خوزستان سرزمین مردمان ایستاده در غبار

«رشید داودی»، از طلاب حوزه علمیه قم که اهل خوزستان است، در یادداشتی اینستاگرامی با عنوان «دلنوشته ای از طرف مردم استانم: «خوزستان، سرزمین مردمان ایستاده در غبار»، نوشت:

طعنه ها، طنزهای تلخ و گلایه های این روزهای مردم خوزستان، نه خطابی است به حاضران که تازیانه ای است بر سر نالایقان پیشین؛ همان صاحب منصبانی که آنگاه که ریزگردها میهمان ناخوانده بودند، همچون سایر حوزه های مدیریتی، تدبیر و علاج کار نکردند و امروز صاحب خانه شده اند.

دیگر نمی توان ریزگردها را میهمان بزرگْ شهرهای خوزستان نامید، که گویی ریزشهرهای خوزستان چند صباحی میهمان بیابانی بزرگ شده اند.

مردم فهیم خوزستان انتظار اعجاز و رفع آنی این پدیده زیست محیطی که با بی تدبیری در گذر زمان پدید آمده، را ندارند که التماس توجه و هم دردی و تدبیر امر را دارند؛ آنها غیورمردانی هستند که احساس می شود امروز با نامهربانی مواجه شده اند.

اگر خوزستان این روزها به آبش حساس شده نه بخاطر تنگ نظری است که خشکی زمینش و بارش خاک از آسمانش را می بیند؛ آسمانی که اگر علاج و تدبیر نشود، چند صباحی دیگر، کودکانش باید قصه آبی رنگی اش را در داستان ها بخوانند، از بس زرد و خاکستری شده است!

برای خوزستان سخت است که در سالهای اخیر عده ای جاهلانه و برخی رذیلانه با آمار به مصافشان آمده اند تا برتری خود را به اثبات رسانند.

دردآور است که روزی گروهی کثرت عددی شهیدان استان خود را چماقی بر سر مام شهیدان وطن کنند و گوشه و کنایه زنند که ما بیشترین! در حالیکه خوزستان، جان و مال و ناموس و خاکشان اسیر جنگ بود.

امروز کسی درد خوزستانیِ اسیر در غبار و خاکستر را نمی فهمد همچنانکه دیروز درد آوارگی شان درک نشد که امروز طعنه نثارشان می کنند.

برای سرزمین ثروت ایران که مردمانش خفته بر طلای سیاه اند، دردآور است معضل فقر و بیکاری آنهم در شرایطی که هنوز جریحه جنگ بر بدنش التیام نیافته است.

خوزستان دردمند است که می شنود سخنوری درباره پاره تن ایران، یاوه سخن سردهد که «اگر دشمن به ما هجوم کند و بخواهد سوریه یا خوزستان را بگیرد اولویت با این است که ما سوریه را نگه داریم»؛

برای مردمان نجیب خوزستان که در دفاع مقدس به گفته امام سفر کرده، دَین خود را به اسلام ادا کرده، سخت است شنیدن این بی مهری ها آنهم در شرایطی که همه ایران می داند، امروز پیش قراولان مدافعان حرم، خوزستانی اند.

آری این روزها مردمان خوزستان ایستاده در غبار یه بهتر بگویم اسیر در خاکسترند و همدردی می طلبند نه تحقیر و ترحم؛ و تدبیر می خواهند نه شعار؛

خوزستان همچنان زنده است هرچند نفس ندارد از بس خاک دارد!

خوزستان پاره تن ایران است و هرکه و هرچه او را بیازارد، همه ایران را آزرده است.

پی نوشت: و این قصه خاک، درام تلخی است که این روزها استان های دیگری چون کرمانشاه، ایلام و … را نیز فرا گرفته است.

انتهای پیام