«رابطهٔ دو طرفهٔ دیپلمات‌ها و نظامیان»
رضا نصری، کارشناس حقوق بین الملل در یادداشتی تلگرامی با عنوان «رابطهٔ دو طرفهٔ دیپلمات‌ها و نظامیان» نوشت:
دولت ترامپ تصمیم گرفته است بودجهٔ وزارت دفاع را ۵۴ میلیارد دلار (۱۰٪) افزایش دهد؛ و این افزایش بودجه را نیز عمدتاً از طریق کاهش بودجهٔ وزارت امور خارجه و «کمک‌های خارجی» تامین کند.
نکتهٔ جالب اینجاست که در سال ۲۰۱۳، زمانی که دولت وقت قصد داشت بودجهٔ دستگاه دیپلماسی را کاهش دهد، یکی از مخالفان سرسخت این اقدام، وزیر دفاع فعلی و رئيس سابق ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا – ژنرال ماتیس – بود.
در آن زمان، جیمز ماتیس گفته بود: هرچقدر بودجهٔ دستگاه دیپلماسی کم شود، به همان میزان «حضور آمریکا در صحنهٔ بین‌المللی» نیز کمرنگ خواهد شد و ارتش مجبور می‌شود این خلاء را با اسلحه پُر کند!
پیش از او، وزیر دفاع وقت، رابرت گیتس، نیز با کاهش بودجهٔ وزارت امور خارجه و بودجهٔ مربوط به «کمک‌های خارجی» به شدت مخالفت کرده بود و گفته بود «هزینهٔ توسعه همیشه از هزینهٔ فرستادن سرباز کم‌تر است!».
هنوز معلوم نیست ژنرال ماتیس و دستگاه نظامی آمریکا به طرح جدید آقای ترامپ چه واکنشی نشان خواهند داد. اما غالباً، ژنرال‌های سرسخت آمریکایی – که علاقهٔ چندانی به مباحث نظری و انتزاعی هم ندارند – در عمل به این نتیجه رسیده‌‌اند که اگر دستگاه دیپلماسی کشورشان تضعیف شود، زحمت آن‌ها بیش‌تر خواهد شد!
به بیان دیگر، نظامیان آمریکا می‌دانند که هرچقدر توان دیپلماتیک کشور کم‌تر شود، آن‌ها مجبور خواهند شد بیش از پیش از جان سربازان و نیرو و سرمایهٔ انسانی و مالی خود هزینه کنند.
این منطق جالبی است که کم‌تر در مورد رابطهٔ قوای دیپلماتیک و نظامی در رسانه‌های ایران شنیده می‌شود.
در ایران همواره سخنان زیادی در مورد اینکه «نیروی نظامی پشتیبان دستگاه دیپلماسی است» بیان می‌شود؛ اما کم‌تر کسی به این نکته می‌پردازد که دستگاه دیپلماسی نیز در محافظت از نیروی نظامی و صرفه‌جویی در توانِ انسانی و مالی آن، نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند.
انتهای پیام
