موضع تاجزاده درباره‌ی شعار ‘از تاجزاده تا شاهزاده’

حجت الاسلام احمد حیدری در یادداشتی که در اختیار انصاف نیوز قرار داده است، نوشت:

اخیرا شعار یا تئوری از «تاجزاده تا شاهزاده» که ظاهرا سال گذشته از طرف یک استاد دانشگاه در کنفرانسی کلاب هاوسی مطرح شد، از طرف آقای مهدی نصیری که سابقه راستی غلیظی دارد و اخیرا منقلب شده و شعارهای اصلاح‎طلبانه بل براندازانه می‌دهد، دوباره مطرح شده است. یکی از عناصر خارج از کشور و یکی از عناصر مطبوعاتی‌ وابسته به نهادهای قدرت در داخل کشور[دو طرف طیف برانداز و انقلابی] با استدلالاتی مشابه در صدد موافق دادن تاجزاده بل اصلاح‌طلبان با این شعار هستند.

به نظر اینجانب و بر خلاف گفته این دو فرد، آقای تاجزاده در باره این شعار به وضوح اظهار موضع کرده و لذا نیازی به تکرار نمی‌بیند. مواضع مفصل در گفتگوهای او با آقای “رزّاق” در زندان مطرح شده و منتشر گردیده است. در این گفتگوها ایشان مفصل و به وضوح موضعش در باره این شعار را آشکار بیان می‌کند که با توجه به سخنان خود او نکته‌های زیر قابل توجه است:

1. کانون‌هایی علاقه دارند که تاجزاده و شاهزاده را کنار هم و سالک یک مقصد معرفی کنند زیرا شاهزاده به یقین مورد قبول مردم امروز ایران که خواستار دموکراسی و مردم‌سالاری واقعی هستند، نیست و قرار دادن تاجزاده کنار او، به معنای غیر مقبول معرفی کردن تاجزاده و اصلاح طلبان است لذا دو طرف طیف[برانداز و انقلابی] سعی دارند هم بگویند تاجزاده با سکوتش این همجواری را پذیرفته و هم از جانب خودشان این همجواری را فریاد بزنند.
2. خط قرمز تاجزاده استبداد است. تاجزاده می‌خواهد مقام و قدرت غیر مسئول در کشور وجود نداشته باشد و اگر امروز با توجه به تفاسیر ارائه شده از طرف شورای نگهبان و دیگر نهادهای قدرت …، افرادی به مقام غیر مسئول تبدیل شده، در نظام مورد نظر شاهزاده هم، افرادی در مقام غیر مسئول هستند. ایدئال تاجزاده این است که تمام مقامات به “واقع و حقیقتا” انتخابی[مستقیم یا غیر مستقیم] و پاسخگو باشند و هر الگویی که مقام غیر مسئول داشته باشد، مورد قبول تاجزاده نیست.
3. ایدئال تاجزاده مردم‌سالاری واقعی و معیار بودن انتخاب و خواست مردم است. نه تاجزاده و نه هیچ کس دیگر، قیّم مردم ایران نیست. البته هر کسی حتی سلطنت‌طلبان حق دارند ایدئال‌های خود را تبلیغ کنند و مردم را بدان فرابخوانند ولی معیار نهایی، خواست و انتخاب آزادانه اکثریت مردم است و اگر اکثریت مردم ایران همین نظام سیاسی با همین تفسیرهای ارائه شده در دو سه دهه اخیر یا نظام شاهنشاهی را دوباره انتخاب کنند، هر چند تاجزاده و امثال او این انتخاب را غلط می‌شمارند، ولی وظیفه‌ای جز «بلاغ»، آگاه کردن و پشیمان ساختن مردم از این انتخاب و واداشتنشان (با آگاهی دادن و دعوت کردن) به انتخاب صحیح، برای خود قائل نیستند.
4. تاجزاده ملت ایران را رنگین کمانی می‌د‌اند که در کنار هم بودنشان، سبب زیبایی، استقامت و ماندگاری آن است لذا با به رسمیت شناختن همه اختلاف‌ها، راه صحیح را «گفتگو و مفاهمه» همه طیف‌ها و رنگ‎ها و واگذاری تصمیم نهایی به مردم می‌داند و با انحصار‌طلبی و حذف با توسل به زور در هر صورتش، مخالف است.

به فرازهایی از سخنان تاجزاده که بیانگر این مواضع است، توجه کنید:

• ما ملت متکثری هستیم و بزرگ‌ترین واقعیت جامعه ما، تکثر و تنوع آن است که یک‌طرف [جریان تندرو] نشسته که معتقد به حجاب اجباری، بلکه پوشیه‌ی اجباری است و طرف دیگر هم معتقد به آزادی مطلق پوشش است و اصل حجاب را نشانه عقب‌ماندگی و خرافات می‌داند. ما هیچ‌راهی نداریم جز به‌رسمیت شناختن همدیگر و گفت‌وگو باهم تا به تفاهم دست یابیم و به راه‌حلی اجماعی درباره آینده ایران برسیم.
• من سال‌هاست از دمکراسی دفاع می‌کنم اما نه صرفا به آن دلیل که با موازین حقوق بشر، توسعه، رشد اقتصادی و حاکمیت قانون سازگار است بلکه بدان جهت که افزون بر ویژگی‌های بالا، تنها شیوه‌ای است که می‌توان امنیت پایدار ایران را با آن تامین کرد.
• عرض من به نسل جوان این است که از مشروطه تا امروز تمام نیروهای سیاسی، انحصارطلب بوده‌اند و می‌گفتند که اگر ما سر کار بیاییم، ایران گلستان می‌شود و البته همه‌شان هم شکست خورده‌اند. از آسمان هم که نمی‌شود نیروی جدید آورد! بالاخره همه بخشی از این ملت هستیم. به‌جای اینکه بگوییم ما «آری»، دیگران «نه»؛‌ بهتر است که بگوییم سازوکار انحصاری و حذفی «نه» و سازوکار دمکراتیک و مشارکتی «بلی».

انتهای پیام