلوگیری از سوخته شدن کشوری به نام سوریه «خرد جمعی» راه حل معمای پیچیده ی سوریه باشد، راه‌حلی که به عنوان معجزه از آن نام می‌برد. اینکه این نسل از مردم سوریه حاصل این خرد جمعی را لمس خواهند کرد یا خیر چندان مهم نیست، مهمتر آنکه اگر همین امروز جنگ سوریه متوقف شود و صدای موشک و تیراندازی‌ها در فضای شهر به گوش نرسد، مردم درگیر در جنگ سوریه همیشه و تا لحظه مرگ صدای موشک‌ها و صدای فروریختن خانه‌هایشان از یادشان نخواهد رفت.
انتهای پیام
درود بر شما ، از زاویه خوبی به مسائل سوریه و مشکلات مردمان آن پرداختید
این نوع دیدگاه متاسفانه در رسانه های دولتی اصلا وجود ندارد ، اخبار و گزارشات این نوع رسانه ها بیشتر شبیه گزارشات مسابقه تیم فوتبال خودی ، هستند ، مخاطب منتظر برنده شدن و امتیاز گرفتن و شکست رقیب ، همراه با کری خواندن و شعار و……
و در میان مردم بیچاره و آواره ، همه چیز از دست داده ، فراموش میشود .
جناب روحانی ، شما صدای اعتراض مردم و اهالی فرهنگ را شنیدید و خود به جناب جنتی هم معترض شدید و همه جا صحبت از ترمیم کابینه بود !
این ترمیم شما میم ندارد . کله پز برخاست …………….
واقعا نا امیدمان کردید جناب روحانی
درود بر شما یه تحلیل خدا پسندانه ،،،امیدوارم این بینش به تمامی مردم ما رسوخ کنه ،با تشکر
خرد جمعی کیلو چنده؟ غرب که براش امنیت اسرائیل مثل ناموس می مونه، به کمتر از ویرانی مطلق سوریه و تخت شدن خیالش از بابت امنیت اسرائیل رضایت نمی ده، شرق هم که همه می دونن، میانه اش با اسرائیل توپ توپه، فقط می خواد سر منافعی مثل اوکراین با غربی ها کل کل کنه و پایگاهی هم در سواحل مدیترانه داشته باشه. این وسط می مونیم ما که البته همه خوبیم و ملالی نیست جز دوری شما!