سپرِ محافظتی داشتن در زندگی
محمود مقدسی، دانش‌آموخته‌ی فلسفه در کانال تلگرامی خود نوشت: «زندگی آسان نیست. روبرو شدن با مرگ هم. ما در جهانی پر از چیزهای شکننده زندگی می‌کنیم، اصلی‌ترینشان هم “بودنِ” خودمان. ما در چنین جهانی، هم برای زیستن و هم برای تاب‌آوردنِ میرایی به سپر محافظتی نیاز داریم.
این سپر گاهی بی‌خبری و انکار است، گاهی لذّت و سرخوشی، گاهی دوستی و با دیگری بودن، گاهی عشق و یکی شدن، گاهی خانواده و دربر گرفته شدن، گاهی پول و قدرت داشتن، گاهی دانش و کنترل داشتن، گاهی شهرت و کسی بودن، گاهی خوابیدن و امان گرفتن و... همه این‌ها یا قرار است برای مدتی کم یا زیاد، مصونمان کنند یا احساسِ مصونیت به ما بدهند یا حواسمان را آسیب‌پذیریمان پرت کنند.
نمی‌گویم این‌ها دروغ و فریب‌اند یا ارزش ندارند. زندگی اصلاً همین است؛ پُری‌هایی را در میان مجموعه‌ای از خالی‌ها زیستن. حرفم تحقیر زندگی یا داشته‌هایمان نیست. زندگی شوق و حیرت و خیلی چیزهای دیگر هم دارد، امّا یکی از اوصاف اصلی‌اش شکنندگی است.
حرفم این است که وقتی مواجهه عریان با زندگی و مرگ ممکن نیست، تکلیف اصلیِ ما سپر ساختن و سپر بودن است؛ اینکه سپرهای کاراتری بسازیم، به سپر ساختنِ دیگری کمک کنیم، گاهی سپرِ دیگری باشیم، از دیگری بخواهیم سپر ما در برابر مهابت زندگی و مرگ باشد، دیگری یا خودمان را روئین‌تن نبینیم و بپذیریم هر کدام از ما بی‌سپر، مضطرب و مستاصل می‌شویم، تا جای ممکن سپرِ دیگری را از او نگیریم، و در نهایت بدانیم که گاهی کارهایی حتی کوچک سپری بزرگ و مقاوم برای دیگری می‌شوند و شجاعت زیستن و روبرو شدن به او می‌دهد.»
انتهای پیام
