«سقوط معیارها در دانشگاه مادر» | انتقاد یک حقوقدان به دفاع دانشگاه تهران از تدریس حدادیان
کامبیز نوروزی، حقوقدان، در یادداشتی تلگرامی با عنوان «سقوط معیارها در دانشگاه مادر» نوشت:
اطلاعیه روابط عمومی دانشگاه تهران در دفاع از تدریس آقای سعید حدادیان حکایتی تلخ از تنزل شدید معیارهای علمی در دانشگاهی است که میراثی غنی از علم و فرهنگ کشور را در خود ذخیره دارد.
گذشته از اینکه این اطلاعیه از حیث شکل و محتوا بیشتر به موضع‌گیری یک دستگاه سیاسی شبیه است تا یک دانشگاه و مرکز علمی بزرگ، نگاه این اطلاعیه به شاخص صلاحیت علمی نشان می‌دهد که تا چه اندازه تفکر حاکم بر مدیریت این دانشگاه از علم و دانش فاصله گرفته است.
هم مقررات و هم رویه و سنت علمی این است که وقتی می‌خواهند کیفیت علمی کسی را ارزیابی کنند، به تعداد مقالات و کتابها و پژوهش‌های او مراجعه می‌کنند.
بررسی می‌کنند که او چند کتاب و مقاله و تحقیق دارد و آثارش تا چه اندازه ازنظر روش‌شناسی و تحلیل و ارجاعات و منابع درست و با کیفیت است.
با چنین ارزیابی است که می‌گويند کسی شایستگی علمی و حضور در کرسی معلمی دانشگاه دارد یا نه.
اما اطلاعیه روابط عمومی دانشگاه تهران که دنبال دفاعی همه‌جانبه از حدادیان است چه کرده؟ اجازه مستقیما بخوانیم:
“وی در اولین همکاری خود در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۳۹۵_ ۱۳۹۴ در درس انقلاب اسلامی ایران با تعداد ۴۱ نفر دانشجو معدل ۱۸/۳۱ را کسب کرده است…عملکرد دکتر حدادیان در نیمسال اول سال تحصیلی ۱۴۰۲_۱۴۰۱ در درس تفسیر موضوعی قرآن با تعداد ۴۸ نفر دانشجو معدل ۱۸/۰۰ را کسب کرده است …”
همین!
این اطلاعیه برای اثبات شایستگی آقای حدادیان برای تدریس در مهمترین دانشگاه کشور به مقالات علمی و کتابها و تحقیقات وی استناد نکرده‌اند. البته چون ایشان فاقد چنین آثاری است. آنها متوسل شده‌اند به نظر دانشجویان در مورد او که مطلقا یک شاخص علمی نیست. نظر دانشجویان در مورد یک استاد حداکثر ناشی از شیوه کلاس‌داری و رابطه استاد با دانشجو در کلاس است، نه بیشتر. دانشگاهی را در دنیا پیدا نمی‌کنید که نظر دانشجویان را ملاک ارزیابی سطح و صلاحیت علمی یک استاد بداند.
این خیلی مهم نیست که آقای سعید حدادیان چندسال است در دانشگاه تهران تدریس دارد یا نه. از وی دعوت شده و او هم فرصت را مغتنم شمرده و پذیرفته.
مهم این است که تدریس ایشان در دانشگاه تهران تابع معیارهای علمی و دانشگاهی نبوده است. مهم این است که سیاست و نفع سیاسی_گروهی در پی تسخیر علم و دانشگاه است. جریانی که معیارهایش نه شاخص‌های علمی، که دوری و نزدیکی سیاسی است و می‌کوشد دانشگاه پایگاهش باشد نه جایگاه تحقیق و پژوهش و علم و آزادگی.
انتهای پیام
کاملاً نظر و تحلیل درست و محققانه ای است
به نفس علم و دانش، و اهانتی عظیم که به وی روا داشته شده، تسلیت و تسلیت و تسلیت عرض میکنم! میدانم که تحت هیچ شرایطی آثار این چنگ و خراش دلخراشی که به چهره اش وارد شده، پاک نخواهد شد. آمران و عاملان این انتصابات مرگ واره، شماها هرگز از خاطر مردم ایران و علم و دانش نخواهید رفت!