رسانه‌ی جنگ‌جویان بی‌وطن | رضا صادقیان
رضا صادقیان، عضو بخش تحلیلی انصاف نیوز در یادداشتی نوشت:
ای کاش کسی، نهادی، سازمان و رسانه‌ای مثل اینترنشنال نشود. هیچ وقت و با هر بهانه‌ای. رسانه‌ای که ذره‌ای شفاف نیست، اما از دیگران طلب شفافیت می‌کند. همگان را به دلیل شفاف نبودن نقد می‌کند، اما یک جمله و یک خط درباره منابع مالی‌اش نمی‌گوید.
تکلیف بودجه سایر رسانه‌ها نسبتا مشخص است، یا از دولت پول می‌گیرند و یا با پخش تبلیغات هزینه‌های جاری را تامین می‌کنند. اینترنشنال نمی‌گوید از دست چه کسی و چقدر پول می‌گیرد، هیچ وقت نگفته است.
اینترنشنال رسانه هست و نیست. خبر را ورز می‌دهد و پخش می‌کند. تحلیل می‌کند، آسمان و ریسمان را به هم می‌بافد تا به مخاطب بگوید ما دلسوز شما هستیم. ما شما را دوست داریم. ما دلمان برای تک تک ملت ایران می‌سوزد. ما درد شما را درد خودمان می‌دانیم. برای تحقق آرمانهای ملت ایران شبانه‌روز در حال انتشار خبر هستیم. اما با تمام این حرکات، اینترنشنال رسانه‌ای متعلق به مردم نیست. رسانه صاحبان منابع مالی هنگفت و جنگ‌طلبان است.
کسانی که از رئیس جمهور شدن یک اصلاح‌طلب زیر آوار غم فرو رفته‌اند. کسانی که خوش ندارند آب خوش از گلوی مردم ایران پایین برود. آنان ناله و فغان مردم را بسیار می‌پسندند، چون با تصویر ذهنی‌شان همخوان است. اما از شادی و رضایت مردم نسبت به کنش سیاسی‌شان ناراحت هستند، گویی ما با رسانه‌ای عزادار پس از مشخص شدن نتیجه انتخابات ریاست جمهوری روبرو هستیم.
اینترنشنال یکی از همان رسانه‌هایی است که دوست دارد کشور ایران هیچ وقت در راه مذاکره، صلح، تفاهم و همکاری با کشورهای غربی و آمریکا قدم از قدم برندارد. خوش ندارد ایران به جای ستیز، تضاد و جدال رسانه‌ای سخن از مذاکره و سازش به کشورهای دیگر بزند. گزینه مطلوب اینترنشنال کسانی بوده و هست که همیشه پشت به مذاکره و سازش داشتند.
صدها گزارش خبری علیه دکتر ظریف، پزشکیان و جریان اصلاحات در زمان تبلیغات انتخابات ساخت و پخش کرد تا به قول خودش گزینه نه به مذاکرات رای بیاورد و کار ایران و ایرانیان یکبار و برای همیشه با به راه افتادن جنگ، شورش‌های خیابانی و اعتراض‌های گسترده تمام شود!
به قول خودشان دوست دارند کار را یکسره کنند. یکسره یعنی انقلاب، شورش، ریختن به خیابان و دمیدن به آتش آشوب‌های بیشتر و فراکیرتر. مطلوب چنین رسانه‌ای همیشه دامن زدن به تضادها، کشمکش‌ها، درگیری‌ها، اختلاف‌ها و نبرد میام مردم با مردم و مردم با صاحبان قدرت است.
برای رسانه‌ای مثل اینترنشنال جنازه، نعش، چشم نابینا، صورت سوخته با اسید و تصاویر غم‌انگیز برخورد نیروهای گشت ارشاد با زنان و دختران بسیار کاربردی، جذاب و با اهمیت است. چون می‌تواند بارها و بارها حس و نفرت تحقیر شدن همگانی را به مخاطب ایرانی منتقل کند. اینترنشنال از خون بر زمین ریخته ایرانیان خبر، تحلیل، نقد و نفی حکومت و صدور بیانیههای کوتاه و بلند تولید می‌کند، اما از دل انتخابات و انتخاب شدن گزینه اصلاحات برای تغییر و بهبود نسبی شرایط و امید به اصلاح برخی شیوه‌های حکمرانی، هیچ.
انتهای پیام
ولش کن بابا ارزش صحبت کردنو نداره ..