پاسداشت سه قطره خون ایرانی و صدها هزار قطره خون فلسطینی | گزارشی از مراسم 16 آذر بسیج دانشجویی دانشگاه تهران

16 آذر 1402

1 زمان تقریبی مطالعه 8 دقیقه

برنامه‌ی روز دانشجوی بسیج دانشجویی دانشگاه تهران روز گذشته، چهارشنبه 15 آذر، در سالن شهید چمران دانشکده فنی این دانشگاه برگزار شد. مهمانان حاضر این برنامه کاظم غریب‌آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضائیه، احمد وحیدی، وزیر کشور، پیمان جبلی، رئیس سازمان صدا وسیما و محمدجواد لاریجانی بود و غایب این برنامه نیز آیت‌الله محسن قمی، معاون امور بین‌الملل دفتر رهبری بود.

به گزارش انصاف نیوز، سخنرانی دانشجویان بسیجی بیشتر حول محور فلسطین بود. آن‌ها از کافی نبودن اقدامات ایران در قبال این جنگ گله‌مند بودند.

در بخش پرسش و پاسخ دانشجویان بسیجی با احمد وحیدی در مورد استعفای «محمدرضا غلامرضا» و چالش ایجاد شده میان مجلس و وزیر کشور چالشی ایجاد شد.

آقای جبلی نیز در مقابل گلایه‌های دانشجویان بسیجی خواسته‌هایشان را متنوع می‌خواند. او عملکرد صدا و سیما را در حد توان و بودجه‌اش خوب می‌دانست و گفت که تسلیم فشارها و شب‌نامه‌ها نخواهد شد.

جبلی در پاسخ به دانشجویی که به هجمه‌های او علیه ضرغامی اشاره کرده و گفته بود که صدا و سیما هنوز هم جومونگ و آورده‌های ضرغامی را پخش می‌کند در بین خنده‌ی حاضرین سالن خیلی جدی گفت که باز هم تولیدات خوبی مانند جومونگ و مختار را پخش خواهند کرد.

گزارش کامل خبرنگار انصاف نیوز از این برنامه را در زیر می‌خوانید:

پارچه‌نوشت سر در دانشگاه

به نظر می‌رسد مجری پارچه‌نوشت‌های هر ساله دانشگاه تهران بسیج دانشجویی‌ست. از جمله نقدهایی که بعضا میان دانشجویان این دانشگاه شنیده می‌شود این است که مشخص نیست طی چه روندی این اختیار چند سال است به بسیج دانشجویی داده شده؟!

تناقض تاکید بر قبح سیاست‌زدایی از دانشگاه و ابلاغ احکام سیاسی دانشجویان

«سیاست‌زدایی از دانشگاه»، ترکیبی که بر پارچه‌نوشت سر در دانشگاه دیده می‌شود در ویژه‌نامه‌ی نشریه «سپیدار» نیز مطلبی را به خود اختصاص داده و در سخنرانی نماینده بسیج نیز بر آن تاکید شد. جمله‌ی روی پارچه‌نوشت (خدا لعنت کند دست‌هایی که تلاش می‌کنند دانشگاه غیرسیاسی باشد) بخشی از سخنان رهبری در سال 72 است. تناقض پررنگ ساختن این جمله با احضارها و ابلاغ احکام دانشجویانی که در تشکل‌های سیاسی همین دانشگاه فعالیت داشته‌اند آن هم در آستانه 16 آذر نکته‌ی عجیب روز دانشجوی امسال است.

نشریه بسیج عملکرد وزارت خارجه در «طوفان الاقصی» را ناکافی می‌خواند

پیش از رسیدن به در ورودی سالن چمران در راهرو یک ایستگاه کتاب، یک ایستگاه ویژه‌نامه‌ی نشریه سپیدار (متعلق به بسیج دانشجویی دانشگاه تهران) و بردی خاص با موضوع طوفان الاقصی حضور داشت. دکور تصاویری از امام خمینی، شیخ نمر النمر، شیخ زکزاکی، رهبری، آیت‌الله سیستانی و… بود. بیشتر از ده دوربین فیلمبرداری و چندین دوربین عکاسی برای پوشش مراسم حضور داشتند.

سرمقاله نشریه‌ی سپیدار با تیتر «ناکافی» عملکرد دستگاه دیپلماسی ایران در طوفان ‌الاقصی را بررسی و نقد کرده بود. زینب سعیدی، نویسنده‌ی سرمقاله گلایه داشت که چرا جمهوری اسلامی و خصوصا دستگاه دیپلماسی‌اش حرکت جدی‌ای در حمایت از مقاومت انجام نداده و چه زمانی قرار است چنین کند؟! تصویری از امیرعبداللهیان که ضمیمه‌ی متن شده بود نیز اینطور جلوه می‌کرد که مخاطب اصلی خود اوست.

بسیج و جامعه اسلامی انتظار دیگری داشتند

مراسم قرار بود ساعت 1 بعد از ظهر آغاز شود اما تنها حاضرین سالن آقای غریب‌آبادی و تعداد بسیار محدودی از دانشجویان بودند. با زیاد شدن جمعیت سالن سخنران هم ترغیب شد که پشت میکروفون بیاید و مراسم را به طور رسمی آغاز کند.

جمعیت سالن در آغاز جلسه با کمتر از 100 نفر آغاز شد و در شلوغترین ساعت به حوالی 200 نفر رسید. پس از قرائت آیاتی از قرآن و اجرای سرود ملی مجری برنامه که یک کوفیه‌ی عربی بر دوش داشت از لزوم زنده بودن دانشجو و حساس بودن او به نظام امپریالیسم و آپارتایدی که در جهان حکمفرماست گفت و از شایان ترکمانی، نماینده جامعه اسلامی دانشگاه تهران، خواست تا روی سن بیاید و حرف‌هایش را بگوید.

شایان ترکمان پس از دعا و صلوات برای سلامتی شهدای قدس از «ایادی استکبار» در جهان امروز گفت. او دانشجوی امروز را «فرزند روح‌الله» لقب می‌داد و از اهمیت آرمان فلسطین می‌گفت. ترکمان تاکید می‌کرد دنیا باید برای فلسطین متحد شود و در داخل نیز اقدامات ما برای کمک به مقاومت نباید محدود به وزارت خارجه و سپاه قدس باشد. منظور حرف‌هایش کاظم غریب‌آبادی، تنها مهمان حاضر در آن ساعتِ جلسه بود.

پررنگ بودن مسئله‌ی فلسطین در مراسم روز دانشجو بسیج دانشجویی

امیرحسین شمشیری، نماينده بسیج دانشجویی، نفر دوم بود که پشت میکروفون آمد. آقای شمشیری از اهمیت دانشجو در حفظ و دفاع از انقلاب گفت: آنان که برای دفاع از آرمان‌های انقلاب سینه سپر می‌کنند همین دانشجویانند. درمیانه‌ی حرف‌های شمشیری تکبیر می‌گفتند و یکی، دو نفر هم از میان جمع با «به به» گفتن به جمعیت جان می‌داد.

این فعال دانشجویی به جمله‌ی رهبری در سال 72 (خدا لعنت کند دست‌هایی که تلاش می‌کند دانشگاه ما را غیرسیاسی کند) اشاره می‌کرد و از اهمیت امر سیاسی در دانشگاه می‌گفت. شمشیری مانند شایان ترکمان از اهمیت آرمان فلسطین و حمله طوفان‌الاقصی نیز گفت.

او گلایه داشت که چرا سایر مهمانان هنوز نیامده‌اند و سوال داشت که کارکرد قوه قضائیه در جنگ حماس و اسرائیل جز صدور بیانیه چه بوده؟ دستگاه قضایی ما برای متهم کردن اسرائیل در سطح جهان چه کرده؟

شمشیری همچنین گلایه داشت که چرا آقای اژه‌ای به بهانه‌ی مصلحت سنجی‌های واهی تا به حال در دانشگاه‌های مطرح کشور حضور نیافته‌اند؟! و حرفش را اینطور ادامه داد: آقای محسن قمی شفاف کند که فرآیند کارهایشان چطور است؟! و نقش آقای ولایتی را چگونه ارزیابی می‌کند؟!

این فعال دانشجویی به مهمان دیگر برنامه یعنی پیمان جبلی, مدیر عامل صدا وسیما، نیز نقد داشت: خواهشا اندکی مانند الجزیره و المیادین باشید!

حرفش را اینطور ادامه داد: آقای وحیدی توضیح دهید چرا تحریم کالاهای اسرائیلی تا به حال عملی نشده؟ از شما و دولت انقلابی انتظار دیگری می‌رود. شمشیری به مجوز نگرفتن دانشجویان تبریزی برای تجمع مقابل سفارتخانه‌هایی که آن‌ها را در جنگ مقصر می‌دانستند اشاره می‌کرد و از وحیدی توضیح می‌خواست.

کاظم غریب‌آبادی: تصمیم‌گیری‌های اصلی در مسئله جنگ حماس با نهادهای دیگری‌ست

کاظم غریب آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضائیه، با سلام و یاد شهدای دانشجو سخنش را آغاز کرد. غریب‌آبادی عملیات طوفان الاقصی طوفانی بزرگ در جهان عنوان می‌کرد که وجدان ملت‌ها را علیه جنایت‌های اسرائیل بیدار کرده است. اوباز هم تاکید کرد که این اقدام اقدامی کاملا فلسطینی بوده است. معاون امور بین‌الملل قوه قضائیه از اقدامات بین‌المللی برای فلسطین و بیانیه‌های بسیار ضعیفی که در دنیا صادر شده نیز گفت.

معاون قوه قضائیه در پاسخ به سوال دانشجویان از عملکرد قوه قضائیه توپ را در میدان وزارت خارجه انداخت و بر انتظارات از وزارت خارجه تاکید کرد. غریب‌آبادی از جانب قوه قضائیه می‌گفت هر چه به ذهنشان رسیده انجام داده‌اند و امور اصلی دست نهادهای دیگری مانند شورای امنیت است.

میانه‌ی حرف‌های آقای غریب‌آبادی احمد وحیدی، وزیر کشور،همراه چندین نفر آمد و انگار دیگر کسی به حرف‌های غریب‌آبادی توجهی نداشت.

وحیدی: هر رایی که به صندوق رای می‌افتد، رای به مقاومت است

وحیدی، وزیر کشور دولت سیزدهم، از اهمیت نقش دانشجو در طول تاریخ انقلاب و نیز از مسیر تاریخی‌ای که اسرائیل و مقاومت فلسطین طی کرده گفت.

آقای وحیدی همچنین بر اهمیت تقویت مشارکت و برنامه ریزی دشمن برای دلسرد کردن مردم تاکید داشت. به گفته‌ی او وزارت کشور اصرار بر حضور طیف‌های مختلف در این انتخابات دارد و از دانشگاهیان می‌خواست در بالا بردن مشارکت مردم کمک کنند چرا که در حال حاضر هر رای در صندوق رای، رایی به سود مقاومت است.

وحیدی در خصوص چالش میان وزارت کشور و مجلس: به صلاح کشور نبود

یکی از دانشجویان در فرصت پرسش و پاسخ از استعفای آقای غلامرضا و بازتاب بد آن گله‌مند بود و نیز خواهان برخورد با نمایندگان زیاده‌خواه مجلس بود. وحیدی در پاسخ از بیانیه‌ای گفت که موجب ایجاد چالش و ایجاد این تصور میان نمایندگان مجلس شده که این بیانیه توهین به آن‌هاست: چالشی درست شد که برای کشور صلاح نبود.

شما غلامرضا را برداشتید؛ ببخشید استعفا دادند!

دانشجویی بدون نوبت گفت: اصلا منطقی نبود. آیا غلامرضا خاطی بود؟ از استیضاح خودتان ترس داشتید؟ شما ایشان را برداشتید؛ ببخشید استعفا دادند…

جمعیت از کنایه‌ی دانشجو به هیجان آمد و دست زدند. وحیدی در پاسخ از حساسیت دانشجویان تشکر کرد و گفت بحث استیضاح او مطرح نبوده. او ادامه داد: مسئله اینجاست که مردم به ما رای نداده‌اند که با یکدیگر جر کنیم. مسیر حل مسائل گاها ایستادگی صرف نیست. باید باتوجه به مصالح تصمیم‌گیری کنیم.

دانشجوی دیگری در ابتدای حرف‌هایش به وحیدی یادآوری کرد که با نکات کلیشه‌ای جلسات دولتی نمی‌تواند اینجا پاسخگو باشد. سوال اصلی‌اش اما در مورد تجمعاتی بود که قصد برگزاری‌اش جلوی سفارتخانه‌هایی در تبریز را داشتند. آقای وحیدی در پاسخش ابتدا گفت که علاوه بر خلاقیت عقلانیت هم مهم است و در مورد تجمعات تبریز نیز گفت احتمال خرابکاری در آن تجمع وجود داشته و این امر ممکن است به روابط کشورها آسیب بزند.

به نظر می‌آمد دانشجویانی که در این پرسش و پاسخ‌ها فرصت پیدا می‌کنند از پیش تعیین شده بودند و دانشجویان عادیِ میان جمعیت نبودند بلکه اعضای اصلی بسیج بودند.

با این همه بودجه چرا سلبریتی انقلابی نساختید؟! | جمع نقیضین «سلبریتی» و «انقلابی»

مهمان سوم پیمان جبلی، رئیس سازمان صدا و سیما بود. جبلی حرف دانشجویان مبنی بر کم کاری صدا و سیما را می‌پذیرفت و یک اما اضافه می‌کرد: ما در رسانه‌ کوتاهی کرده‌ایم اما در اتاق‌های فکر هم کمبود داشتیم. شما چه کردید در اتاق های فکر؟ دانشگاه تهرانی‌های ما کم کاری کردند.

سوال دانشجویی در خصوص برنامه‌ی به افق فلسطین بود. دیگری از این گفت که چرا صدا و سیما با وجود بودجه های کلان نتوانسته است سلبریتی مومن و انقلابی تربیت کند؟! این دانشجو می‌گفت چرا بودجه را به جای سلبریتی‌هایی که به آرمان‌های انقلاب پشت پا زدند به جوانان مومن انقلابی نمی‌دهند؟! و این را حرام کردن بیت‌المال می‌دانست. واژه‌ی «سلبریتی» و «انقلابی» جمع نقیضینی جالبی در سوال این دانشجو بود.

شما پدر ضرغامی را درآوردی ولی هنوز داری سریالش، جومونگ را پخش می‌کنی!

دانشجوی دیگری چنین گفت: زمانی تیم شما عالم و آدم را نقد می‌کرد. شما پدر ضرغامی را درآوردی. صدا و سیما را هک کردند شما چه کردید؟! هنوز داریم از آورده‌های آقای ضرغامی استفاده می‌کنیم یعنی سریال جومونگ! چه تغییر مثبتی در مخاطبین رسانه ملی ایجاد شد؟

جبلی می‌گفت در حد وسعشان و باتوجه به بودجه‌ای که دارند عمل کرده‌اند. او قبول داشت که صدا و سیما از فکر خالی شده است. در مورد برنامه به افق فلسطین هم به جای پاسخگویی مستقیم می‌گفت اگر عوض شدن تیم قبلی رسانه‌ای نمی‌شد مردم اصلا متوجه نمی‌شدند چون اصل برنامه تغییری نکرده است. در مورد جومونگ نیز گفت از کسانی که خدمت کرده‌اند تقدیر می‌کند و کارهایی ماند جومونگ و مختار و امثالهم را باز هم پخش خواهند کرد.

در مورد رشد سلبریتی‌های جدید یا بیرون کردن بعضی چهره‌ها هم رئیس صدا و سیما می‌گفت: بسیج دانشگاه دیگری هم به من گفته است که چرا فلانی را بیرون کرده‌اید؟! خب بلاخره چه کنیم؟! منظور این بود که خواسته‌های جوانان بسیجی در این مورد متنوع است.

آقای جبلی با اشاره به هجمه‌هایی که علیه او وجود دارد گفت: با شب‌نامه نویسی و تهمت‌ها از عهدی که با رهبری و مردم داشته‌ایم پا پس نمی‌کشیم.

یکی از دانشجویان بی نوبت از میان جمع به سختی صدایش را می‌زساند و می‌گفت صدا و سیما به کارگران تریبون نداده است.

محمدجواد لاریجانی، مهمان دیگر برنامه، ضمیمه‌ی اصلی حرف‌هایش علمی بود و با هیجان دانشجویان هماهنگ نبود.

دانشجوی خارجی انقلابی: متاسفانه دیپلمات جای بسیجی را گرفته!

دانشجویی پاکستانی که کتابی هم راجع به شهید سلیمانی نوشته بود روی سن آمد و از نقش دانشجو گفت. دانشجوی پاکستانی انقلابی ناراضی بود که نوروز جای جشن انقلاب را گرفته، دیپلمات جای بسیجی و… و خواستش این بود مسئولین امر برای این مسائل برنامه ریزی کنند.

در پایان در حالیکه تعداد مهمانان باقی‌مانده 20، 30 نفر بودند دختری که معاون سیاسی بسیج خواهران بود بیانیه بسیج را خواند. در این بیانیه به اهمیت و اثرگذاری دانشجو اشاره شده و از مسئله فلسطین، ناکافی بودن اقدامات جهانی، تنهایی حماس و لزوم برخورد کافی و وافی از جانب ایران گفته شده بود: امروز خاک فلسطین عیان‌ترین معیار حق و باطل در روزگار ماست. در سمت درست تاریخ باید ایستاد. از یونیسف و سازمان ملل انتظاری نمی‌رود… نفس این هیولا را باید برید و وای اگر فقط در حد بیانیه دادن و ابراز تاسف بمانیم.

زنی که دیده نشد

در صندلی‌های آخر سالن زنی را دیدم که برخلاف اکثریت سالن حجاب معمولی‌ای داشت. آمده بود تا نامه‌ای به دست وحیدی برساند شاید که کاری متناسب با شرایط جسمی او پیدا شود. این دانشجو تمام مشکلات کشور را معیشتی می‌دانست و فریادهای دانشجویان را درک نمی‌کرد. او که مادری 41 ساله و تک والد بود به دلیل چند سال کارگری و کار سنگین مشکل جسمی پیدا کرده بود و حالا دو ماهی بود که بیکار مانده و دنبال یک شغل سبک‌تر بود.